ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ Κυριάκου Ταπακούδη, μια συλλογή απο σοφές ιστορίες, παλιες δημοσιευσεις στην εφημεριδα της Χλωρακας. Ήταν ένας άνθρωπος που τον ονόμαζαν Σοφό. Ήξερε πολλά πράγματα και αγαπούσε τη σοφία. Με ελεύθερη σκέψη και με φιλοσοφική λογική σκεφτόταν πρακτικά και ρεαλιστικά. Ήταν ετοιμόλογος και με ελευθερία εκφράσεων, πολλές φορές με αθυροστομίες, εξηγούσε τον κόσμο χωρίς να προσπαθεί να τον αλλάξει. Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας  "Όταν ήμουν μικρός και πηγα στο τσίρκο,  μου έκανε τρομερή εντύπωση ένας ελέφαντας που ενώ στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, στεκόταν με μια αλυσίδα δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος, που ωστόσο το ξύλο ήταν μικρό και ήταν ελαχιστα μπηγμένο στο έδαφος. Μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει. Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο. Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει; Πιστεύοντας στη σοφία των μεγάλων, ρώτησα κάποιον δάσκαλο για το μυστήριο του ελέφαντα. Μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος. Έκανα τότε την αυτονόητη ερώτηση, -αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν; Δεν πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση. Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, ώσπου πριν μερικά χρόνια ανακάλυψα ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση: -Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός. Εγώ φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι. Σίγουρα τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα παρόλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του. Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο… Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του. Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί ο δυστυχής. Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του. Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση. Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του… Σήμερα σκέφτομαι ότι ο λοι είμαστε σαν τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία. Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε. Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα. Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα: Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω… Παρενέσεις από το Σοφό. Ήταν μια φορά ένας νεαρός, ο οποίος συμπεριφερόταν μερικές φορές βίαια. Θέλοντας να βρεί ένα τρόπο να ξεπεράσει το πρόβλημα, επισκέφτηκε το Σοφό άνθρωπο για να τον συμβουλευτεί. Ο Σοφός του έδωσε ένα σακουλάκι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο κάθε φορά που θα έχανε την υπομονή του και θα μάλωνε με κάποιον. Την πρώτη μέρα έφτασε στο σημείο να καρφώσει 37 καρφιά στο πεζοδρόμιο. Κατά τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο πεζοδρόμιο λιγόστευε συνεχώς μέρα με τη μέρα: είχε ανακαλύψει ότι ήταν πιο εύκολο να συγκρατείται από το να καρφώνει καρφιά. Τελικά, έφτασε η μέρα κατά την οποία ο νεαρός δεν έβαλε ούτε ένα καρφί στο πεζοδρόμιο. Τότε πήγε στο Σοφό και του είπε ότι εκείνη την ημέρα δεν χρειάστηκε να βάλει ούτε ένα καρφί. Τότε ο Σοφός του είπε να βγάζει ένα καρφί για κάθε μέρα που θα περνούσε χωρίς να χάσει την υπομονή του. Οι μέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά μπόρεσε να πει στο Σοφό ότι είχε βγάλει όλα τα καρφιά απ το πεζοδρόμιο. Ο Σοφός τότε οδήγησε τον νεαρό στο πεζοδρόμιο μπροστά από τον κήπο και του είπε: -Νεαρέ μου, συμπεριφέρθηκες καλά, αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχει το πεζοδρόμιο. Αυτό δεν θα είναι πια όπως πριν. Όταν μαλώνεις με κάποιον και του λες κάτι προσβλητικό, του αφήνεις μια πληγή όπως αυτή. Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και μετά να του βγάλεις το μαχαίρι, ωστόσο όμως θα του μείνει πάντα μια πληγή. Λίγη σημασία έχει πόσες φορές θα ζητήσεις συγνώμη, η πληγή που γίνεται με τα λόγια κάνει τόση ζημιά όσο και μία πληγή στο σώμα σου. Οι φίλοι είναι σπάνιοι, σε κάνουν να γελάς και σου φτιάχνουν το κέφι. Πάντα είναι διαθέσιμοι να σε ακούσουν όταν το χρειάζεσαι, σε αγαπάν και σε δέχονται στο σπίτι τους. Δείξε στους φίλους σου πόσο τους νοιάζεσαι. Μία από τις χαρές τις φιλίας είναι να ξέρεις ποιόν να εμπιστευτείς. Να θυμάσαι ότι η πιο μεγάλη αγάπη και οι πιο μεγάλες επιτυχίες απαιτούν μεγάλα ρίσκα. Όταν χάνεις να μαθαίνεις το μάθημά σου. Να θυμάσαι, σεβασμό για τον εαυτό σου σεβασμό για τους υπόλοιπους σοβαρότητα στις πράξεις σου. Μην επιτρέψεις μια μικρή παρεξήγηση να χαλάσει μια μεγάλη φιλία. Χαμογέλα όταν σηκώνεις το τηλέφωνο, Έτσι ώστε το άτομο που τηλεφωνεί να το αισθανθεί από τον τόνο της φωνής σου. Να δίνεις σημασία στις λεπτομέρειες. Να θυμάσαι ότι το να μην αποκτάς πάντα αυτό που θέλεις, είναι μερικές φορές τυχερό. Ένα διδακτικό μάθημα. Μια φορά Θέλοντας ο Σοφός άνθρωπος να δώσει ένα διδακτικό μάθημα στον καλό του γείτονα, έκανε πως κάτι έψαχνε έξω στη βεράντα του. Ο κάλος γείτονας βλέποντας τον ρώτησε, -Σοφέ μου άνθρωπε, τι έχασες να σε βοηθήσω να το βρεις; -Έχασα το φυλακτό μου. -Και που το έχασες; -Έξω στον κήπο. -Τότε γιατί το ψάχνεις πανω στη βεράντα; -Γιατί εδώ έχει περισσότερο φως. Όταν απορημένος του είπε, -Δεν πιστεύω στα μάτια μου να βλέπω να κάνεις ότι κάνεις, εσύ ένας σοφός. Τότε ο Σοφός του είπε ότι το έκανε σκόπιμα για να του εξηγήσει ότι χρειάζεται να ξεκινάει κανείς τις αναζητήσεις του από αυτά που μπορεί να κατανοήσει, από αυτά που φαίνονται ευκολότερα, "φωτεινότερα", πιο κοντά στη λογική του και έπειτα να καταπιάνεται με τα πιο απρόσιτα και ..."σκοτεινά". Ίσως... Μια φορά ο Σοφός άνθρωπος διηγήθηκε στον γείτονα του την παρακάτω ιστορία θέλοντας να του εξηγήσει ότι όλα είναι της μοίρας γραφτό. Ήταν ένας γέρος αγρότης που δούλευε στα χωράφια του πολλά χρόνια. Μια μέρα, το άλογό του το σκάσε. Όταν το έμαθαν οι γείτονες, πήγαν να τον επισκεφτούν. -Τι ατυχία... Του είπαν με συμπάθεια. -Ίσως...  απάντησε ο αγρότης. Την επόμενη μέρα το άλογο επέστρεψε φέρνοντας μαζί του 3 ακόμα άγρια άλογα. -Τι καλή τύχη θαύμασαν οι γείτονες. ΄-Ίσως... απάντησε ο αγρότης. Την επόμενη μέρα ο γιός του αγρότη προσπάθησε να καβαλήσει ένα από τα άγρια άλογα μα έπεσε και έσπασε το πόδι του. Γι άλλη μια φορά οι γείτονες ήρθαν να συμπαρασταθούν. -Τι ατυχία... είπαν πάλι με συμπάθεια. -Ίσως... απάντησε ο αγρότης. Την επόμενη μέρα στρατιωτικοί ήρθαν στο χωριό και επιστράτευσαν όλους τους νέους, εκτός από τον γιό του αγρότη, επειδή είχε σπασμένο πόδι. -Τι καλή τύχη, θαύμασαν οι γείτονες. -Ίσως... Ξανά απάντησε ο αγρότης... Ο Σοφός εξήγησε στο γείτονα του που τον ρώτησε τι σημαίνει Πύρρειος νίκη: -Είναι η νίκη που συνεπάγεται όμως τεράστιες απώλειες. Νίκη που συνεπιφέρει και στον νικητή μεγάλη φθορά, έτσι ωστε να ισοδυναμεί με ήττα. Η φράση προήλθε από την αιματηρή νίκη του Πύρρου εναντίον των Ρωμαίων στην Ηράκλεια της Ιταλίας το 280 π.Χ Η παρούσα στιγμή Ένας πολεμιστής αιχμαλωτίστηκε από τους εχθρούς του και φυλακίστηκε. Εκείνη τη νύχτα, δε μπορούσε να κοιμηθεί, φοβούμενος ότι την επόμενη μέρα ίσως να τον ανακρίνουν, να τον βασανίσουν και τελικά να τον εκτελέσουν. Μα, εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε τα λόγια του Σοφου ανθρωπου που του ειχε πει: -Το αύριο δεν είναι πραγματικό. Είναι μια ψευδαίσθηση. Η μόνη πραγματικότητα είναι το τώρα. Θυμούμενος αυτά τα λόγια, γαλήνεψε και κοιμήθηκε. Είπε ο σοφός Σοφός: Αυτός που έχει έπαρση, εγωισμό και περισσότερη απο ότι πρεπει υπερηφάνεια για την διάνοιά του, μοιάζει με τον φυλακισμένο που είναι υπερήφανος που έχει μεγάλο κελί. Υπάρχει Θεός- Υπάρχει Θεός; ρώτησε ο Σοφός κάποιους νεαρούς. - Ναι, φωνάξανε όλοι οι νεαροί. -Λάθος απάντηση, είπε ο Σοφός. - Όχι, ξαναφωνάξανε οι νεαροί. - Ξανά λάθος απάντηση, είπε ο Σοφός. -Τότε ποια είναι η απάντηση, ρωτήσανε με απορία οι νεαροί. -Απάντηση δεν υπάρχει. - Γιατί; -Διότι δεν υπάρχει ερώτηση. Δεν ξέρουμε τίποτα για τον Θεό, είναι εκτός ορίων της κατανόησής μας. Πώς μπορούμε να ρωτάμε για Αυτόν. Συμπέρασμα: Υπάρχει Θεός, αλλά είναι άγνωστος. Αυθαίρετα συμπεράσματαΟ Σοφός είπε στον νεαρό την ιστορία για έναν βασιλιά που περνούσε με την συνοδεία του του μέσα από μια μικρή πολιτεία και πρόσεξε τα αποτελέσματα μιας εντυπωσιακά εύστοχης σκοποβολής. Ζωγραφισμένοι πάνω στα δέντρα, φράχτες και τοίχους, ήταν στόχοι - κύκλοι που έδειχναν πως χτυπήθηκαν ακριβώς στο κέντρο. Ο βασιλιάς διέταξε να φέρουν κοντά του τον σκοπευτή. Ήταν ένα δεκάχρονο αγόρι. -Αδύνατον! φώναξε ο βασιλιάς, Πώς το κατάφερες; -Πολύ απλά, απάντησε το παιδί, πρώτα ρίχνω και μετά ζωγραφίζω τους κύκλους. Ύστερα ο Σοφός συμπλήρωσε:  -Εσύ δεν ακούς για να γνωρίζεις κάτι καινούριο, αλλά για να βρεις επιβεβαίωση στις σκέψεις σου. Εσύ λογομαχείς όχι για να βρεις την αλήθεια, αλλά για να υπερασπίζεις τις πεποιθήσεις σου. -Το ίδιο όπως κάνει το παιδί με τους στόχους, και εσύ πρώτα βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα και μετά ανεγείρεις γύρο τους το τελικό αποτελεσμα. Ακριβώς έτσι δημιούργησες την ιδεολογία σου και τη θρησκεία σου. Φιλόσοφος. Ένας ονομαστός επιστήμονας και στοχαστής φίλος του Σοφού, ήταν πλήρης αδιάφορος για τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των σημαντικών και ασήμαντων ανθρώπων. Με όλους που τον επισκέπτονταν η συμπεριφορά του ήταν ίδια, απλή και ανιδιοτελής. Αυτό έφερνε σε σκέψεις τον Σοφό άνθρωπο  που ήξερε ότι ο φίλος του κάνει κακό στον εαυτό του αγνοώντας μερικούς ανθρώπους που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν στην απόκτηση υλικών αγαθών και υψηλού πόστου. - Τελικά τίποτα καλό δεν πρόκειται να γίνει με σένα, είπε στο φίλο του, θα μείνεις φιλόσοφος όλη σου τη ζωή. - Και τι είναι φιλόσοφος κατά τη γνώμη σου, με περιέργεια ρώτησε ο φίλος τον Σοφό. - Φιλόσοφος είναι ένας βλάκας ο οποίος προσπαθεί όλη τη ζωή του για να μιλάνε για αυτόν μετά το θάνατό του. Όχι νεκρός ακόμα Κάποιος ρώτησε το Σοφό άνθρωπο, -τι συμβαίνει σ’ ένα σοφό άνθρωπο, μετά θάνατον; -Πως να ξέρω; αποκρίθηκε ο Σοφός. -Επειδή είσαι σοφός, απάντησε ο άλλος. -Αλλά όχι νεκρός Σοφός ακόμα, αποκρίθηκε ο Σοφός. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής και η προδοσία. Ρώτησε ένας το Σοφό να του πει τη γνώμη του και αν ονομάζεται αποστασία και προδοσία η στάση του Βουλευτή Ζαχαρία Κουλία σε σχέση με τη ψήφο του που αντί στο κόμμα του για την εκλογή προέδρου της βουλής, την έδωσε σε άλλο κόμμα που είχε αποτελεσμα να εκλεγεί ο άλλος. -Στην Κύπροόταν κάποιος έρχεται στο δικό μας κόμμα από άλλο κόμμα τον ονομάζουμε Πατριώτη, όταν φεύγει από το κόμμα μας, τον ονομάζουμε προδότη, του λέει. Η εσωτερική δύναμη και η αγάπη για τη μοναχικότητα. Ένας  πρόεδρος μιλούσε με τον Σ οφό: - Τι είναι το φως του ανθρώπου; - Ο ήλιος, βασιλιά μου, απάντησε ο Σοφός. - Μετά τη δύσει του ηλίου, τι είναι το φως για τον άνθρωπο; - Το φεγγάρι. - Όταν δύει ο ήλιος και σβήνει το φεγγάρι, τότε; - Τότε η φλόγα είναι το φως. - Αν δύει ο ήλιος, και σβήνει το φεγγάρι και η φλόγα, τότε τι είναι το φως; - Η ομιλία. Ο άνθρωπος, πάει εκεί που ακούγεται φωνή, αν και εκεί δεν μπορεί να δει ούτε το δικό του χέρι. - Αν όμως βασίλεψε ο ήλιος, έσβησε το φεγγάρι και η φλόγα, σταμάτησε η ομιλία, τότε τι αποτελεί φως για τον άνθρωπο; Τι μείνει για τον άνθρωπο μέσα σε απόλυτο σκοτάδι και απόλυτη σιγή, όταν μείνει με τον εαυτό του; - Τότε το μοναδικό στήριγμα φως και πηγή ζωής για τον άνθρωπο είναι η εσωτερική δύναμη, η ικανότητα να μη φοβάται τη μοναξιά. Ο πιο δυνατός άνθρωπος είναι εκείνος που αγαπάει τη μοναχικότητα. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από χώμα. Ήταν ένας ασήμαντος άνθρωπος πολύ λυπημένος και μονολογούσε. -πόσο δυστυχισμένος είμαι, άλλοι άνθρωποι είναι τόσο μεγάλοι και τρανοί, έχουν μεγάλες θέσεις  και εγώ είμαι τόσο μικρός και ασήμαντος,  γιατί να είναι η ζωή τόσο σκληρή; Ο Σοφός που βρισκόταν εκεί κοντά, τον άκουσε και αποφάσισε να του απαντήσει, -Τα λες αυτά διότι δεν έχεις κατανοήσει την πραγματική σου φύση. Νομίζεις ότι είσαι ένας άνθρωπος και νομίζεις ότι είσαι μικρός και ασήμαντος, ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα από τα δύο» Ξαφνιασμένος ο ανθρωπάκος όλο απορία ερωτά, -Πως; Δεν είμαι άνθρωπος; Μα δεν βλέπεις; Περπατώ, μιλώ, συμπεριφέρομαι σαν άνθρωπος, είμαι άνθρωπος. Με ηρεμία ο Σοφός αποκρίνεται, -Αυτό που αποκαλείς άνθρωπο δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσωρινή μορφή σου. Στην πραγματικότητα, δεν είσαι τίποτε άλλο παρά χώμα. Όταν κατανοήσεις την βάση της φύσης σου, θα απαλλαχτείς από την μιζέρια σου και θα δεις ότι εγώ είμαι εσύ, εσύ είσαι εγώ, και οι δύο είμαστε κομμάτι του ιδίου Όλου. Ο Σοφός και ο σοφός άνθρωπος. Μια μέρα, ο Σοφός περπατούσε με ένα σοφό άνθρωπο και έκαναν βόλτα δίπλα σε μια λίμνη. -Κοίτα πως διασκεδάζουν τα ψάρια, λέει ο Σοφός, -Δεν είσαι ψάρι για να ξέρεις αν διασκεδάζουν τα ψάρια, απαντάει ο σοφός φίλος του. Και εσύ δεν είσαι εγώ για να ξέρεις ότι εγώ δεν ξέρω ότι το διασκεδάζουν, του απαντάει ο Σοφός. Το δώρο των προσβολών ( Όταν κάποιος προσβάλλει κάποιον, οι προσβολές γυρίζουν σε αυτόν) Κάποτε ο Σοφός ήταν εκλελεγμένος πρόεδρος. Μια φορά όταν είχε εκλογές, ένας μορφωμένος νέος με πολλά πτυχία αποφάσισε να τον καλέσει σε αναμέτρηση στην τηλεόραση και να νικήσει τον Σοφό που δεν είχε πτυχία και έτσι να κερδίσει τη συμπάθεια και την ψήφο των πολιτών. Μαζί με την καταπληχτική του ρητορική, είχε το ταλέντο να εντοπίζει τις αδυναμίες του αντιπάλου του. Περίμενε πάντα τον αντίπαλο να μιλήσει πρώτος αποκαλύπτοντας έτσι τα αδύνατα του σημεία, και μετά του επιτιθότανε ανελέητα και με τον τρομερό λόγο που είχε, κανείς δεν μπορούσε να αντέξει μαζί του. Δέχτηκε ο πρόεδρος την πρόκληση, και βγήκανε ενώπιον των πολιτών για ένα ντιπειτ. Καθώς πήραν τις θέσεις τους, ο νεαρός πολιτικός άρχισε να προκαλεί και να προσβάλλει βάναυσα τον Σοφό, λέγοντας του συνέχεια για τα πολλά σκάνδαλα που πέτυχε στη διακυβέρνηση του. Ο Σοφός παρέμενε ατάραχος και ακίνητος για πολλές ώρες να τον ακούει αφήνοντας τον να εκτίθεται ο ίδιος, μέχρι που τελικά ο νεαρός πολιτικάντης εξουθενώθηκε και αναγνωρίζοντας την ήττα του, αποχώρησε. Όταν ο δημοσιογράφος ρώτησε το Σοφό πως άντεξε τόσες προσβολές, αυτός απάντησε, -Εάν κάποιος σου προσφέρει ένα δώρο, κι εσύ αρνηθείς να το δεχτείς, σε ποιόν ανήκει το δώρο; Κυνηγώντας δύο και τρείς λαγούς ταυτόχρονα. Ήταν ένας που εξελέγη σαν Κοινοτικός Σύμβουλος, ύστερα εξελέγη σε ακόμα μια θέση, και σκέφτηκε να διεκδικήσει και τρίτη θέση. Επισκέφτηκε το Σοφό και ζήτησε τη γνώμη του. -Θα ήθελα να αποχτήσω ακόμα μια θέση αφού δεν ικανοποιούμε με αυτές που έχω, και ο κόσμος με ψηφίζει, του λέει Ο Σοφός του αποκρίνεται,- ο κυνηγός που κυνηγά δύο λαγούς ταυτοχρόνως τελικά δεν θα πιάσει κανέναν, πόσο μάλλον να κυνηγά τρείς. Η αλήθεια. Μία ομάδα αναζητητών της Αλήθειας, επισκέφτηκε το Σοφό  για να ακούσει τη διδασκαλία του. -Αν θέλετε να μάθετε για την Αλήθεια, θα πρέπει να το πληρώσετε ακριβά. Τους λέει εκείνος, -Και γιατί θα πρέπει να πληρώσουμε ακριβά για να μάθουμε κάτι σαν την Αλήθεια, τον ρώτησαν. -Δεν έχετε προσέξει ότι η σπανιότητα ενός πράγματος είναι που καθορίζει την τιμή του; Τους απαντάει εκείνος. Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο. Ο Σοφός εκνεύριζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του. Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε, -Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο. Για να τον θεραπεύσουν από αυτή του την ενοχλητική συνήθεια οι φίλοι του αποφάσισαν να του στήσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο ζοφερή, που να μην μπορούσε  να βρει καμία ελπίδα σ' αυτήν. Μια μέρα ένας απ' αυτούς τον πλησίασε και του είπε, - Άκουσες τι συνέβη στο φίλο μας το Γιώργο; Χθες βράδυ, πήγε στο σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άλλο άντρα, τους σκότωσε και τους δύο κι ύστερα αυτοκτόνησε. -Τρομερό, θα μπορούσε όμως να είχε συμβεί κάτι χειρότερο, απάντησε ο Σοφός -Μα τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, που να ήταν χειρότερο; Μένουν απορημένοι οι φίλοι του. -Αν είχε συμβεί αυτό προχθές, τώρα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο σκοτωμένος. Τους απαντάει εκείνος. Το μικρό σπίτι. Ένας φτωχός οικογενειάρχης, που ζούσε με την πολυμελή οικογένειά του σε ένα δωμάτιο που νοίκιαζε από τον Σοφό, πήγε  και του ζήτησε ένα πιο μεγάλο σπίτι για να ανασάνει λίγο η ταλαιπωρημένη οικογένειά του. -Αγαπητέ μου, θέλουμε ένα μεγαλύτερο σπίτι, δεν μπορούμε να ζούμε η γυναίκα μου εγώ, και τα τόσα παιδιά μας σ΄ένα δωμάτιο, έκλαψε ο δύσμοιρος άνθρωπος. Ο Σοφός τον ρώτησε αν έχει όρνιθες στην αυλή του και όταν αυτός απάντησε θετικά, του είπε, -Τότε απόψε βάλε και τις όρνιθες μαζί σας. Τις βάζει ο άνθρωπος και πάει το επόμενο πρωί για να του πει ότι είναι χειρότερα. Ο Σοφός τον ρωτάει αν έχει κι άλλα ζώα, και όταν ο φτωχός του λέει ότι έχει ένα σκύλο και ένα γάτο, του απάντησε να βάλει και αυτά μαζί στην κάμαρη. Τα βάζει ο καημένος και πάει ξανά το επόμενο πρωί για να κλάψει απαρηγόρητος. Ο Σοφός τον ρωτάει και πάλι, μήπως έχει και γάιδαρο στην αυλή, και όταν παίρνει καταφατική απάντηση του λέει, -Απόψε βάλε και αυτόν και έλα αύριο. Την επόμενη πάει απαρηγόρητος. Τότε ο Σοφός του λέει, -Απόψε βγάλε το γάιδαρο έξω και έλα αύριο. Την επομένη ο άνθρωπος πάει χαρούμενος και του λέει: -Ευχαριστούμε καλέ μου άνθρωπε, είμαστε λίγο καλύτερα. -Απόψε βγάλε λοιπόν, και τις όρνιθες, αύριο το σκύλο και μεθαύριο τη γάτα. Έτσι κάνει ο άνθρωπος και πάει χαζοχαρούμενος στον Σοφό και τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει: -Να 'σαι καλά Σοφέ μου άνθρωπε, τώρα ανασάναμε, σε ευχαριστούμε πολύ, πολύχρονος να 'σαι! Ο πλούσιος και ο σοφός. Κάποτε, κάποιος αποφάσισε να μάθει από έναν σοφό, πόση αξία έχουν τα χρήματα στη ζωή. Φόρτωσε το άλογό του με προμήθειες πολλές και έφυγε να πάει να τον βρει. Ρωτώντας του είπαν πως θα τον βρει στη μέση μιας μεγάλης ερήμου. Αφήνει ενέχυρο το άλογό του, νοικιάζει μια καμήλα και ξεκινά το μακρύ ταξίδι των 7 ημερών για να βρει τον σοφό. Όταν βρήκε τον ερημίτη σε μια απομακρυσμένη όαση, τον ρώτησε αμέσως το ερώτημά του, χωρίς καν να του πει καλημέρα. - Γέροντα, πες μου, πόσο αξίζουν τα λεφτά στη ζωή του ανθρώπου; Ατάραχος από την ξαφνική επίσκεψη ο γέροντας, του απάντησε σχεδιάζοντας εφτά μηδενικά με το δάχτυλό του στην άμμο. - Το πρώτο μηδενικό είναι το σπίτι σου. Έχεις ωραίο και μεγάλο σπίτι; τον ρωτά. - Έχω, απάντησε ο ταξιδιώτης. - Ας τα κάνουμε οχτώ τα μηδενικά απάντησε ο γέροντας και σχεδίασε ένα ακόμη. - Το δεύτερο μηδενικό είναι η γυναίκα και το τρίτο τα παιδιά. Έχεις γυναίκα; Παιδιά; Είναι ωραία και καλή η γυναίκα σου; Είναι φρόνιμα τα παιδιά σου; - Ναι γέροντα, και ωραία γυναίκα έχω και καλή είναι και φρόνιμα παιδιά έχω, ξαναπάντησε ο ταξιδιώτης. - Ας προσθέσουμε τότε άλλα τρία μηδενικά είπε ο γέροντας και τα σχεδίασε και αυτά στην άμμο. - Τα άλλα τέσσερα μηδενικά είναι τα κτήματά σου, οι καμήλες σου, τα άλογά σου και οι δουλειές σου. Έχεις πολλά κτήματα, άλογα, καμήλες και οι δουλειές σου πάνε καλά; - Ναι, γέροντα, πολλά κτήματα, πολλές καμήλες, πολλά άλογα και οι δουλειές πάνε καλύτερα από ποτέ. - Ας προσθέσουμε τότε άλλα τέσσερα μηδενικά. Ο σοφός σχημάτισε μπροστά από τα μηδενικά έναν άσο. - Ο άσος είναι η υγεία σου. Από υγεία πως πας; Ρωτά ο σοφός. - Γέροντα, είμαι πολύ άρρωστος και κανένας γιατρός δε μπορεί να με κάνει καλά, απάντησε ο ταξιδιώτης. Ο γέρο-σοφός έσβησε τον άσο που μόλις είχε σχηματίσει στην άμμο και του απάντησε : - Αυτή την αξία έχουν τα λεφτά σου. Τη μηδενική.