Ευρίσκεται βόρεια της Χλώρακας, στη Λέμπα.
Ο Σάββας Νικολαϊδης ήταν ο πρώτος
κτήτορας και ο μεγάλος δωρητής της εκκλησίας του Αγίου Στεφάνου στους κατοίκους
της Χλώρακας και των άλλων ορθόδοξων Χριστιανών καθώς και των αλλόθρησκων που
ήθελαν να πιστεύουν και να δοξάζουν τον Άγιο Στέφανο.
Το μήνα Ιούνιο του 2011 περατώθηκε το κτίσιμο της ωραιότατης εκκλησίας του Αγίου Στεφάνου σε αντικατάσταση της παλαιάς
που ήταν μικρός και πρόχειρος ναός και ήταν αφιερωμένος στον
Πρωτομάρτυρα σε ένδειξη παραλιρισμού της
μαρτυρίας του δια λιθοβολισμού, που πανόμοια δεινά και μαρτύριαυπέφεραν οι
Έλληνες Χριστιανοί από τους Τούρκους τον 18ο αιώνα.
Εκτός από ένα μικρό παρεκκλήσιο που ευρίσκεται στη
περιοχή Πάχνας, η Ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Στεφάνου στη Λέμπα που είναι
αφιερωμένη στον Πρωτομάρτυρα, είναι η
μοναδική στην Κύπρο.
Η εκκλησία του Αγίου Στεφάνου λαμπρός ναός, πέρα
από την λατρευτική του σημερινή λειτουργία που ξανακτίστηκε μεγαλύτερη κατά το δυνατόν
ώστε να χωρεί περισσότερους πιστούς, έχει να επιδείξει μια ενδιαφέρουσα ιστορία
από την κατασκευή του ως πρόχειρου υποστέγου μέχρι την σημερινή μορφή την
μεγαλόπρεπη και πανθαύμαστη.
Μεταξύ 1850 και 1880, ο μεγάλος τσιφλικάς της
περιοχής Σάββας Νικολαϊδης είχε μεγαλη περιουσία
στην περιοχή της Λέμπας και μέσα σ αυτήν υπήρχε ένα υπόστεγο που το χρησιμοποιούσε
σαν αποθήκη. Αυτόν το χώρο διάφοροι περαστικοί και ντόπιοι πιστοί το χρησιμοποιούσαν
ως λατρευτικό χώρο για να τιμούν τον Άγιο Στέφανο, οπότε αυτός σε μια κρίση
πίστεως το έκτισε και το μετέτρεψε σε πρόχειρο εκκλησάκι και το δώρισε στην
εκκλησία και στους πιστούς.
Με την πάροδο των χρόνων, ύστερα από την
εγκατάλειψη του χωριού από τους Τούρκους και την εγκατάσταση σ αυτό Χριστιανών
Ελλήνων, το εκκλησάκι λειτούργησε πλήρως ως εκκλησία των πιστών. Στους
σημερινούς καιρούς που ο κόσμος στράφηκε ξανά προς τη θρησκεία θέλοντας ίσως
αποκούμπι στους δύσκολους καιρούς που διερχόμεθα, δεν χωρούσε το μικρό εκκλησάκι
όλους τους πιστούς, οπότε μερικοί προοδευτικοί άνθρωποι κάτοικοι της Λέμπας
πρόσφυγες που έτυχε να είναι επίτροποι τους καιρούς που χρειάστηκε να μεγαλώσει
η εκκλησία, δεν δίστασαν να προβούν στο μεγάλο εγχείρημα, να ξανακτίσουν εκ
βάθρων, και να θεμελιώσουν την μεγαλύτερη σε μέγεθος εκκλησία στην σημερινή της
μορφή. Πρόκειται για τους Παπαχαράλαμπο Παπαντωνίου (Παπάχαμπης) από τη
Χλώρακα, Ανδρέα Λ. Καμπανέλα, Λοϊζο Λοϊζου, Μωϋση Σεραφείμ αμφότεροι από το
Πατρίκι Αμμοχώστου, Νεκτάριο Σιδηρόπουλο από την Ελλάδα και τον Βαρνάβα Α.
Βαρνάβα από τα Κάτω Βαρώσια. Με πενιχρά οικονομικά μέσα σε δύσκολους
οικονομικούς καιρούς, η σημερινή εκκλησιαστική επιτροπή υπό των Παπασταύρου
Λεωνίδα, Λοϊζου Λοϊζου, Μωυσή Σεραφείμ, Νίκου και Κούλλας Όψιμου, Νεόφυτου
Χαραλάμπους, κατάφεραν να μαζέψουν μεγάλο μέρος από το ποσό των χρημάτων που
χρειάστηκε, καθώς και δάνειο που σύναψαν
για την περάτωση ναού του θαυματουργού Αγίου.
