ΑΡΘΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΒΛΑΚΕΙΑ Ή ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΣ 

Υπάρχουν χώρες πλούσιες, χώρες φτωχές, και χώρες που καταστράφηκαν, πτώχευσαν και πείνασαν ένεκα εμφυλίων ή αλλοεθνών πολέμων, αλλά και χώρες εξ ιδίας ανοχής και συμπεριφοράς των λαών τους.

Όταν ως ταξιδευτής του κόσμου περιδιάβηκα πολλές χώρες, είδα και γνώρισα πολλά. Είδα συντρίμμια και κατάλοιπα ακμάζουσων πόλεων και χωρών, είδα την παρακμή στην οποίαν υπέπεσαν, είδα ανθρώπους μίζερους και καταπιεσμένους υπόδουλους στο σύστημα και στην κυρίαρχη εξουσία.

Είδα ανθρώπους καλούς που πέθαιναν από πείνα και ασιτία, και ανθρώπους κάθε λογής απατεώνες που ζούσαν σε χλιδάτα μέγαρα με πολυτελείς κούρσες και υποτακτικούς να τους υπηρετούν.

Είδα δημοκρατικές κυβερνήσεις να φτιάχνουν νόμους στα μέτρα τους και να διοικούν πως ήθελαν, να κυβερνούν εις βάρος των πολλών και υπέρ των ολίγων.

Είδα παράξενα, είδα άδικα και κακά, είδα και λίγα καλά. Χώρες αφρικάνικες, λευκές, κίτρινες, και μελαψές. Χώρες πεινασμένες υποανάπτυκτες, ξερές και έρημες,

Πολλές καταστραμμένες από εμφυλίους ή αλλοεθνείς πολέμους και άλλες γιατί τον πλούτο εκμεταλλεύονταν άνθρωποι υποχείριοι άλλων ισχυρών χωρών.

Γνώρισα την πολλή εξυπνάδα κάποιων ολίγων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αλλά περισσότερο των Ελλήνων που κατάντησαν Ελλάδα  και Κύπρο να σέρνονται χαμερπείς και ικέτες στην άδικη μοίρα που τους οδήγησαν. Την καταστροφή που επέφεραν με την ασυδοσία και την ασυνειδησία που τους περιέβαλλε.

Είδα τόσα πολλά εντός και εκτός πατρίδος που απορίαν μεγάλην έχω, πως οι πολλοί αντέχουν να υπομένουν τα τόσα δεινά, πως δεν σηκώνουν κεφάλι, δεν ξεσηκώνονται, δεν επαναστατούν, δεν διώχνουν τους ολίγους κακούς, παρα μόνο σιωπούν, τους ανέχονται, και το χείριστο τους επανεκλέγουν.

Διότι οι ισχυροί να αναγκάζουν ολόκληρους λαούς στην εξαθλίωση δια της βίας είναι ένα, είναι άλλο  ένας λαός να εξαθλιώνεται από την πολλή εξυπνάδα των ολίγων ξεπουλημένων έστω δημοκρατικά εκλελεγμέων κυβερνώντων που για ίδιον όφελος και δική τους δόξα ξεπουλούν πατρίδες και λαούς.

Και σκέφτομαι εγώ που τα βλέπω μήπως αυτή η ανοχή των πολλών είναι βλακεία, ή απλώς ραγιαδισμός που από τα βάθη της ιστορίας τους εμφύτευσαν δια της βίας στο DNA και τους έμεινε κληρονομιά.

Διότι αυτό που συμβαίνει, συμβαίνει εδώ και χρόνια, δεκαετίες και αιώνες. Δικτατορικά τις περισσότερες φορές υπό των μανδύα της δημοκρατίας, καταφέρνουν οι εκάστοτε κρατούντες να εξουσιάζουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων και να τους έχουν σιωπηλούς και υποτακτικούς. Καταφέρνουν με μεγάλα λόγια και ψεύτικες επαναστάσεις να τους έχουν φανατισμένους, διχασμένους και υποχείριους ώστε αδιαμαρτύρητα να τους ανέχονται και να τους υποστηρίζουν.

Και όταν με τη διχόνοια και τη βία δεν τα καταφέρνουν, καταφεύγουν στον ευκολότερο όλων των τρόπων, της μίζας και της εξαγοράς. Δημιουργούν οπαδούς δια του συμφέροντος και της διαπλοκής, αποκτούν υποστηριχτές, υποτελείς και αυλοκόλακες.

Πέρασαν χρόνια, δεκαετίες και αιώνες, πάντα το ίδιο συμβαίνει. Μεγάλες χώρες με μικρούς ηγέτες οδηγούνται στην παρακμή, και μικρότερες καταστρέφονται ή εξαλείπονται παντελώς.

Και εγώ ως απλός παρατηρητής ένα έχω να πω, «τυχεροί μόνο όσοι λαοί κατάφεραν να έχουν εμπνευσμένους και τίμιους ηγέτες».

ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ;

Γράφω συχνά και ψέγω πολλά που συμβαίνουν στη μικρή μας κοινωνία, αλλά πιστεύω ματαίως καθώς με λύπη παρακολουθώ πως ο λαός παραμένει αποκοιμισμένος σε ύπνο βαθύ προσμένοντας τη μοίρα του που μερικοί επιτήδειοι προδιαγράφουν.

Όσα και να φωνάξω, όσο και να τους ταρακουνήσω, όσο και αν πολλοί συμφωνούν μαζί μου, δυστυχώς μαζικώς τα πλήθη παραμένουν σιωπηλά, αποδεκτικά στη μοίρα τους χωρίς καμιά πρωτοβουλία, έρμαια στις ορέξεις όσων από παλαιούς καιρούς αντί πινακίου φακής τους εκμεταλλεύονται.
Κανείς δεν αντιδρά, οι διανοούμενοι σιωπούν, οι δημιουργοί δεν δημιουργούν, οι άνθρωποι των γραμμάτων δεν γράφουν, ο πνευματικός κόσμος επιπλέει στα ρηχά χωρίς να ρίχνει φως στο σκοτάδι, παρά μόνο πολλοί στα καφενεία φωνασκούν σαν μωρές παρθένες αφήνοντας τη διαμαρτυρία τους να αιωρείται εντός, χωρίς να τολμούν να την βγάλουν εκτός. Και οι φυσικοί, οι διορισμένοι, και οι πνευματικοί ηγέτες, οι πλείστοι υποχείρια του κεφαλαίου και αυτοί σιωπούν καθώς οι πολίτες δεν αντιδρούν, έχοντας τοιουτοτρόπως την ησυχία τους και το ραχάτι τους.
Μετά τη μεγάλη οικονομική καταστροφή στον τόπο έχει αποδειχτεί ότι σχεδόν όλοι εξαγοράζονται, και η μεγαλύτερη αιτία της καταστροφής μας ήταν η διαφθορά που επέφερε σήψη σε όλους τους τομείς. Δυστυχώς όμως όσα και να έχουμε πάθει, ως φαίνεται η ίδια κατάσταση συνεχίζεται, ειδάλλως δεν εξηγείται η μεγάλη σιωπή και ανοχή αυτών που θα έπρεπε να είναι μπροστάρηδες, γιατί μένουν σιωπηλοί στην αναλγησία των ίδιων επιτήδειων που ανέκαθεν εξαγόραζαν τους προκατόχους τους.
Σήμερα και πάλιν δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνουν τα ίδια. Χωρίς να υπολογίζουν κανένα, λίγοι άνθρωποι όλοι έναντι των πολλών, χωρίς αιδώ, συνεχίζουν τις ανούσιες πράξεις τους αφού οι πολλοί τους ανέχονται μη έχοντας τρόπο αντίδρασης.

Και ενώ όλοι τους γνωρίζουν και γνωρίζοντας ότι μόνο όπλο έχουν την ψήφο τους, όταν έρθει η ώρα αντί να τους καταψηφίζουν, τους ξαναψηφίζουν επηρεασμένοι και παρασυρμένοι από λόγια ψεύτικα και από φτηνή προπαγάνδα που εκπέμπουν ξεπουλημένα ΜΜΕ και άλλοι φορείς.

Κάθομαι και εγώ ο φτωχός δημοσιογράφος, που από κανέναν δεν εξαρτώμαι, και σκέφτομαι πώς να διαμαρτυρηθώ, αφού η φωνή μου -βοώντας εν τη ερήμω- από κανέναν δεν εισακούεται. Σε ποιον να μιλήσω, από ποιον να ακουστώ και από ποιον να υποστηριχτώ;

Κάθομαι λοιπόν και σκέφτομαι πως αφού σιωπούν, ίσως είναι ευχαριστημένοι με τα λίγα, και αν είναι ευχαριστημένοι με τα λίγα, τους αξίζουν μόνο λίγα.
Και διερωτώμαι αν αξίζει κανείς να αγωνίζεται για τους άλλους. 

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ

Τα τελευταία χρόνια, μια πρωτοφανής κρίση πνευματικών και ηθικών αξιών επικράτησε στην εν γένη συμπεριφορά των ανθρώπων, και οι ειδικοί αναλυτές εξήγησαν ότι αυτό προήρθε από τη μεγάλη ανάπτυξη της οικονομίας που επέφερε την ευμάρεια και τον άκρατο υλισμό στη ζωή των φτωχών μέχρι πρότινος ανθρώπων. 

Αυτή η πνευματική κυρίως κρίση όμως, σήμερα που η οικονομική εξαθλίωση μπήκε από τις πόρτες των σπιτιών των περισσότερων οικογενειών, έχει φτάσει στο απόγειό της με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην οικονομική εξαθλίωση και στην καταρράκωση της αξιοπρέπειάς τους καθώς και στην απόγνωση.

Είναι πλέον έκδηλα φαινόμενα το ψέμα, το έγκλημα, η σχεδόν ελεύθερη διακίνηση και εξάπλωση των ναρκωτικών, καθώς και όλα τα παρεμφερή αποτελέσματα της κακής συμπεριφοράς πλείστων ανθρώπων. Η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη έχουν λιγοστέψει, αλλά το χειρότερο που παρατηρείται και άρχισε να συμβαίνει, είναι η ολιγόστευση και η υποβάθμιση της συνοχής της Κυπριακής οικογένειας που από καταβολής Ελληνισμού, ήταν αυτή που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό πνεύμα στην Κύπρο.

Είναι ένα κακό αποτέλεσμα που συνεχίζεται και μεγαλώνει, σημάδι ότι οι αιτίες που το προκάλεσαν δεν είναι μόνο η κοινωνική ευμάρεια ή η οικονομική κατάπτωση, αλλά κατά τη γνώμη μου, μια άλλη κύρια αιτία είναι η υποβάθμιση της Κοινωνικής κουλτούρας ένεκα ίσως της κατάπτωσης των πνευματικών ιδανικών και θεσμών, αξίες που προέρχονται από την αγωγή, την ηθική καλλιέργεια και την πνευματικότητα των ανθρώπων, αποτέλεσμα της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης.

Προκειμένου να εξευρεθεί η λύση του προβλήματος, θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το πρόβλημα και στην συνέχεια να αναζητηθούν τρόποι διόρθωσης του. Να αναγνωριστεί ότι η σημερινή κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως είναι κρίση αρχών και αξιών.

Ως κοινωνία, δεν πρεπει να αποδεχόμαστε αλλαγές που φθίνουν  την πνευματικότητα, αλλά να βρούμε τρόπους που να αποσκοπούν στην ανύψωση της και στην εμπέδωση της.

Σε μία οργανωμένη λοιπόν κοινωνία, και ειδικά τη δική μας που  οι θεσμοί θεσπίστηκαν με Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη,  οφείλουν οι αρχές και τα οργανωμένα σύνολα να προστατεύουν αυτές τις αρχές και τις αξίες.

Οι άνθρωποι βλέποντας  τη διαφθορά, τα σκάνδαλα και την ατιμωρησία, αγαναχτούν και νιώθοντας την αδικία, για αυτοπροστασία, συνήθως πράττουν τοιουτοτρόπως με τρόπο που το ένα φέρνει το άλλο, ώσπου στο τέλος επέρχεται πλήρης η κατάπτωση θεσμών και αξιών. Γίνονται άρπαγες κενοί και ανελεύθεροι που θυσιάζουν την ελευθερία τους γιατί φοβούνται, χάνουν το σεβασμό και την τιμή για τον πλησίον τους και μετατρέπονται σε θηρία που λεηλατούν τις ψυχές των άλλων ανθρώπων.

Ακόμα χειρότερα, άνθρωποι υποτίθεται πνευματικοί και διανοούμενοι, εξέχοντες πολιτικοί και θρησκευτικοί ιεράρχες, τυφλωμένοι και χωρίς ηθικές πλέον αξίες, γίνονται κακά πρότυπα που τους μιμούνται οι άλλοι.

Και ερωτώ, πού πηγαίνει αλήθεια, στα τυφλά αυτός ο κόσμος, χωρίς πρότυπα και αληθινή πίστη και χωρίς φως; Πως μπορεί να ανακοπεί αυτή η πορεία; Που μπορούμε να βρούμε κατάλληλους ανθρώπους να μας καθοδηγήσουν;

Και απαντώ, πρεπει να τους ψάξουμε στα πλήθη, και ίσως μέσα στους πολλούς βρούμε έστω λίγους, που να είναι άνθρωποι σοφοί και πνευματικοί, ηγέτες ηθικοί με όραμα, να είναι ακόμα μορφωμένοι και προοδευτικοί για να μπορέσουν να μας διδάξουν και να μας οδηγήσουν στους δρόμους της ανύψωσης του πνεύματος, προϋπόθεση που αποτελεί την μόνη αλήθεια για τη σωστή συμπεριφορά των ανθρώπων. 

ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σήμερα, όταν η πολιτική συμπεριφορά εφευρίσκει μιαν εύκολη και απλοϊκή δημαγωγική ρητορεία παρουσιάζοντας τον λόγο ως κοινωνικό και ηθικό είτε αυτός είναι αριστερός είτε δεξιός αλλά πάντα συντηρητικός, είναι επίφοβος διότι συνήθως τα ισοπεδώνει όλα χωρίς να ενδιαφέρεται για την πραγματικότητα που επικρατεί, δηλαδή του ρουσφετιού, της διαπλοκής και της διαφθοράς, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ανατροπή της, παρά μόνο ενδιαφέρεται να τη διατηρήσει. 
Τη σχέση της ηθικής στην πολιτική καθορίζει η εντιμότητα στην πρόθεση και στη συμπεριφορά του πολιτικού όσον αυτή αφορά τη δημόσια δράση του. Η πολιτική ζωή του τόπου που επί πολλά χρόνια ακολούθησε τη συμπεριφορά του λαϊκισμού και του κρατισμού, προκάλεσε σήμερα μια χιονοστιβάδα αποχής από τις κάλπες και κατέδειξε μια συνολική απαξίωση κατά τη γνώμη μου. Διότι η χιονοστιβάδα των ψηφοφόρων που απέχουν από την ενάσκηση του δικαιώματός τους να ψηφίζουν είναι πολύ μεγάλη, και από μόνη της μπορεί να συμπαρασύρει ολόκληρη τη δημοκρατία μαζί της. Διότι η χιονοστιβάδα κατά την ολίσθησή της από την πλαγιά ενός βουνού συμπαρασύρει ό,τι βρίσκει μπροστά της, μεγαλώνει και γιγαντώνει όσο κατολισθαίνει, με αποτέλεσμα να μην αφήνει τίποτα στο διάβα της. Αυτή η μεγάλη απαξίωση της πολιτικής από τους πολίτες που ήδη υπάρχει, μεγαλώνει συνεχώς και έχει καταντήσει τεράστιο πρόβλημα για την ίδια τη δημοκρατία. Δεν αρκεί που οι πολιτικοί συμπεριφέρονται με τρόπο που προκαλεί το λαϊκό αίσθημα, ταυτόχρονα πολύ προκλητικά, προσπαθούν να ηθικοποιήσουν το πολιτικό σκηνικό που δημιούργησαν με ρητορείες που παλαιότερα έπειθαν τον απλό λαό, αλλά σιγά-σιγά με τον καιρό τους γυρίζει μπούμερανγκ. Αντί με την πρόοδο ο λαϊκισμός να υποχωρεί, αυτός όλο αυξάνει και τον χρησιμοποιούν ως όπλο δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί. Ενώ θα έπρεπε μια ανώτερη ηθική συμπεριφορά και δράση καθώς και ένας ηθικός λόγος να είναι οι βασικοί όροι που τους διέπουν ώστε να υπάρχει ελπίδα και μέλλον για τον δύσμοιρο τούτο τόπο μας, παρακολουθούμε να τους διακατέχει μια συμπεριφορά φτηνού λαϊκισμού που δεν εμπνέει αξιόπιστη και έγκυρη πολιτική. 
Η πολιτική κουλτούρα σήμερα όσο παρά ποτέ, επιβάλλει όλοι οι πολιτικοί να αντιταχτούν στις εύκολες και φτηνές πολιτικές. Πρέπει να συμπεριφέρονται και να λειτουργούν με την κοινωνική ηθική των θεσμών, ώστε αυτή να αποκατασταθεί ως ηθικόν και δίκαιον, πρέπει να λάβουν το μήνυμα, πρέπει να ακούσουν και να εφαρμόσουν τη λαϊκή εντολή.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ

Στα καφενεία, στες πλατέες, στο παζάρι και αλλού, όπου κυκλοφορήσω, συναντώ ανθρώπους θυμωμένους. Ανθρώπους με αισθήματα πληγωμένα και συναισθήματα θλιμμένα. Με προβλήματα που τους καταπιέζουν και τους πονούν καθώς δεν βρίσκουν λύσεις στα αδιέξοδα που άλλοι τους έχουν δημιουργήσει.

Είναι θυμωμένοι οι αυτοεργοδοτούμενοι συνταξιούχοι για το αίσχος της σύνταξης των 500 ευρώ που ενώ δούλεψαν μια ζωή πληρώνοντας για δεκαετίες πολύ υψηλές συνεισφορές στα ταμία των Κοινωνικών ασφαλίσεων, αυτά τα δικά τους χρήματα, τα νέμονται άλλοι.

Είναι θυμωμένοι με τις τράπεζες που ως τοκογλύφοι και με υπερχρεώσεις οδηγούν προς πώληση τις περιουσίες τους.

Θυμωμένοι με το κράτος που δεν τους προστατεύει, θυμωμένοι που τους κούρεψε και περισσότερο τους φορολόγησε,

Είναι θυμωμένοι με τους βουλευτές που χωρίς αισχύνη νομοθετούν υπέρ των τραπεζών, και από πάνω με περισσό θράσος ισχυρίζονται ότι νομοθετούν υπέρ του λαού.

Είναι θυμωμένοι για τον διαχωρισμό του λαού σε τάξεις, στους υψηλά αμειβόμενους δημόσιους υπαλλήλους , στους υπηρέτες  των Σουπερμάρκετ και της ξενοδοχειακής βιομηχανίας των 900 ευρώ, καθώς και στους άνεργους.

Σε ένα κράτος χωρίς εθνικό πλούτο και πρωτογενή παραγωγή, σε ένα κράτος  που το ίδιο έχει επιδοτήσει την εκρίζωση βασικών καλλιεργειών  και κατά συνέπεια οδήγησε τον πληθυσμό να εργάζεται σε ξενοδοχεία και άλλες θέσεις με πενιχρούς μισθούς, με φόρους και ακρίβεια να τρέχουν, είναι πολύ φυσικό στην τόση μιζέρια οι άνθρωποι να αισθάνονται παραμελημένοι και οργισμένοι.

Ναι, πάντα υπάρχουν άνθρωποι θυμωμένοι, αλλά αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας είναι πρωτόγνωρο, είναι σχεδόν συλλογικό επί του Ελληνικού πληθισμού. Είναι θυμός καταπιεσμένος που κατατρώει τα σωθικά και την ψυχή των πολιτών, θυμός που τους αρρωσταίνει και τους πεθαίνει.

Με πρόσωπα βλοσυρά κάθονται στα καφενεία και περπατούν στους δρόμους, και δεν λέγουν κουβέντες χαράς, αλλά τους ακούω να λέγουν λόγια θλιμμένα, πικραμένα και θυμωμένα.

Τους βλέπω και τους ακούω, και θέλω να τους πω λόγια παρηγοριάς, να τους συστήσω υπομονή και εγκαρτέρηση γιατί ο Θεός είναι μεγάλος και για αυτούς, αλλά που να βρω το κουράγιο καθώς είμαι και εγώ το ίδιο θυμωμένος, είμαι και εγώ στην ίδια μοίρα με αυτούς; 

Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά με τους όρους και τους ρόλους να αλλάζουν. Στο πέρασμα της ιστορίας, οι Έλληνες πολλές φορές βρέθηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς. Στη νεότερη ιστορία πολλοί  Έλληνες της Αιγύπτου κατά το 1882 και της Μικράς Ασίας το 1923, κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Συρία.

Η Συρία συνήθως συμπεριφερόταν καλά στους Χριστιανούς, γι αυτό βλέπουμε να υπάρχουν πολλά μοναστήρια στη χώρα, σε αντίθεση με εμάς που έχουμε αποστροφή για τα δικά τους τεμένη. Ο ρατσισμός ξεκίνησε εξ αρχής με την άφιξη τους εδώ στην Κύπρο, αλλά δειλά και αραιά, φέρνοντας ως πρόσχημα τη μετατροπή κάποιων σπιτιών σε θρησκευτικούς χώρους λατρείας της θρησκείας τους, τα οποία ήσαν καρφί στα μάτια των Χριστιανών όπως ισχυρίζονταν. Έγιναν αρκετές διαμαρτυρίες και μικρές διαδηλώσεις, αλλά μη βρίσκοντας ανταπόκριση στις μάζες του Ελληνικού πληθυσμού, εξασθένισαν και έμειναν να υποβόσκουν επικίνδυνα στα μυαλά κάποιων Αντιεθνιστών. Τώρα όμως, στους σημερινούς καιρούς, βλέπουμε ένα μεγάλο κύμα να σπρώχνει αρκετές μάζες λαού και να τους ξεσηκώνει, ενώ στα μέσα μαζικής δικτύωσης κάποιοι επιτήδειοι φέρνουν ως πρόσχημα το μεταναστευτικό για την έλκυση υποστηριχτών.

Στη Πάφο ειδικά που έχουν εγκατασταθεί περισσότεροι Σύριοι πρόσφυγες καθώς τα ενοίκια είναι φτηνότερα, επικρατεί ένα κίνημα οργανωμένης προπαγάνδας που επηρεάζουν μέχρι και την αστυνομία σε ένα αίσθημα Εθνικιστικό, επιλεκτικά και μόνον εναντίον των Σύριων.

Είναι μια εκρηχτική κατάσταση που οι αρχές θα έπρεπε να προέβλεπαν πρίν να εξελισσόταν σε εχθρική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο λαών.

Θα έπρεπε οι υποκινητές αλλά και ο παρασυρμένος όχλος να πρόσεχαν διότι στο τέλος ως εκ των αποτελεσμάτων, κατέστησαν οι υπαίτιοι ανόδου ενός φασισμού που  εδρεύει στο ρατσισμό και στην μισαλλοδοξία.

Πρέπει λοιπόν όλοι αυτοί να ανατρέξουν την ιστορία και να γνωρίσουν ότι οι εξάρσεις Αντιεθνισμού, κυρίως έβλαψαν τους Έλληνες, γι’ αυτό θα έπρεπε πρώτοι εμείς να συμπαραστεκόμαστε στους ξένους πρόσφυγες και ειδικά τους Σύριους, όπως παλαιότερα έκαναν και αυτοί σε εμάς.  

Ο Ελληνισμός διώχθηκε από αιώνων από Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Οθωμανούς. Στη Κύπρο ένεκα της καταπίεσης αλλά και των παρατεταμένων ανομβριών, οι Ελληνικοί πληθυσμοί μετακινούνταν στις γειτονικές χώρες και έβρισκαν καταφύγιο. Έως το 1974 καθώς και στην οικονομική κρίση του 2013, οι Κύπριοι ξενιτεύονταν. Σχεδόν δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει συγγενή που μετακόμισε στη ξενιτιά. Πρέπει λοιπόν οι Κύπριοι να δέχονται τους πρόσφυγες με περισσότερη κατανόηση, γιατί ο κίνδυνος να ξαναγίνουμε πρόσφυγες ένεκα της Τουρκίας ελλοχεύει, και αυτό θα συμβαίνει επ’ αόριστον.

ΠΟΙΟΣ ΠΤΑΙΕΙ;

Από την εποχή της Τουρκοκρατίας στην Κύπρο εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, σχεδόν ουδεμίαν φοράν ο απλός λαός έχει επαναστατήσει ενάντια σε όσους με βάναυσον τρόπον τον καταπίεσαν, τον βασάνισαν, τον πτώχευσαν.

Είτε κατακτητές, είτε διορισμένοι, είτε εκλεγμένοι, δια των πράξεων τους μετέτρεψαν τους απλούς πολίτες σε δεύτερης διαλογής ανθρώπους. Τους κατάντησαν ρακένδυτους και επαίτες.

Πρώτα οι κατακτητές δια της βίας, ύστερα οι εκλεγμένοι πολιτικοί δια της υποκρισίας χωρίς να νιώθουν φόβο ή ντροπή και χωρίς να έχουν ανάγκη να δώσουν λόγον, και ενεργώντας μόνο για το δικό τους συμφέρον με μόνη σκέψη την επανεκλογή τους και το οικονομικό τους όφελος, και πάντα εις βάρος των μαζών.

Χώρισαν τον λαό σε δύο κατηγορίες, στους πολύ πτωχούς και στους πολύ πλούσιους. Στην ελίτ των υψηλά αμειβόμενων δημόσιων υπαλλήλων που για το συμφέρον τους μαζί συνεργαζόμενοι διοικούν κατά το δοκούν, και στους ιδιωτικούς υπαλλήλους ή και άνεργους, που με πενιχρό μισθό και σκληρή εργασία προσπαθούν το ακατόρθωτο, να επιβιώσουν με 400 και 850 ευρώ.

Χώρισαν το λαό σε δύο κατηγορίες, σε όσους με παχουλές συντάξεις έχουν πλουσιοπάροχα γερατειά και παρακαλούν να έχουν χρόνια να ζήσουν, και σε όσους με συντάξεις κάτω του ορίου φτώχειας υποφέρουν και παρακαλούν το θάνατο να τους γλυτώσει.

Χώρισαν το θάνατο σε δύο κατηγορίες, με τους πλούσιους να έχουν σπουδαίες κηδείες και ακριβά κενοτάφια, και τους φτωχούς που δεν έχουν να αγοράσουν το μνήμα τους καθώς στους σημερινούς καιρούς, ακόμα και τα κοιμητήρια τα έχουν καταντήσει επικερδείς επιχειρήσεις.

Όμως το άκρον άωτον της ασυδοσίας τους στους σημερινούς καιρούς, είναι που εντελώς φανερά νομοθετούν υπέρ των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου γιστί φόβο δεν έχουν, καθώς γνωρίζουν ότι πλέον με το σύστημα που οι ίδιοι δημιούργησαν, εσαεί θα εκλέγονται και θα κυβερνούν. Ενεργούν ανενόχλητοι καθώς κατάφεραν και μετέτρεψαν τους πολίτες σε ραγιάδες που όχι μόνον δεν αντιδρούν, αλλά σιωπούν, χειροκροτούν και -ώ τι αίσχος-, τους ξαναψηφίζει. Τους έχουν κουρέψει, τους έχουν κάμει άνεργους, νομοθετούν ώστε οι τράπεζες νόμιμα να κλέπτουν τις περιουσίες τους.

Αντί να αφήσουν τις τράπεζες να πτωχεύσουν και να γλυτώσει ο κόσμος από τα χρέη, από πάνω τις επιχορηγούν από τη ράχη του λαού, και τους επιτρέπουν ασύδοτα να κλέβουν τον ανυπεράσπιστο χρεώστη.

Χωρίς ντροπή για ότι οι ίδιοι προκάλεσαν με το κούρεμα και με επωδό τη δικαιολογία ότι οι τράπεζες είναι απαραίτητες για την οικονομία, κοροϊδεύουν τον κόσμο και προστατεύουν τους κλέφτες.

Αντί να εισάξουν νόμους όπως τα σεισάχθεια και να χαριστούν τα χρέη, αφήνουν τις περιουσίες του κόσμου να περάσουν σε ξένα χέρια, στο παγκόσμιο κεφάλαιο. Αντί να διαφυλάξουν όσην Κύπρο απέμεινε μετά την εισβολή, υποβοηθούν δια των πράξεων τους όσες ελεύθερες περιουσίες απέμειναν, να περάσουν σε ξένα χέρια με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια όλη η Κύπρος θα περιέλθει σε ξένα συμφέροντα.

Και τότες ένα θα είναι το μεγάλο ερώτημα: Ποιαν Κύπρο θα διοικούν εφόσον η πλειονότης των πολιτών θα είναι άκληροι και πληβείοι; 

ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΘΙΚΗ

Η δύναμη του λόγου των πολιτικών και των δημοσιογράφων δια μέσου των ΜΜΕ, συνδράμει με καταλυτικό ρόλο στον εγκλεισμό του πολίτη στην συνήθεια να συμφωνεί με ότι του παρουσιάζουν. Και αν ακόμη διαφωνεί, ο συνεχής βομβαρδισμός με ρητορείες, τον κάνει να στερείται πρωτοβουλίας αρνητικής ή ενεργητικής συμπεριφοράς. Είναι ένας είδος φοβικής προπαγάνδας που συνδράμει στον ραγιαδισμό μετατρέποντας τοιουτοτρόπως τη θετική σκέψη σε αρνητική. Μετατρέπει τους δέχτες  σε ουραγούς πολίτες χωρίς δική τους κριτική γνώμη, με αποτέλεσμα να πρεσβεύουν ηθικές αρχές ξένες προς τις δικές τους αξίες και την δική τους κουλτούρα.

Με τη συνεχή παρουσίαση και μετάδοση ειδήσεων και μηνημάτων με τρόπο που να προκαλούν ισχυρά συναισθήματα και εκμεταλλευόμενοι τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες του κοινού, καταφέρνουν να τους προϊδεάζουν θετικά για τις θέσεις και απόψεις τους.

Οι πληροφορίες που δίνουν είναι τόσο μεθοδικά επεξεργασμένες που δύσκολα ο πολίτης μπορεί να βγάλει την ουσία τους.

Στηριζόμενοι σε μια φαινομενική ισορροπημένη ανάλυση των θεμάτων, και με αληθοφανή μηνύματα για να μην φαίνονται τα ψεύδη που προτάσσουν, απευθύνονται στο κοινό  όσο πιο συχνά γίνεται, ώστε μέσω της συνεχούς επανάληψης να γίνονται πιστευτοί και τοιουτοτρόπως να χειραγωγούν τη γνώμη τους.

Η συνεχής μονόδρομη πληροφόρηση και τα φοβικά διλήμματα που ενώπιον τους θέτουν, τους συγχύζουν και τους καθιστούν επιρρεπείς στο δικό τους λόγο.

Η συνεχής μετάδοση του λόγου εν χορώ και επί μακρόν, ενσπείρουν την αμφιβολία τι είναι σωστό και τι λάθος, εμφυτεύουν την ανησυχία και το φόβο και δημιουργούν διλήμματα στις σκέψεις τους. Τους καθιστούν ευάλωτους να δέχονται τα δικά τους μηνύματα, και τους μετατρέπουν σε ελεγχόμενες μάζες λαού που εύκολα καθοδηγούνται.

Αυτό το καταλαβαίνουμε  κάθε φορά που γίνονται εκλογές. Ενώ επί μακρού καιρού και εκ της συμπεριφοράς των πολιτικών δημιουργείται η απαξίωση από τους πολίτες, και ενώ στη σκέψη των ψηφοφόρων αποτελεί πεποίθηση  πως το πολιτικό σύστημα και η κομματοκρατία διαμόρφωσαν συνθήκες ανάπτυξης διεφθαρμένων πολιτικών που συνέδραμαν στην παραγωγή ανήθικης εξουσίας, εντούτοις κάθε φορά την ώρα της κρίσης, τους παρακολουθούμε να παρασύρονται και να έχουν διλήμματα, και η πρότερη τους γνώμη ευκόλως να μεταλλάσσεται. 

Η προπαγάνδα λοιπόν, είναι τέχνη που χρησιμοποιείται για την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης ώστε να εγκρίνει τις μεθόδους εκείνες των διαφόρων κέντρων εξουσίας. Είναι το σπουδαιότερο όπλο για την απόκτηση και τη διατήρηση πολιτικής δύναμης στα χέρια εκείνων που ξέρουν να τη χρησιμοποιούν. 

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΑΥΤΟΕΡΓΟΔΟΤΟΥΜΕΝΩΝ

Οι συντάξεις στη Κύπρο είναι για κάποιους υπερβολικές και για άλλους μηδενικές. Στις τάξεις μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και των αυτοεργοδοτούμενων υπάρχει άβυσσος, ένα χάος δυσθεόρατο, σάμπως οι μεν να έχουν περισσότερες ανάγκες από τους δε. 

Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι η Κυβέρνηση στην προσπάθεια της να σώσει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας που κινδυνεύει οικονομικά καθώς όλες οι παρελθούσες κυβερνήσεις το έχουν απομυζήσει με δανικά και αγύριστα μέχρι εξαντλήσεως, αποφάσισε ότι σκοτώνοντας τους χαμηλοσυνταξιούχους, θα το καταφέρει. Διότι με συντάξεις των 500 ευρώ, είναι καθαρό ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει. Τους ανθρώπους αυτούς, και κυρίως τους αυτοεργοδοτούμενους που με τις επιχειρήσεις τους και την εργασία τους τροφοδοτούσαν ολόκληρο το κράτος ώστε αυτό με τη σειρά του να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους, τώρα εις βάρος τους, τελείται μια τεράστια αδικία. Ενώ πληρώνονται μεγάλες και διπλές συντάξεις σε προνομιούχους, πληρώνονται επίσης συντάξεις θανάτου σε μη προνομιούχους.

Το ανάλγητο κράτος της Κύπρου που διοικείται από μια άρχουσα τάξη, έχει νομοθετήσει για τα δικά τους προνόμια, για τους δικούς τους παχουλούς μισθούς και συντάξεις. Με τις δικές τους υψηλές συντάξεις έως και πέραν των 2000-3000 ευρώ και την δική τους καλοπέραση δημόσιοι υπάλληλοι και βολεμένοι βουλευτές, δεν ενδιαφέρονται για τους χαμηλοσυνταξιούχους που διαβιούν κάτω του ορίου της φτώχειας, και ούτε νοιάζονται για την εξαθλίωση στην οποία τους έχουν αναγκάσει να περιέλθουν.

Μπορεί με αυτό τον τρόπο το ασφαλιστικό σύστημα να αντέχει από τη χρεοκοπία, στερούν  όμως σε μερίδα συνταξιούχων το δικαίωμα στη ζωή, ενέργεια που αποτελεί εγκληματική πράξη καθώς το κράτος έχει την υποχρέωση να χρηματοδοτεί και να διασφαλίζει το μέλλον του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να προστατεύει όλο τον πληθυσμό και όχι μόνο τους προνομιούχους. 

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ 
Στη Χλώρακα ξένοι ιδιοκτήτες γης που παίρνοντας δανικά και αγύριστα  χρήματα συντελώντας έτσι στην καταστροφή των τραπεζών και την οποία κλήθηκε ο λαός να πληρώσει, αγόρασαν παραθαλάσσιες εκτάσεις γης, τις οποίες αξιοποίησαν τουριστικά, καταπατώντας κάθε νόμο και ηθικό μέτρο. ΄

Σε παράπονο μας στην επίτροπο διοικήσεως σαν εφημερίδα της Χλώρακας ότι έκλεισαν μια φυσική θαλασσινή λίμνη εκατομμυρίων χρόνων στην τοποθεσία ΡΟΔΑΦΙΝΙΑ, η επίτροπος σε έρευνα της, πολύ έντονα τους κατηγόρησε, και κάλεσε τον υπουργό Εσωτερικών να παρέμβει να αποκαταστήσει την τάξη και τον νόμο.

Κατόπιν πολλών πιέσεων από τον ΠΠΟΧλώρακας, η έπαρχος κίνησε τις διαδικασίες για άνοιγμα της, αλλά αντί να την επαναφέρει, την ασχήμυνε σε μέγιστο βαθμό. Ο Περιβαλλοντικός όμιλος συνεχίζει τις πιέσεις, αλλά σαν μοναχικός λύκος χωρίς τη στήριξη των πολιτών και των Κοινοτικών αρχών.

Όλα γίνονται για την εξυπηρέτηση των αρχόντων, αυτών που ασύδοτα λεηλάτησαν τον τόπο, αυτών που ευθύνονται για τη σημερινή μας οικονομική καταστροφή. Κατέστρεψαν τον απλό πολίτη, κατέστρεψαν και το φυσικό περιβάλλον, και αντί οι Κρατικές αρχές να λάβουν μέτρα, σαν απλοί θεατές σιωπούν και δεν επιβάλλουν το δίκαιο. Άφησαν τη θαλασσινή λίμνη μισομπαζωμένη, ένα κακάτι στην όμορφη παραλία της Χλώρακας.

Αποδεικνύεται πως είμαστε ένας λαός που υπομένει την αδικία και την παρανομία, και σαν ραγιάδες σιωπούμε και δεν αντιδρούμε.

Και λέγω εγώ λαέ αδικημένε τώρα που τέλειωσαν οι εκλογές και δόθηκαν νέες εντολές από το λαό, είναι καιρός οι εκλελεγμένοι να πράξουν αυτό που τους ζητάμε, να απαναφέρουν την τάξη, να επαναφέρουν τη θαλασσινή λίμνη των Ροδαφινιών στην πρότερη της φυσική μορφή. Να φύγουν οι χαβούζες, να σταματήσουν να ρίχνουν εντός της βοθρολήματα και να κινήσουν τις διαδικασίες ώστε να οδηγήσουν τους ενόχους ενώπιον της δικαιοσύνης.

 ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ