ΟΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Πολλοί θεωρούν πως οι άνθρωποι που ζουν μόνοι είναι παράξενοι και περιθωριοποιημένοι, τις περισσότερες φορές όμως δεν είναι έτσι, γιατί σήμερα βλέπουμε όλο και περισσότερους να επιζητούν την αξία της μοναξιάς και της ανεξαρτησίας τους θέλοντας να βασίζονται κυρίως στον εαυτό τους και στις δικές τους δυνάμεις. Διότι ο καθένας μπορεί να είναι ανεξάρτητος αν το θελήσει και αν εξετάσει πραγματικά τι είναι εκείνο που ζητά, και αν αποφασίσει ότι θα χρειαστεί να δουλέψει μόνος του σκληρά για να το αποκτήσει. Εξάλλου πολλοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως η επικοδομητική μοναξιά διασφαλίζει την ηρεμία της ψυχής και βοηθά στην καλύτερη αποδοτικότητα.
Πολλοί που ζουν μόνοι το έχουν επιλέξει οι ίδιοι. Γιατί έτσι είναι ευτυχέστεροι παρά με άλλους, γιατί είδαν ότι υπάρχουν πράγματα στη ζωή που μπορούν να εκτιμήσουν μόνον αν είναι μόνοι.
Ορισμένοι ζουν μόνοι επειδή είναι αδύνατο γι’ αυτούς να συνεργαστούν με άλλους, παράδειγμα οι ζωγράφοι, οι μουσικοί και οι συγγραφείς οι οποίοι βρίσκουν ότι η δημιουργική μοναξιά μπορεί να αξιοποιηθεί με επικοδομητικό τρόπο.
Δεν σημαίνει ότι η μοναχική ζωή είναι καταδίκη σε απομόνωση και στέρηση, πολλές φορές έχει επωφελή αποτελέσματα. Η μοναξιά προκαλεί σκέψεις και αυτοσυγκέντρωση, πιο ξεκάθαρη ανάλυση των καταστάσεων, βοηθά να ξεκαθαρίσουν πραγματα και να μπουν σε σειρά οι προτεραιότητες.
Ορισμένοι άλλοι ζουν μόνοι όχι από επιλογή. Στις περιπτώσεις αυτές, η μοναξιά είναι πραγματικό πρόβλημα και άγχος γι αυτους που απομονώνονται.
Πολλοι δυστυχώς βασίζονται στον περίγυρο τους, ή αποζητούν τους άλλους ανθρώπους γιατί έτσι αποκτούν την αίσθηση της ταυτότητας τους.
Από την άλλη, ο μοναχικός άνθρωπος δεν σημαίνει ότι είναι αντικοινωνικός. Αν προστρέξουμε στην Ιστορία και στη Μυθολογία θα συναντήσουμε ήρωες, ανθρώπους των γραμμάτων και φιλοσόφους, επιστήμονες, καλλιτέχνες και συγγραφείς, που ηταν ολοι τους άνθρωποι μόνοι και μοναχικοί.
Στο μοναχικό άνθρωπο η αξία του προκύπτει από το τι τον διακρίνει, τι τον απομονώνει από αυτό που καθιστά δυνατή τη μοναχικότητα του και όχι από τις αξίες των άλλων, σε αντίθεση με τους κοινωνικούς που οι αξίες τους προκύπτουν από τις δημόσιες συμπεριφορές τους ανάλογα με τις τρέχουσες αξίες της κοινωνίας.
Εν κατακλείδι οι συνήθεις κοινωνίες με τους λεγόμενους κοινωνικούς ανθρώπους, τους μοναχικούς τους αμφισβητεί. Αποτυγχάνουν οι μοναχικοί να προσαρμοστούν στις νόμιμες συμπεριφορές ισχυρίζονται, αλλά εχουν λάθος διότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν τα ένστικτα για τις ανάξιες αξίες των λεγόμενων κοινωνικών ανθρώπων, και γι αυτό είναι επιλογή τους να τους αμφισβητούν και να μην δέχονται την επιτήρηση τους ούτε την παρακολούθηση τους.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
Πολλοί που ζουν μόνοι το έχουν επιλέξει οι ίδιοι. Γιατί έτσι είναι ευτυχέστεροι παρά με άλλους, γιατί είδαν ότι υπάρχουν πράγματα στη ζωή που μπορούν να εκτιμήσουν μόνον αν είναι μόνοι.
Ορισμένοι ζουν μόνοι επειδή είναι αδύνατο γι’ αυτούς να συνεργαστούν με άλλους, παράδειγμα οι ζωγράφοι, οι μουσικοί και οι συγγραφείς οι οποίοι βρίσκουν ότι η δημιουργική μοναξιά μπορεί να αξιοποιηθεί με επικοδομητικό τρόπο.
Δεν σημαίνει ότι η μοναχική ζωή είναι καταδίκη σε απομόνωση και στέρηση, πολλές φορές έχει επωφελή αποτελέσματα. Η μοναξιά προκαλεί σκέψεις και αυτοσυγκέντρωση, πιο ξεκάθαρη ανάλυση των καταστάσεων, βοηθά να ξεκαθαρίσουν πραγματα και να μπουν σε σειρά οι προτεραιότητες.
Ορισμένοι άλλοι ζουν μόνοι όχι από επιλογή. Στις περιπτώσεις αυτές, η μοναξιά είναι πραγματικό πρόβλημα και άγχος γι αυτους που απομονώνονται.
Πολλοι δυστυχώς βασίζονται στον περίγυρο τους, ή αποζητούν τους άλλους ανθρώπους γιατί έτσι αποκτούν την αίσθηση της ταυτότητας τους.
Από την άλλη, ο μοναχικός άνθρωπος δεν σημαίνει ότι είναι αντικοινωνικός. Αν προστρέξουμε στην Ιστορία και στη Μυθολογία θα συναντήσουμε ήρωες, ανθρώπους των γραμμάτων και φιλοσόφους, επιστήμονες, καλλιτέχνες και συγγραφείς, που ηταν ολοι τους άνθρωποι μόνοι και μοναχικοί.
Στο μοναχικό άνθρωπο η αξία του προκύπτει από το τι τον διακρίνει, τι τον απομονώνει από αυτό που καθιστά δυνατή τη μοναχικότητα του και όχι από τις αξίες των άλλων, σε αντίθεση με τους κοινωνικούς που οι αξίες τους προκύπτουν από τις δημόσιες συμπεριφορές τους ανάλογα με τις τρέχουσες αξίες της κοινωνίας.
Εν κατακλείδι οι συνήθεις κοινωνίες με τους λεγόμενους κοινωνικούς ανθρώπους, τους μοναχικούς τους αμφισβητεί. Αποτυγχάνουν οι μοναχικοί να προσαρμοστούν στις νόμιμες συμπεριφορές ισχυρίζονται, αλλά εχουν λάθος διότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν τα ένστικτα για τις ανάξιες αξίες των λεγόμενων κοινωνικών ανθρώπων, και γι αυτό είναι επιλογή τους να τους αμφισβητούν και να μην δέχονται την επιτήρηση τους ούτε την παρακολούθηση τους.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
ΠΙΟ ΚΑΛΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
Πολλοί από εμάς ενώ έχουμε οικογένεια, καλούς φίλους και παρέες, εντούτοις κάποτε νιώθουμε μόνοι, και για να αποφύγουμε να ακουστεί η μοναξιά μας, απομονωνόμαστε στον εαυτό μας, ή συνδεόμαστε πολλές ώρες στο internet αναζητώντας οποιαδήποτε δραστηριότητα που θα μας βοηθήσει να παρακολουθήσουμε άλλους, με εμάς να παραμένουμε στη μοναξιά μας.
Όλοι μας πολλές φορές θα επιθυμούσαμε να μείνουμε μόνοι, να νιώσουμε ευχάριστα τη μοναξιά μας και με παρέα την περισυλλογή μας, να ανατρέξουμε και να αναθεωρήσουμε ή να επιβεβαιώσουμε τις πράξεις μας, τις παραλήψεις μας, τα συναισθήματα μας και ότι αγαπάμε.
Να σκεφτούμε που ευρισκόμαστε, τι έχουμε πετύχει ή αποτύχει, ποια είναι τα όνειρά μας. Αν όσοι είναι γύρω μας ενδιαφέρονται για εμάς, ή απλά είναι μαζί μας μα και χώρια μας.
Αλήθεια, γιατί νιώθουμε μοναξιά; Γιατί όταν όλα είναι στενάχωρα ή δύσκολα έχουμε την ανάγκη να απομονωθούμε; Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη που θα μας βοηθήσει, ή θα μας στενοχωρήσει περισσότερο; Μπορούμε να αξιοποιήσουμε την μοναξιά μας δημιουργικά; Να την μετατρέψουμε ωφέλιμη και παραγωγική;
Νομίζω πως η μοναξιά είναι απαραίτητη και βοηθητική. Όλοι τη χρειαζόμαστε για να σκεφτούμε, να διερωτηθούμε, να τη νιώσουμε ως καταφύγιο ατομικό για να βρούμε κουράγιο και θάρρος για δύσκολες αποφάσεις.
Νομίζω πως είναι χρήσιμη και απαραίτητη για όλους, φτάνει να είναι εποικοδομητική μοναξιά, ώστε να γίνεται χρήσιμο εργαλείο στις σκέψεις μας κυρίως για μεγάλες αποφάσεις που θα μας βοηθήσουν να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να θέσουμε νέους στόχους, και να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις που θα μας βοηθήσουν να αποφύγουμε δυσκολίες και αδιέξοδα που μας ταλανίζουν.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
ΜΕΡΕΣ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ
Οι μέρες των εορτών είναι για όλους ιδιαίτερες καθώς μας δίνουν την ευκαιρία με την εορταστική τους ατμόσφαιρα και τη μαγεία τους να ξεφύγουμε από την καθημερινότητά μας. Μας δίνουν την ευκαιρία να βρεθούμε με αγαπημένους, να τους προσφέρουμε αγάπη, να ξεκουραστούμε και να χαρούμε σε ένα εορταστικό κλίμα.
Οι μέρες των εορτών ταυτίζονται με συντροφικότητα, χαρά και αγάπη..
Οι μέρες των εορτών είναι μέρες μεγάλης χαράς για μικρούς και μεγάλους. Παντού χαρά και κέφι.
Μα πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει και μια άλλη πλευρά κρυμμένη και αθέατη. Άνθρωποι μονάχοι που ζούν ολομόναχοι, που άν και τριγύρω τους απλώνεται χαρούμενη η ατμόσφαιρα, σε αυτούς δεν ζεσταίνει η καρδιά καθώς μέσα στην απέραντη μοναξιά τους δεν χωρεί άλλο συναίσθημα. Είναι άνθρωποι που η ζωή τους πέταξε στην άκρη, τους στέρησε τα αγαπημένα πρόσωπα και έμειναν μονάχοι να διανύσουν το χρόνο τους μέσα σε μια θλιβερή μοναξιά και απομόνωση.
Μονάχοι περιφέρονται στους δρόμους, μοναχοί παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Βουβοί, σοβαροί, στεναχωρημένοι και μόνοι, καταγίνονται με τις μοναχικές ασχολίες τους κατηφείς και μελαγχολικοί.
Και μες τις γιορτινές μέρες καταμόναχοι μέσα στους δρόμους καθώς γυρίζουν και βλέπουν παντού χαμόγελα και αγάπη, αυτοί μες στη μαύρη μοναξιά τους μένουν λυπημένοι και κατσουφιασμένοι χωρίς να μπορούν να την ξορκίσουν. Και νιώθουν αναγκασμένοι να ζουν μονάχοι με στην κακή τους μοίρα.
Και βιώνουν την αφόρητη μοναξιά που περιμένει στο τέλος της διαδρομής, αυτούς που έζησαν τα χρόνια της νιότης, αυτούς που έχασαν τους αγαπημένους τους, αυτούς που εγκαταλείφθηκαν από όλους και έμειναν μόνοι καταδικασμένοι στη σκληρή τους μοναξιά και τη μιζέρια της απομόνωσης, βουτηγμενοι στη θλίψη και τη σιωπή.
Η οικογενειακή θαλπωρή, τα αγαπημένα πρόσωπα, οι φίλοι, ακόμα και οι γείτονες είναι η λύση ενάντια στη μοναξιά.
Χαρά λοιπόν σε όσους μπορούν να χαίρονται αυτά τα αγαθά, αλλά και κατάρα σε όσους έτυχε να είναι μοναχοί είτε γιατι τους έτυχε η μοίρα, είτε γιατι εγκαταλείφθηκαν από τους δικούς τους.
Χαρά λοιπόν σε όσους μπορούν να χαίρονται αυτά τα αγαθά, αλλά και κατάρα σε όσους έτυχε να είναι μοναχοί είτε γιατι τους έτυχε η μοίρα, είτε γιατι εγκαταλείφθηκαν από τους δικούς τους.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ
Ο εγκλεισμός και η απομόνωση είναι μια κατάσταση που δεν θα επέλεγε κάποιος λογικά νοήμων άνθρωπος, καθώς η μοναξιά επενεργεί αρνητικά στη ψυχολογία του ατόμου. Είναι αμέτρητες οι αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η κοινωνική απομόνωση στο μυαλό και το σώμα μας, καθώς είμαστε όντα κοινωνικά και έχουμε την ανάγκη της συναναστροφής. Η απομόνωση προκαλεί παρενέργειες, διαταράσσει τον ύπνο, και προκαλεί παραισθήσεις. Άνθρωποι που έζησαν αρκετό καιρό μόνοι τους, αναφέρουν ότι από τη μοναξιά υπέφεραν περισσότερο παρά από άλλα δεινά και κακουχίες, καθώς η απομόνωση προκαλεί κρίσεις πανικού, παράνοιας, μειώνει την διαύγεια πνεύματος και δημιουργεί και άλλα ψυχολογικά προβλήματα.
Κοινωνικές έρευνες έδειξαν ότι οι απομονωμένοι άνθρωποι είναι λιγότερο ικανοί να αντιμετωπίσουν αγχωτικές καταστάσεις όπως κατάθλιψη, οικονομικές δυσκολίες, διαχείριση θυμού και συμπεριφοράς, μπορεί επίσης η μοναξιά να βλάψει την ψυχική και τη σωματική τους υγεία, διότι το ανοσοποιητικό σύστημα μεταβάλλεται και ανταποκρίνεται λιγότερο στις ασθένειες.
Οι άνθρωποι από καταβολής κόσμου εξ ανάγκης ζουν μαζί και τοιουτοτρόπως καθίστανται κοινωνικοί, αν και κάποιες φορές κάποιοι επιλέγουν οι ίδιοι τη μοναξιά τους καθώς είναι αντικοινωνικοί και μη φυσιολογικοί, οπότε γι αυτούς είναι χρήσιμη και αναγκαία. Όμως ο υποχρεωτικός εγκλεισμός δημιουργεί καταπιεστικές ψυχολογικές και ανεξέλεγκτες καταστάσεις που μειώνουν την διάνοια και προκαλούν θυμώδεις παρορμήσεις και συμπεριφορές.
Συνήθως παρατηρούνται διαφορετικές συμπεριφορές μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων. Π.χ. σε βοσκούς, Μοναχούς, φυλακισμένους, σε όσους υπόκεινται σε μπούλινγκ ώστε τοιουτοτρόπως να αυτοαπομονώνονται, θα προσέξουμε μια θυμωμένη και παρεξηγημένη μη συμβατή συμπεριφορά, σε αντίθεση με άλλους που έχουν κοινωνική συναναστροφή και συμμετέχουν σε ανθρώπινες συνέργειες.
Με λίγα λόγια η απομόνωση προκαλεί ένα αφόρητο αίσθημα μοναξιάς που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν μόνοι και αβοήθητοι χωρίς κανενός τη συμπαράσταση, και έρμαια στις δυσκολίες της ζωής.
Είναι δηλαδή η μοναξιά της απομόνωσης αιτία πολλών ψυχολογικών και σωματικών ασθενειών, καθώς και άλλων δεινών.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
