ΙΕΡΕΙΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

ΠΑΠΑΣΣΑΒΑΣ (1850 κατά προσέγγιση)

Στην εκκλησία της Χλώρακας σώζεται ένας παλιός ασημένιος σταυρός τον οποίο ακόμα μέχρι σήμερα οι ιερείς χρησιμοποιούν. Είναι σπασμένος και επιδιορθωμένος με εμφανή τα σημάδια της πρόχειρης επιδιόρθωσης. 

Τα παλιά χρόνια επικρατούσε ένα βάρβαρο έθιμο το οποίο οι Τούρκοι τεχνηέντως διατηρούσαν ανάμεσα στις τάξεις των Χριστιανών. Άν ο γαμπρός ήταν από άλλο χωριό, για να κάμει τον νταή και να επιβληθεί στα πεθερικά του και στη νύφη την ημέρα του γάμου εισερχόταν στο χωριό καβαλικεμένος σε άλογο. Οι χωριανοί της νύφης έπρεπε να τον αναγκάσουν κατά το έθιμο, να ξεκαβαλικέψει. Άν το κατάφερναν, ο Γαμπρός γινόταν σώγαμπρος, δηλαδή κατοικούσε στο χωριό. Αν όμως αυτός κατάφερνε να μείνει καβαλικεμένος, τότε η νύφη ήταν υπόχρεη να τον ακολουθήσει και να ζήσει μαζί του στο δικό του χωριό. 

Με την είσοδο του στο χωριό, τον περίμεναν οι συγγενείς της νύφης για να τον αναγκάσουν να ξεκαβαλικέψει. Και αυτός όμως συνοδευόταν από δικούς του ανθρώπους για να τον υποστηρίξουν. 

Πιάνονταν λοιπόν στα χέρια, και γίνονταν άγριες συμπλοκές με ξύλα, μαγκούρες, μαχαίρια, ακόμα καμιά φορά και όπλα. Πολλές φορές υπήρχαν πληγωμένοι και κάποιες φορές θάνατοι, ενώ πολλές φορές διαλυόταν ο γάμος και το συνοικέσιο.

Το έθιμο συνέχισε εις όλην την διάρκεια της Τουρκοκρατίας και σταμάτησε τον καιρό της Αγγλικής κατοχής, επειδή τα αγγλικά δικαστήρια τιμωρούσαν με μεγάλα πρόστιμα κάθε απόπειρα τέτοιας εμπλοκής.

Ήταν λοιπόν ένα προξενιό που  κανονίστηκε να γίνει από δυο μεγάλες οικογένειες, να παντρέψουν τα παιδιά τους, έναν νέο από την Έμπα με μια νέα από τη Χλώρακα. Ο γαμπρός ήταν ο Σπύρος απόγονος της πιο παλιάς και μεγάλης οικογένειας που έφεραν το επίθετο Έλληνας, και  η νύφη η Ελεγγού, κόρη του Τσιυπρή, επίσης μεγάλο και τρανό σόι από τη Χλώρακα.

Όταν θα ερχόταν λοιπόν ο γαμπρός από την Έμπα, ο Παπασσάβας φρόντισε και συμφώνησε μαζί του να μην έρθει καβαλικεμένος, ώστε να αποφεχθούν οι τσακωμοί. Όμως όταν την ημέρα του γάμου πληροφορήθηκε πως ερχόταν στη ράχη του αλόγου του, άρπαξε τον ασημένιο σταυρό, καβαλίκεψε το άλογο του και όρμηξε να συναντήσει την πομπή. Φτάνοντας τους, με θυμό έριξε τον μεγάλο ασημένιο σταυρό εναντίον του γαμπρού φωνάζοντας του πως δεν τήρησε την συμφωνία τους. Ο σταυρός τον βρηκε ξώφαλτσα στο κεφάλι, και παρολίγον να τον σκοτώσει. Φοβισμένος λοιπόν ο γαμπρός, κατέβηκε από το άλογο του και εισήρθε εντός του χωριού περπατητός.

Ήταν η τελευταία φορά που επεχηρείθη από γαμπρό ξενομερίτη να τηρήσει αυτό το έθιμο. Δεν ξανασυνέβηκε, γιατί όταν το 1871, στην Κύπρο ανέλαβαν την διοίκηση οι Άγγλοι αποικιοκράτες, απαγόρεψαν το έθιμο, και με τις αυστηρές τιμωρίες που επέβαλλαν στους παραβάτες, σιγά σιγά σταμάτησαν να το τηρούν.

Ο Παπασάββας απεβίωσε σε νεαρά ηλικία. Απόγονος του ήταν ο Αλέξανδρος, πατέρας της παπαδιάς Ελένης Παπακώστα. Η γυναίκα του ξαναπαντρεύτηκε τον Κυριάκο σιαμμά και έκαμε απογόνους τον Λεωνή τον Λιόνταρο το γνωστό γεροντοπαλίκαρο της Χλώρακας, και την Ελεγγού του Ρωτόκλειτου.

1910. Παπακλεόβουλος Χ΄ Παπαχριστοδούλου.

Χειροτονήθηκε το 1910. Γεννηθηκε το 1885 και πεθανε το 1956.

1912. Παπαχαρίδημος Χ΄Σταυρινού

Χειροτονήθηκε το 1912, απεβίωσε το 1952

1922. Παπάγιωρκης Νικόλα.

Χειροτονήθηκε το 1922. Γεννηθηκε το 1885 και πεθανε το 1957.

1945. Παπάντωνης Ιωάννου Λιασίδη

Χειροτονήθηκε το 1945. Γεννήθηκε το 1902, απεβίωσε το 1974. Προερχόμενος από πολυμελή και φτωχή οικογένεια, δεν κατάφερε να παει στο Γυμνάσιο. Είχε όμως πολύ ενδιαφέρον για τα γράμματα, έτσι από μόνος του μέσα από τα εκκλησιαστικά βιβλία κατάφερε να μορφωθεί σε μέγα βαθμό. Αγαπού-σε επίσης τη Βυζαντινή μουσική, ήταν δε διορισμένος ψάλτης στην Εκκλησία Θολοσκέπαστης της Κάτω Πάφου.

Δίδασκε την τέχνη αυτή που ήξερε πολύ καλά σε πολλούς άλλους, έγραψε επίσης και εξέδωσε Εγκόλπιο Βυζαντινής Μουσικής, μέγα βοήθημα για τους μαθητές του Ιεροψάλτες. Την εποχή της Δεκατίας (είδος φόρου στην Αγγλική Αποικιοκρατική Κυβέρνηση) διετέλεσε Μεμούρης (πιστοποιών υπάλληλος για τις σοδειές των Γεωργών ώστε να δοθεί από αυτήν το ένα δέκατο στην Κυβέρνηση) θέση από την οποία μπόρεσε να βοηθήσει και να διευκολύνει πολλούς φτωχούς συγχωριανούς του. Παντρεύτηκε την κόρη του ιερέως της Χλώρακας Παπακλεόβουλου, έτσι μ αυτό τον τρόπο ήρθε πιο κοντά στην εκκλησία που αγαπούσε, έτσι αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας. Υπήρξε από τους πρωτοστάτες στην ίδρυση θρησκευτικού συλλόγου και ύστερα της ΑΤΕ ΠΕΚ Χλώρακας. Υπήρξε επίσης μέλος και αγωνιστής της ΕΟΚΑ.

1956 ΠΑΠΑΝΕΟΚΛΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΛΙΑΣΙΔΗΣ

Χειροτονήθηκε ιερέας το 1956.Γεννήθηκε στις 25/3/1911 στο χωριό Χλώρακα. Ενεπλάκη στον αγώνα της ΕΟΚΑ από το 1954, ως αγγελιαφόρος, αφού τον μύησε στην οργάνωση ο πρώτος του εξάδελφος και συνάμα μυρωδικός του κουμπάρος Κώστας Λεωνίδα-Παπάκωστας. Μετέφερε στον Αρχ.Μακάριο τον Γ´ και στον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα είτε γραπτώς είτε προφορικώς πως και πότε θα μεταφέρονταν τα όπλα εις Λευκωσία. Επείτα ακόμη και ως Ιερέας είχε ενεργό ανάμειξη στην πρώτη ομάδα που δημιουργήθηκε στο χωριό Έμπα με την φύλαξη του οπλισμού στο σπίτι του και με την φιλοξενία επικυριγμένων αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Το 1933 νυμφέφθηκε την Αικατερίνη Γ.Παπαντωνίου από την Έμπα. Το 1956 χειροτονείται διάκονος από τον Μητροπολίτη Φώτιο. Την ίδια χρονιά η γενέτειρα του Χλώρακα χρειάζεται ιερέα και χειροτονείτε ιερέας από τον Μητροπολίτη Κιτίου Άνθιμο, στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου. Κατά τις επισκέψεις του στις κεντρικές φυλακές όπου εκρατείτο και εδεικάζετο ο μεγαλύτερος υιός του και αγωνιστής της ΕΟΚΑ Γεώργιος Ι. Παπανεοκλέους(Κάρκας) συναντά και πείθει τον εξάδελφο και κουμπάρο του Κώστα Λεωνίδα να τον αντικαταστήσει ως ιερέα στην γενέτειρά του Χλώρακα. Εκοιμήθη εν ειρήνη πλήρης ημερών, 92 ετών, στις 

 1958. Παπακώστας Λεωνίδα

Χειροτονήθηκε το 1958. Γεννήθηκε το 1915, απεβίωσε το 1971.

Ιστορικό: Κώστας Λεωνίδα (αργότερα Π/Κώστας), πρώτος ομαδάρχης ΕΟΚΑ. Η πρώτη ομάδα δημιουργήθηκε στη Χλώρακα  το 1954 και αποτέλεσε τον πυρήνα της οργάνωσης (εισαγωγή, μεταφορά, απόκρυψη οπλισμού, και παραλαβή στελεχών της οργάνωσης). Ήταν εκ των ιδρυτών της Παναγρoτικης Ένωσης Κύπρου (ΠΕΚ) και ανώτατος σύμβουλος στο Παγκύπριο συμβούλιο της οργάνωσης.

Ήταν μέλος της εφορευτικής επιτροπής στην κοινότητα της Χλωρακας η οποία διεξήγαγε το Ενωτικό Δημοψήφισμα το 1950.

Μυήθηκε και εντάχτηκε στην οργάνωση, απο τον Ανδρέα Αζίνα αρχές του 1954. Στις 5 Μαρτίου 1954 μαζί με άλλους παραλαμβάνει τον οπλισμό και τα πυρομαχικά που μετέφερε το πλοιαριο"Σειρήν" στην περιοχή "Βρέξη". Στις 10 Νοεμβρίου 1954 μαζί με άλλους δυο αγωνιστές, παραλαμβάνει τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή στην παραθαλάσσια τοποθεσία "Αλυκή". Στις 25 του Γεννάρη 1955 συλλαμβάνεται με άλλους 12 στην περιοχή "Ροδαφίνια" ενώ παραλάμβαναν οπλισμό και πυρομαχικά που μετέφερε το πλοιάριο "Αγιος Γεώργιος", και καταδικάζεται στις 6 Μαΐου 1955 σε τετραετή φυλάκιση. Αποφυλακίζεται στις 19 Μαρτίου 1958, και αμέσως χειροτονείται από τον Μητροπολίτη Κιτίου Άνθιμο διάκονος, και σε λίγες μέρες χειροτονείται πρεσβύτερος. Σαν ιερέας ανέπτυξε πλούσια Κοινωνική και θρησκευτική δραστηριότητα. Πρωτοστάτησε στην ανοικοδόμηση της εκκλησίας της "Χρυσοαιματούσης" που είχε χαλάσει στον σεισμό του 1953 με εθελοντική εργασία, και με εράνους σ όλη την Κύπρο. Ήταν ένας από τους κύριους συντελεστές στο να μεταφερθεί νερό και ρεύμα στην κοινότητα, καθώς και στην διάνοιξη και ανακατασκευή σχεδόν όλων των δρόμων του χωρίου. Το 1961 με δικές του προσωπικές ενέργειες  προς τη Ζήνα Κάνθερ, κατάφερε οπως αυτή καταστεί μεγαλη ευεργέτιδα της Χλώρακας με έργα οπως την διάνοιξη και κατασκευή του δρόμου που οδηγεί στο χώρο αποβίβασης του Διγενή,  την ανέγερση του παρεκκλησιού του "Αγίου Γεωργίου" την μεταφορά του πλοιαρίου, την ανέγερση εστιατορίου, οπως και τη μεταβίβαση 33 στρεμμάτων γης, στην εκκλησία της Χλώρακας που η Ζήνα Κάνθερ ειχε αγοράσει. Το 1963 με το ξέσπασμα της Τουρκικής ανταρσίας βρίσκει τον Π/Κώστα στη πρώτη γραμμή να οργανώνει, να εκπαιδεύει και να καθοδηγεί τους νέους του χωριού πως να αποκρούσουν την Τουρκική ανταρσία.  Όταν οι Τούρκοι απέκλεισαν τις κοινότητες της Χλώρακας, Κισσόνεργας και Πέγειας με φυλάκια και μπλόκα στον δρόμο που οδηγούσε στην πόλη, ο Π/Κώστας οργάνωσε ομάδες εθελοντών οι οποίοι  δούλεψαν νυχθημερόν μέχρι που ανοίχτηκε καινούργιος  δρόμος μέσω του χωριού Εμπα.

Τον Γενάρη του 1964 μεταβαίνει στην Αθήνα συνοδευόμενος από τους Κώστα Κ. Πενταρά, Ανδρέα Κουρούσιη και άλλους αγωνιστές απο την υπόλοιπη Κύπρο, και συναντούν τον Στρατηγό Γρίβα, και απαιτούν την κάθοδο του στην κινδυνεύουσα Κύπρο για να οργανώσει την άμυνα. Το 1968 με δίκες του ενέργειες και παραστάσεις προς την κυβέρνηση ανεγείρεται το υπόστεγο που στέγασε το πλοιάριο "Αγιος Γεώργιος". Κατά την διάρκεια της Ιεροσύνης του, υπήρξε Θρονικος επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου

Πέθανε από σύντομη ασθένεια στις 23/7/1971 σε ηλικία 56 ετών.

1971, Παπανδρέας Παπακώστας

Γεννήθηκε στη Χλώρακα στις 6 Νοεμβρίου 1941. Κατάφερε να φοιτήσει μέχρι την 4η Τάξη Γυμνασίου με πολύ κόπο, γιατί οι καιροί ήταν δύσκολοι, υπήρχε φτώχεια, αλλά κυρίως ήταν η εποχή που συνέβαινε ο αγώνας της ΕΟΚΑ ενάντια στους Άγγλους αποικιοκράτες. Σαν μαθητής ελάμβανε μέρος σε όλες τις διαδηλώσεις και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια σε αυτους, με αποτελεσμα να συλληφθεί δυο φορές.

Την πρώτη συνελήφθει σε διαδήλωση και κρατήθηκε για τρεις ημέρες, τη δεύτερη ύστερα από προδοσία οδηγήθηκε στα γνωστά κρατητήρια του «Ευθύβουλου», όπου υπέστη πολλά βασανιστήρια, είναι λογω αυτής της σύλληψης που διέκοψε την φοίτηση του στο Γυμνάσιο. Ο πατέρας του ο γνωστός Παπακώστας Λεωνίδας, άνθρωπος με υψηλά ιδανικά και ηθικές αρχές, το 1960 τον ενέγραψε ως φοιτητή στην Ιερατική σχολή Κύπρου από την οποία απεφοίτησε το 1963. Το 1965 ενυμφεύθη την Ρεβέκκα Πολεμίτη και απέκτησε 3 παιδιά, την Έλλη, Γιώργο και Κώστα. Το 1971 βλέποντας τον πατέρα του να είναι βαριά άρρωστος απεφάσισε να χειροτονηθεί ιερέας ώστε να τον βοηθεί. Ο πατέρας του πεθαίνει την ίδια χρονιά, ακολούθησαν δύσκολα χρόνια, επήλθε Εθνικός διχασμός, ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο παρατάξεις, η εκκλησία διχάστηκε.

Ο Παπανδρεας εγκαταλείπει την Κύπρο και μεταβαινει στην Ελλάδα για να εργαστεί εκεί. Εγκαθίσταται στη Κρύα Βρύση Γιαννιτσών όπου εδιορίστη ως ιερεύς. Εκεί με πολλη υπομονή, εγκαρτέρηση, όρεξη και πείσμα, κατάφερε ταυτόχρονα με την εργασία του να εγγραφεί και να τελειώσει το γυμνάσιο, ακολούθως ενεγράφη στο Ποιμαντικό τμημα του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης απ όπου πήρε πτυχίο Θεολογίας. Το 1987 επιστρέφει στην Κύπρο και αναλαμβάνει την ενορία της Χλώρακας. Ταυτόχρονα  διορίζεται ως καθηγητής Θεολογίας και διδάσκει σε διάφορα Γυμνάσια. Από τότες μέχρι και σήμερα 2010, υπηρετεί με περηφάνια και προσφέρει με επιτυχία τις ποιμαντικές του υπηρεσίες στην κοινότητα της Χλώρακας

1973. Παπάχαμπης Παπαντωνίου

Χειροτονήθηκε το 1973. Γεννήθηκε το 1928, απεβίωσε το 2007. Υιός του επίσης ιερέως Παπαντώνη Λιασίδη, μεγάλωσε με Ελληνοχριστιανικές γαλουχίες, έλαβε μέρος στον αγώνα της ΕΟΚΑ όπου προσέφερε με χαρά τις υπηρεσίες του. Ήταν από νεαρής ηλικίας ψάλτης στην εκκλησία της Χλώρακας για πολλά έτη, όταν δε του εζητήθη από τον Μακάριο να ενδυθεί τα ράσα, δεν ηρνήθη, έτσι το 1973 χειροτονείται ιερεύς.

2006 Παπάσταυρος Κ. Λεωνίδα.

Γεννήθηκε το 1956 και από μικρός ήταν λάτρης της εκκλησίας. Του είχε προταθεί από τον τότε μητροπολίτη Πάφου Γεννάδιο να σπουδάσει ως Θεολόγος, αλλά λόγω ιδιαζουσών συνθηκών δεν κατέστη δυνατόν. Έτσι στην ηλικία των πενήντα ετών μετά από παρότρυνση του ετοιμοθάνατου ιερέα της Χλώρακας Παπάχαμπη, αποφάσισε και εκπλήρωσε στην επιθυμία του, καθώς και το δικό του όνειρο.

Σπούδασε στην ιερατική σχολή της εκκλησίας της Κύπρου όπου διακρίθηκε ως δεύτερος στη βαθμολογία, και κατά τη διάρκεια της φοίτησης του, λειτουργούσε στις εκκλησίες της Χλώρακας και του Αγίου Στεφάνου Λέμπας. Ήταν ο τελευταίος διάκονος που χειροτονήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β πριν την εκλογή του ως Αρχιεπίσκοπος στο ανώτατο αξίωμα της εκκλησίας της Κύπρου. Ήταν επίσης ο πρώτος ιερέας που χειροτονήθηκε από του Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο άμα τη αναλήψη του ως Μητροπολίτης Πάφου.

Επί της διακονίας του ως ιερέας του Αγίου Στεφάνου της Λέμπας, μαζί με τους Λοϊζο Λοϊζου, Μωϋσή Σεραφείμ, Νικόλαο Όψιμο, Νεόφυτο Χαραλάμπους και Ανδρέα Καμπανέλα οι οποίοι αποτελούσαν την επιτροπή της εκκλησίας, με ενέργειες τους, χάλασαν το μικρό παρεκκλήσι και έχτισαν στη θέση του την σημερινή μεγαλόπρεπη εκκλησία.

Σαν ιερέας, θέλοντας να προβάλει την εκκλησιαστική περιφέρεια της Πάφου, σκηνοθέτησε και γύρισε διάφορα ντοκιμαντέρ με την επωνυμία "Η Πάφος και ο κόσμος της" που προβάλλουν την πολιτιστική και λαογραφική κληρονομιά όλων των χωριών της Πάφου, και με τη βοήθεια του υπουργείου παιδείας  προώθησε σε όλη την Κύπρο και όλο τον κόσμο όπου υπάρχουν Απόδημοι Έλληνες.

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΥΜΝΟΣ

Σε όλες τις Αγιογραφήσεις ο Χριστός βαπτίζεται φέροντας συνήθως κάποιο άσπρο ρούχο στη μέση ενώ το δεξί ή και τα δύο του χέρια ευρίσκονται ανατεταμενα σε θέση ευλογίας.

Στις εκκλησίες συνηθίζουν κατά τη βάπτιση, συμβολικά να φορούν στους βαπτισμένους ρούχα λευκά, ίδιο χρώμα με το ένδυμα που φορούσε ο χριστός κατά τη βάπτιση του, «όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε»

Ενώ λοιπόν κατά τους συνηθέστερους εικονογραφικούς τύπους, έχουμε τον Χριστό συνήθως να βαπτίζεται ενδεδυμένος με λευκό ρούχο στη μέση, κάποιες φορές τον ευρίσκουμε κατά τα παλαιά πρότυπα εντελώς γυμνό.

Μια σπάνια Αγιογραφία με το Χριστό να βαπτίζεται εντελώς γυμνός, ευρίσκεται στο μικρό αρχαίο ναό της Παναγίας της Χρυσελεούσης στη Χλώρακα.

Είναι Βυζαντινού ρυθμού και κτίστηκε τον 12ο ή 13ο αιώνα, και ευρίσκεται στην κεντρική πλατεία της κοινότητας. Στον τρούλο και σε διάφορα μέρη των τοίχων, αλλά ιδιαίτερα μέσα στο ιερό του ναού, ευρίσκονται σπάνιες αγιογραφίες, και ανάμεσα τους σώζεται  η μοναδική ίσως εικονογραφία στον κόσμο που κατά τα παλαιά πρότυπα ο Χριστός βρίσκεται στον Ιορδάνη ποταμό  εντελώς γυμνός,  έχοντας λίγο διασταυρωμένα τα πόδια του  με σκοπό να καλύψει το φύλο με ελαφριά στροφή.

Εξέχουσα απο τις άλλες Αγιογραφίες ως προς την τεχνοτροπία της και την καλλιτεχνική της αξία, παριστά το Χριστό να στέκεται στη μέση του Ιορδάνη γυμνός ντυμένος με την Αδαμική γυμνότητα, αποδίδοντας τοιουτοτρόπως το ένδοξο ένδυμά του Παραδείσου με το οποίο θα έπρεπε να ενδύεται η ανθρωπότητα. Το ένα του πόδι προβάλλει μπροστά για να δείξει την υπέρτατη πρωτοβουλία του να βαπτιστεί από το Ιωάννη, αλλα και για να κρυψει την γυμνια του η οποια αισχύνει ίσως τις σκέψεις των αμαρτολών.

Στην εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσης στη Χλώρακα, ο Χριστός είναι γυμνός, εντελώς γυμνός. Ενώ αλλού του φορούν λευκό ρούχο, σ αυτή την Αγιογραφία ο ζωγράφος χωρίς ηθικολογικές φοβίες και ενδοιασμούς για το γυμνό, σε μια ύψιστη παράσταση του υιού του Θεού, αναπαραστά τη γύμνια της ανθρωπότητας χωρίς η δική του γυμνότητα να προκαλεί, δηλώνοντας τοιουτοτρόπως πως δεν είναι προκλητικοί οι δρόμοι που χαράσσει η Εκκλησία μας.

Είναι η ασκητική γυμνή παρουσίαση του σώματος του Θεανθρώπου που ζωγραφισμένος με κατανυκτικές γραμμές, αποτελεί την γυμνή αγιογράφηση της αναβάπτισης του ανθρώπου.  

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου Βυζαντινού ρυθμού της Χλώρακας κτίστηκε τον 12ο αιώνα ίσως από βοσκούς οι οποίοι δεν είχαν πολλές γνώσεις αρχιτεκτονικής και χρησιμοποίησαν πέτρες έτοιμες πελεκητές, κυρίως από χαλάσματα αρχαίων κτισμάτων που ήταν διάσπαρτα στην γειτονική περιοχή της Κάτω Πάφου.

Λέγεται ακόμη ότι κτίστηκε από πλούσιο Μουσουλμάνο τσιφλικά που όριζε τον κάμπο κάτω από το μικρό εκκλησάκι, και που βαφτίστηκε Χριστιανός μετά που του φανερώθηκε ο Άγιος.

Στο βιβλίο του Ιωάννου Π. Τσικνόπουλλου "Ιστορία της εκκλησίας της Πάφου αναφέρονται τα εξής:

"ΚΓ. Μονη Αι Νικολούδιν Χλώρακας: Πλησίον του Χωρίου Χλώρακα  ευρίσκεται ο γοητευτικός πολύ μικρός Μοναστηριακός Ναός του Αγίου Νικολάου. Ίχνη Αγιογραφίας επί του βορείου τοίχου δικνείουν τον Άγιον Νικόλαον καί τόν βίον του… Περιουσία της Μονής κατά τ'ο 1805 ήσαν 15 σκαλες περιβόλια πέριξ της εκκλησίας με δύο βρύσες καί δένδρα, καί εις την γήν των Πετριδιών, προς την Έμπαν, χωράφια σκάλες 500(= πεντακόσιαι)»... 

Μια ιστορία λέει ότι στο αρχαίο παρεκκλήσι του Άη Νικόλα στη Χλώρακα που στέκει στην άκρη μοιανού κρεμμού, οι κάτοικοι έκτιζαν τοίχο για να προστατεύονται τα παιδιά τους όταν πήγαιναν να λειτουργηθούν. Αλλά όπως το γιοφύρι της Άρτας, έτσι και τούτο, το βράδυ χαλούσε. Οι κάτοικοι σε μια πεισματική συμπεριφορά τους, ολημερίς το έκτιζαν, αλλά το βράδυ γκρεμιζόταν. Ώσπου στο τέλος κατάλαβαν ότι το χαλούσε ο Άγιος γιατί ήθελε να έχει απρόσκοπτη θέα ολόκληρη τη θάλασσα. Από εκείνο τον καιρό, αντί για τοίχο, τοποθέτησαν κάγκελα, και τώρα ο Άγιος έχει απρόσκοπτη όλη τη θέα, ταυτόχρονα τα παιδιά προστατεύονται να μην πέφτουν στο γκρεμμό. 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ

Ο ναος της «Παναγίας της Χρυσελεούσας» ευρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Χλώρακας, είναι Βυζαντινού ρυθμού, και κτίστηκε μεταξύ 11ου και 13ο αιώνα. Σ αυτήν  υπάρχει  η μοναδική ίσως εικονογραφία στον κόσμο που κατά τα παλαιά πρότυπα ο Χριστός βρίσκεται στον Ιορδάνη ποταμό  εντελώς γυμνός,  έχοντας λίγο διασταυρωμένα τα πόδια του  με σκοπό να καλύψει το φύλο με ελαφριά στροφή.

Στην εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσης υπήρχε πάνω στο αρχαίο τέμπλο του εικονοστασίου η εικόνα της Παναγίας που είναι θαυματουργή και εξέχουσα απ όλες τις άλλες ως προς την τεχνοτροπία της και την καλλιτεχνική της αξία και που όταν κτίστηκε η μεγάλη εκκλησία της Παναγίας της Χρυσοαιματούσης, μεταφέρθηκε εκεί.

Πριν πάρα πολύ καιρό ίσως κατά τον δωδέκατο αιώνα, μια ίδια εικόνα ακριβώς, ήταν στην κατοχή μιας ευσεβούς πλούσιας οικογένειας που την είχαν τοποθετήσει μέσα στην ιδιόκτητη εκκλησία τους και την τιμούσαν. Ύστερα από καιρό, μια μέρα που ήταν γιορτή της Παναγίας, η κυρά του σπιτιού όταν πήγε να προσκυνήσει και να ανάψει το καντήλι της, είδε με έκπληξη ότι η εικόνα έλειπε, και εξεπλάγη πολύ, γιατί ήξερε πως κλέφτης δεν μπορούσε να μπει στο κτήμα της που ήταν καλά περιφραγμένο και προφυλαγμένο. Ήταν σίγουρη ότι κανείς δεν την έκλεψε, και πως κάτι άλλο είχε συμβεί. Ξεσήκωσε όλη την οικογένεια, το πρωσικό και τους δούλους, και βάλθηκαν να ψάχνουν να την βρουν σε όλη την περιφέρεια.  Ύστερα από κάμποσα μίλια παρακάτω, την βρήκαν ακουμπισμένη σ ένα βράχο να κοιτάζει προς την δύση. Με πολλή ανακούφιση την πήραν πίσω και την έβαλαν στη θέση της πανω στο εικονοστάσι. Ήταν ο μήνας Αύγουστος, ήταν η μεγαλη γιορτή της Παναγίας, ήταν γι αυτό που η καλή Χριστιανή κυρά του σπιτιού σκέφτηκε ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός που εσυνέβη.  Με πολλη ευλάβεια προσευχήθηκε και παρακάλεσε την Παναγία να της φανερώσει τι επιθυμούσε.

Πέρασαν λίγες μέρες, ήρθε η 8η Σεπτεμβρίου η μέρα γέννησης της Θεοτόκου, οπότε συνέβηκε πάλι το ίδιο θαύμα. Όλοι σίγουροι που θα βρουν το εικόνισμα, κίνησαν στο ίδιο μέρος όπου και πράγματι βρήκαν την Παναγία ακουμπισμένοι στον ίδιο βράχο να κοιτάζει προς δυσμάς. Σίγουροι για την επιθυμία της, απεφάσισαν πώς εκεί ήθελε να είναι, έτσι χωρίς άλλη σκέψη απεφάσισαν και έκτισαν εκκλησία σε εκείνο το μέρος, και τοποθέτησαν το εικόνισμα της στο εικονοστάσι βασιλεύουσα, και ονόμασαν την εκκλησία Παναγία Χρυσελεούσα, λένε κάποιοι ότι είναι αυτή που υπάρχει σήμερα στην κεντρική πλατεία της Χλώρακας.

Οι τοίχοι της εκκλησίας της Παναγίας της Χρυσελεούσης της Χλώρακας ήταν ολόκληροι τοιχογραφημένοι, εκ των οποίων εικονογραφήσεων σήμερα  σώζονται αρκετές. Η παράδοση θέλει η εικονογράφηση της εκκλησίας να γίνηκε από κάποιον σταυροφόρο που κατοίκησε στην Πάφο, που θέλοντας να βρει συγχώρεση από την Παναγία και να εξιλεωθεί γιατί δεν τη σεβάστηκε παλιότερα, διέθεσε πολλά χρήματα για να την εικονογραφήσει.

Κατά τα χρόνια του Ερρίκου Β΄ βασιλιά της Κύπρου και των Ιεροσολύμων (1285 - 1324, οι Σταυροφόροι εκδιώχτηκαν από την Ανατολή και πολλοί κατέφυγαν στην Κύπρο.

Ένας σταυροφόρος τυχοδιώκτης στην πορεία του για το πόλεμο στους Αγίους τόπους λεηλάτησε μια Χριστιανική εκκλησία που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία τη Χρυσελεούσα. Έκλεψε ότι πολύτιμο υπήρχε, εκποίησε σε χρυσάφι ότι μάζεψε, και όταν οι Σταυροφόροι εκδιώχθηκαν από τους Αγίους τόπους, αυτός ήρθε στην Κύπρο και εγκαταστάθηκε στην Πάφο.

Όταν πέρασαν πολλά χρόνια και γέρασε, αισθάνθηκε μεγάλη αρρώστια να τον κυριεύει, πόνοι έζωναν το κορμί του και η ζωή του ήταν αφόρητη χωρίς να μπορούν οι γιατροί να τον θεραπεύσουν. Θεωρώντας πως τον τιμωρούσε η Αγία Παναγία που λεηλάτησε τον ναό της, αποφάσισε πως για εξιλέωση και συγχώρεση, έπρεπε ότι πήρε να το δώσει πίσω. Προσέλαβε λοιπόν Αγιογράφους, και προσπάθησε όσες περισσότερες εκκλησίες ήταν αφιερωμένες στην Παναγία τη Χρυσελεούσα, να τις Αγιογραφήσει…

Και πράγματι, όταν τέλειωσε η Αγιογράφηση της Παναγιας της Χρυσελεούσης στη Χλώρακα, η Παναγία ίσως τον συγχώρησε, γιατι ένα πρωί βρήκαν τον γέρο σταυροφόρο πεθαμένο ησυχασμένο και εν ειρήνη. Πολλοί είπαν πως τον λυπήθηκε η Παναγία και τον πόσπασε από τα βάσανα του. 

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ

Με τις τοιχογραφίες θρησκευτικών θεμάτων ηΟρθόδοξη παράδοση στοχεύει στην πνευματική σημειολογία ώστε μέσω αυτής να μπορεί να επιτευχθεί μια σχέση ζωής με το Θεό και τους Αγίους Του, καθ ότι η  εικόνα δημιουργεί μια αίσθηση ζωντανής παρουσίας και φέρνει τον πιστό σε προσωπική σχέση και επαφή με την υπόσταση του εικονιζόμενου. Άρα η αγιογραφία δεν θεωρείται απλό έργο θρησκευτικής τέχνης, αλλά μέσο με το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί την αγιότητα.

Η εκκλησιαστική παράδοση αναφέρει πως την πρώτη εικόνα την ζωγράφισε ο χριστός, όταν ο

Αύγαρος βασιλεύς της Μεσοποταμίας υποφέροντας από λέπρα έγραψε επιστολή στον Χριστό για να τον παρακαλέσει να τον επισκεφτεί και να τον θεραπεύσει. Την επιστολή μετέφερε στο Χριστό ο Ανανίας υπηρέτης του βασιλέως, και όταν αντίκρισε το γιο του Θεού, προσπάθησε να τον ζωγραφίσει, αλλά μη έχοντας ταλέντο στη ζωγραφική δεν τα κατάφερε. Ο Χριστός βλέποντας την ανεπιτυχή του προσπάθεια, του ζήτησε νερό για να νιφτεί και σκούπισε το πρόσωπό του με ένα μανδήλιο το οποίον του παρέδωσε. Η θεία μορφή του αποτυπώθηκε θαυματουργά και το εν λόγω μανδήλιο είναι γνωστό ως το Άγιον Μανδήλιον.

Ακόμη η παράδοση αναφέρει πως ο Ευαγγελιστής Λουκάς πρώτος ζωγράφισε τρεις εικόνες της Υπεραγίας Θεοτόκου φέρουσα στην αγκαλιά της τον υιόν της τον αγαπητόν η οποία τις δέχτηκε με αγάπη λέγοντας,

-Η χάρις του εξ εμού τεχθέντος είη δι' εμού μετ' αυτών.

Σήμερα οι τρεις άγιες εικόνες, βρίσκεται η μία στην Κύπρο στην Ιερά Μονή του Κύκκου, η δεύτερη στην Πελοπόννησο στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, και η άλλη στη Ρωσία. 

Έκτοτε και μέχρι σήμερα οι πιστοί συνηθίζουν να τοιχογραφούν τις εκκλησιές, με αποτέλεσμα η τέχνη της Αγιογραφίας να αναπτυχθεί πλήρως και να αναδειχτούν ανά τους αιώνες σπουδαίοι Αγιογράφοι και σπουδαίες Αγιογραφίες. Η Κύπρος είναι διάσπαρτη από αρχαίες εκκλησίες τοιχογραφημένες περίτεχνα, που δυστυχώς όμως οι περισσότερες Αγιογραφήσεις έχουν φθαρεί ή καταστραφεί από το πέρασμα των χρόνων. Το τμήμα Αρχαιοτήτων αν και έχει αναλάβει τη συντήρηση τους, δυστυχώς στις δυο αρχαίες εκκλησίες του Αγίου Νικολάου και Παναγίας Χρυσελεούσης που ευρίσκονται στη Χλώρακα, τίποτα δεν έχει κάνει περί τούτου.

Είναι εκκλησίες Βυζαντινού ρυθμού του 12ου αιώνα, με τους τοίχους παλαιότερα να καλύπτονται από σπουδαίες Αγιογραφήσεις, και που σήμερα δυστυχώς, ελάχιστα ίχνη έχουν μείνει από αυτές, αλλά έστω και ότι έχει απομείνει, είναι αξιόλογες ζωγραφίσεις από σπουδαίους αλλά αγνώστους ζωγράφους.

Στην εκκλησία της Παναγίας Χυσελεούσας διασώζονται δυο στηθαίες μορφές Αγίων εκ των οποίων η μια παριστάνει την Αγία Κυριακή ενώ η άλλη έχει φθαρεί. Μια άλλη απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο να σκοτώνει τον δράκοντα. Στον τρούλο είναι σχεδιασμένος ο Παντοκράτορας, ενώ στην οριζόντια βάση του είναι αναγραμμένη η φράση «ΣΤΕΡΕΩΣΟΝ ΚΥΡΙΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΝ ΕΚΤΙΣΩ ΤΩ ΤΙΜΙΩ ΣΟΥ ΑΙΜΑΤΙ ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΟΛΥΦΩΤΟΣ ΑΝΕΔΕΙΧΘΗ ΑΠΑΝΤΑ ΦΩΤΑΓΩΓΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΕΝ Ω ΕΣΤΩΤΕΣ ΚΑΤΑΥΓΑΖΩΜΕΝ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝ». Κάτω από τον τρούλο υπάρχουν τα Χερουβείμ, οι δώδεκα Αποστόλοι, οι τέσσερις Ευαγγελιστές και ο Ιωάννης ο θεολόγος. Υπάρχουν επίσης οι τοιχογραφίες της δευτέρας παρουσίας, του Χριστού ως δίκαιου κριτή, και ο Άγιος Μηνάς καβάλα σε άλογο. 

Στο ιερό υπάρχουν παραστάσεις της σκηνής του Ευαγγελισμού, της γεννήσεως, της σταυρώσεως, του Επιτάφιου θρήνου, της θυσίας του Αβραάμ, της βαπτίσεως του Χριστού, και της Παναγίας της Πλατυτέρας.   

ΕΛΛΗΝΟΣΠΗΛΙΟΙ

Η ιστορία της Κύπρου είναι αρχαιοτάτη και έχει να επιδείξει πανάρχαιες καταβολές έως και πριν χιλιάδες χρόνια.

Κατά την Ελληνιστική περίοδο κατά τη διάρκεια των αρχαϊκών και κλασσικών χρόνων, οι Φοίνικες κατακτητές εγκατέλειψαν τη Κυπρο και οι κάτοικοι στράφηκαν προς τους Μακεδόνες Πτολεμαίους της Αιγύπτου. Έτσι από τον 3ο αιώνα π.Χ. το νησί εξελληνίζεται πλήρως, περίοδο κατά την οποία άνθισαν οι τέχνες καθώς και η ελληνική θρησκεία προς τους 12 θεούς του Ολύμπου με ιερά σε όλο το νησί και μεγαλοπρεπείς τάφους στους οποίους θάβονταν οι άρχοντες και οι προεστοί του τόπου.

Είναι τάφοι που χρονολογούνται από τα Ελληνιστικά και πρώτα Ρωμαϊκά χρόνια σκαλισμένοι σε βράχους που πολλοί από αυτούς μοιάζουν με κανονικά σπίτια, με δωμάτια ταφής που ανοίγουν σε αίθρια περιστύλια. Μοιάζουν με τάφους που βρέθηκαν στην Αλεξάνδρεια αποδεικνύοντας έτσι τις στενές σχέσεις μεταξύ των δύο πόλεων στα Ελληνιστικά χρόνια.

Αυτοί οι τάφοι ονομάστηκαν Ελληνόσπηλιοι ένεκα της Ελληνιστικής περιόδου, καθώς και τάφοι των βασιλέων ένεκα του μεγέθους και της μεγαλοπρέπειας τους. Ήταν τάφοι στους οποίους ενταφιάζονταν μέλη της αριστοκρατίας της Πάφου, και όχι Βασιλιάδες.

Στη δυτική πλευρά της πόλεως της Πάφου κοντά στη θάλασσα ευρίσκεται ένα μεγάλο σύμπλεγμα από αυτούς τους τάφους, οι περίφημοι «Τάφοι των Βασιλέων» που πήραν το όνομα τους εξ αιτίας της μεγάλης μεγαλοπρέπειας με την οποία είναι κατασκευασμένοι. Είναι σκαμμένοι μέσα σε συμπαγείς βράχους, και χρονολογούνται τον 4 π.Χ. αιώνα. Παρόμοιοι τάφοι ευρίσκονται κατάσπαρτοι σε πολλές περιοχές σε ολόκληρη την επαρχία της Παφου.

Στη Χλώρακα στην περιοχή «Ροδαφίνια» και στην πλευρά της λεωφόρου "Χλώρακας" προς τη μεριά του χωριού, υπάρχει ένας παρόμοιος τάφος ο Ελληνόσπηλιος, ο οποίος είναι λαξευτός μέσα στη γη. Δεν έχει τη μεγαλοπρέπεια και την ωραιότητα των τάφων της Κάτω Πάφου, αλλά είναι αρκετά μεγάλος και ανεκτίμητης αξίας με αίθριο και εισόδους σε νεκρικούς θαλάμους σκαμμένους σε σκληρή και συμπαγή πέτρα. Σε αυτόν ανακαλύφθηκαν αρχαία αντικείμενα ανεκτίμητης αξίας, εκ των οποίων σώζεται Ρωμαϊκή μαρμάρινη σαρκοφάγος με κάλυμμα που σήμερα κοσμεί το προαύλιο του Μουσείου Πάφου.

Στη Χλώρακα επίσης, λίγα μέτρα από την κεντρική πλατεία ευρίσκεται ακόμα ένας Ελληνόσπηλιος μέσα στο έδαφος, με την είσοδο του κλειστή από χώματα. Είναι φυσικό σπήλαιο που στα τοιχώματα του έσκαψαν νεκρικούς θαλάμους όπου μάλλον σ αυτούς ενταφιάστηκαν άσημοι άρχοντες. Μέσα σε έναν από αυτούς ανευρέθηκε από παλαιόν κάτοικο, σαρκοφάγος με κάλυμμα που πάνω του υπάρχει ανάγλυφο σώμα ωραιότατης γυναικός σπουδαιοτάτου κάλλους, που την πούλησε δυστυχώς σε αρχαιοκάπηλους. Εικάζεται πως ευρίσκεται σε ιδιωτικό μουσείο της Νέας Υόρκης. Επίσης σε άλλον βρέθηκε χρυσή ζώνη πολεμιστή που και αυτή δυστυχώς πουλήθηκε σε αρχαιοκάπηλους στο ποσό των πέντε λιρών στην εποχή περίπου του μεσοπολέμου, ενώ σε τρίτο βρέθηκε λαμπιόνια που επίσης κανείς δεν γνωρίζει που ευρίσκεται. Είναι μαρτυρίες ζώντων μέχρι πρότινος κατοίκων της κοινότητας που έζησαν την εποχή εκείνη, και που μου εφανέρωσαν κατά τη διάρκεια ερευνάς μου.

Είναι βέβαιο πως η περιοχή της Χλώρακας στην αρχαιότητα υπαγόταν στο βασίλειο της Πάφου, αλλά τα μόνα που παρέμειναν στις σημερινές ημέρες να μας το ενθυμίζουν, είναι οι δύο Ελληνόσπηλιοι οι οποίοι ευρίσκονται σε ιδιωτικές περιουσίες.  

Η ΠΑΛΙΑ ΒΡΥΣΗ

Είναι κτισμένη στα νότια της Χλωρακας, δίπλα απο πυκνοκατοικημένη περιοχή. Απο αυτήν έπινε όλο το χωριό. Και επειδή χρησιμοποιοταν συνεχώς ο πιο πανω ο Όρος, της έμεινε και για όνομα.

Επίσης απο αυτήν πότιζαν και όλα τα χωράφια της περιοχής. Το νερό μαζευόταν σε λίμνη την ημέρα, και την νύχτα το έπαιρναν οι δικαιούχοι με ωράρια.

Λίγα μέτρα από την κεντρική πλατεία της κοινότητας στην πλευριά μεριά ενός χειμάρρου με πυκνή βλάστηση, σε ένα τόπο καταπράσινο από θεόρατους δρύες και άγρια πανίδα, ήταν οικοδομημενο το περίκαλλο κτίσμα που σώζεται περιποιημένο και συντηρημένο έως σήμερα, η «Βρύση» του χωριού.

Όπως σε πολλές περιοχές υπάρχουν έθιμα στα οποία πιστεύουν και τηρούν ευλαβικά οι άνθρωποι, στη Χλώρακα οι κάτοικοι για  να καλοπιάσουν τις καλές νεράιδες και τις κακές ανεράδες που θεωρούσαν ότι κατοικούσαν στις πηγές, προσέφεραν σπονδές όπως βασιλόπιττες και μελομακάρουνα για να γλυκάνουν αυτές και τα νερά τους.

Γεροντότεροι κάτοικοι μαρτυρούν πως στους παλαιούς καιρούς το πρωί της Πρωτοχρονιάς μετά την εκκλησία, οι κάτοικοι συνήθιζαν να πηγαίνουν στη «Βρύση» του χωριού για να γεμίσουν τις στάμνες τους με καινούριο αγιασμένο νερό, αφού πρώτα γινόταν δέηση από τον ιερέα που το ευλογούσε στο όνομα του πατρός, του υιού και τους Αγίου πνεύματος, και ύστερα τους ράντιζε την κεφαλή με ένα κλωνί από λασμαρί ή βασιλιτσιάς.

Σήμερα δίπλα στη παλιά πετρόκτιστη «Βρύση» έχουν κτίσει ένα ωραίο παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Υπάτιο δωρεάν ευεργέτου Γιαννάκη Αριστοδήμου, και ένα ωραιότατο αμφιθέατρο κτίσεως επί κοινοταρχίας Ανδρέα Μαυρέση, ενώ ο όλος περιφερειακός χώρος έχει μετατραπεί σε όμορφο πάρκο πλακοστρωμένο και τοιουτοτρόπως κατασκευασμένο, ώστε τέλεια συνάδει με την γύρω φύση και δένει με την παλιά εποχή.

ΤΟ ΑΔΡΑΧΤΙ ΤΗΣ ΡΗΓΑΙΝΑΣ

Τα Πυρομάσια είναι μια έκταση γης στους πρόποδες του Τουρκοκυπριακού λόφου της φάπρικας στην δυτική τέλειωση του Μουττάλου. Είναι μια περιοχή που περιβάλλει τον μικρό λοφίσκο, όπου τα χώματα της γης είναι μαυριδερά και καψερά, και το νερό λιγοστό. Γι αυτούς τους λόγους τα εδάφη ήσαν μη καρπερά, και οι γεωργοί φύτευαν καλλιέργειες που άντεχαν στην καψερή γη, όπως κρεμμύδια και άλλα παρεμφερή.  Γι αυτό το λόγο λοιπόν, ονομάστηκε η περιοχή Πυρομάσια, μια σύνθετη λέξη προερχόμενη από τις λέξεις πυρ και μάχομαι, δηλαδή η πυρά μάχεται τη γη.

Σε ένα από τα χωράφια, για αιώνες υπήρχε φυτεμένη στα χώματα μια τεράστια τσιόνενη κολώνα όπου στην κορυφή της είχε μια μεγάλη στρογγυλή σφαίρα, την οποία ο λαός ονόμαζε αδράχτι της Ρήγαινας, και για το οποίον ο αστικός μύθος αναφέρει πως,

Ή Ρήαινα είσιεν τό παλάτιν της πάνω στην Φάβρικαν. Ό Διενής ήθελε την Ρήαιναν γιά γυναίκα του.

Η Ρήαινα είπεν του,

-Αν μου φέρεις νερόν στην Πάφον εν νά σέ πάρω άντρα μου.
Ο Διενής έκαμε τότε το πετραύλακον τζαι έφερε τό νερόν που την Τάλαν. Η Ρήαινα, άμα έφερε τό νερόν, εμετάνωσεν τζιαι γέλασε του Διενή. Τότες ο Διενής εθύμωσεν.  Εστάθηκεν πάνω στόν Μούτταλλον (λόφον του Κτήματος) τζιαι πήρεν μιαν πέτραν τζιαι έρριψεν της την. Τζιαί η πέτρα στέκει ώς την σή­μερον δίπλα που τον άην αγαπητικόν τσιαι Μισητικόν, τζιαί φέρει πάνω την σπαθκιάν του Διενή. Ή πέτρα έν τής έμπλασεν. Η Ρήαινα εθύμωσεν τζιαί τζιείνη τζιαί έρριψεν του τ' άδράχτιν της, μά έν του έμπλασεν. Τσιαι το αδράχτιν έππεσεν κάτω που τον Μούτταλον, μέσα σ ένα χωράφι της Γλώρακας

ΤΟ ΑΥΛΑΚΙ ΤΗΣ ΡΗΓΑΙΝΑΣ

Στα παράλια της Χλώρακας σώζονται τα απομεινάρια του πέτρινου αυλακιού που έφερνε το νερό από από την Τάλα, στο παλάτι της Ρήγαινας, στα Παλιόκαστρα. Στα σύνορα Χλώρακας - Λέμπας σώζεται ο πύργος που πάνω σε αυτόν ήταν κτισμένο και στηριγμένο το αυλάκι. Στη συνοικία του Μουττάλου μέσα στην αυλή του Τούρκικου σχολείου ευρίσκεται το αδράχτι της Ρήγαινας, και στην Κάτω Πάφο δίπλα στους Αγίους Αγαπητικό και Μισητικό, ευρίσκεται ριγμένη η θεόρατη πέτρα του Διγενή. Ο θρύλος λέει πως ο ήρωας Διγενής Ακρίτας άκουσε για την ομορφιά της, και θέλοντας να την γνωρίσει όταν πέρασε από τα μέρη της Πάφου, βλέποντας την την αγάπησε.

Μα η πονηρή βασίλισσα που δεν ήθελε για σύζυγο της ανώτερο της να τη διατάσσει, για να τον αποφύγει του ζήτησε να αποδείξει την αξία του πραγματοποιώντας έναν άθλο. Του ζήτησε να φέρει νερό από τη μακρινή Τάλα για να ποτίζουν οι υπήκοοι της τα ζαχαροκάλαμα και τα τεύτλα.

Μα ο Διγενής που δέχτηκε την πρόκληση της, ήταν υπεράνθρωπος και προς μεγάλη δυσαρέσκεια της έκτισε ένα μακρύ αυλάκι και έφερε το νερό στους αγρούς και πότισε όλη την παραλιακή πεδιάδα.

Σκέφτηκε τι να κάμει η Ρήγαινα να τον αποφύγει, και αποφάσισε να μπει σε ένα πλοίο να φύγει λίγο καιρό μέχρι να βαρεθεί και να εγκαταλείψει τη Κύπρο, να πάει στη χώρα του και στη δουλειά του.

Μα ο Διγενής οργίστηκε και ανεβαίνοντας στο ψήλωμα της Βίκλας στο Μούτταλο, άρπαξε μια μεγάλη πέτρα και την έριξε στο καράβι να το βουλιάξει και να την πνίξει μέσα στα αλμυρά νερά της θάλασσας. Για καλή της τύχη η πέτρα έπεσε λίγο πριν τη θάλασσα, και μέχρι σήμερα ευρίσκεται εκεί δίπλα στον Άη Αγαπητό και Μισητό, και ονομάζεται η πέτρα του διγενλη, και φέρει πάνω του τη σπαθιά του Διγενή, καθώς πάνω της είναι το σημάδι  όταν την χτύπισε με το σπαθί του για να την ξεκολλήσει και να την ρίξει στο πλοίο.

 Μα η αντρειωμένη  Ρήγαινα οργίστηκε, και ως δεινή και δυνατή πολεμίστρια, άρπαξε ένα θεόρατο κίονα και του τον έριξε και αυτή να τον σκοτώσει. Έπεσε κάτω από το λόφο που στεκόταν σε ένα χωράφι της Χλώρακας που ανήκε στον Νικόλα Αλεξάνδρου. Ο κίονας είχε ύψος τέσσερα μέτρα και διάμετρο ένα, και ονομάστηκε από τους κατοπινούς αδράχτι της Ρήγαινας, καθώς στην κορφή είχε μια συμμετρική σφαίρα, που του έδινε τη μορφή ίδιο με γιγαντιαίο αδράχτι. Υπήρχε φυτεμένο μέσα στη γη στον ίδιο αγρό μέχρι το 1963 περίπου που αρχίνισαν οι διακοινοτικές ταραχές μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, οπότε οι Τουρκοκύπριοι το έκλεψαν και το τοποθέτησαν στην αυλή του σχολείου τους στο κέντρο της συνοικίας του Μουττάλου.

 

ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΤΑ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΥΛΩΝΟΝΤΑΙ

Όταν κάποια έργα κατασκευάζονται και εκ του αποτελέσματος καταλήγουν ως εκτρώματα και ακαλαίσθητα κτίσματα, πρέπει κατά τη γνώμη μου να ξηλώνονται ασχέτως κόστους. Διότι αν κάτι δεν είναι όμορφο, δεν πρέπει από εγωισμό και μόνον οι κρατούντες την εξουσία καθώς λάθος τα έκτισαν, να μην τα διορθώνουν.

Πρέπει να καταλάβουν ότι  είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης τα λάθη, πρέπει να καταλάβουν ότι όλοι πρέπει να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, πόσον μάλλον οι έχοντας εξουσία, που πρώτοι πρέπει να σπεύδουν να τα διορθώνουν, δίνοντας έτσι το παράδειγμα στον απλό κόσμο να τους μιμείται.  

Στη παραλία του Κοττσιά, αυθαίρετα το προηγούμενο Κοινοτικό Συμβούλιο ξεκίνησε να κτίζει μια γέφυρα από μπετόν, χωρίς σχεδιασμό, με αποτέλεσμα η τελική όψη να ομοιάζει σαβουρώματα μπετόν πεταγμένα στην άκρη της θάλασσας.

Η θάλασσα του Κοττσια ανήκει γεωγραφικά στη Χλώρακα κατά το ήμισυ, αλλά η διαχείριση της έχει παραχωρηθεί ολόκληρη στο Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας. Είναι μια πανέμορφη παραλία για λουόμενους σπαρμένη μα ξανθό πεντακάθαρο άμμο, είναι ένας τόπος που ευδοκιμούν τα κρίνα του γιαλού, ένας ωραιότατος προορισμός για ντόπιους και ξένους. Λίγο πρίν το κύμα του γιαλού, δυο ποταμοί να ενώνονται σε ένα, και τα καθάρια νερά καταλήγουν και σμίγουν με τα αλμυρά νερά της θάλασσας σχηματίζοντας εξαίσια εικόνα χάρμα των οφθαλμών και των αισθήσεων.

Θα μπορούσε στην παραλία του Κοττσιά πάνω από τον μικρό ποταμό, να κατασκευαστεί μικρό σιδερένιο μονοπάτι χωρίς να επιβαρύνει το περιβάλλον. Θα μπορούσε στην παραλία του Κοττσιά, να εμβαθυνθεί ολίγον η κοίτη του ποταμού, ώστε η θάλασσα να εισχωρήσει σ’ αυτόν, ώστε να κατασκευαστεί μικρό καταφύγιο βαρκών που να ομοιάζει με του Λιοπετρίου, δημιουργώντας τοιουτοτρόπως ένα περίκαλλο σημείο αναφοράς  και ενδιαφέροντος στη Χλώρακα.

Καλούνται λοιπόν οι Κοινοτικές αρχές της Χλώρακας να ενσκήψουν επί του θέματος και να το δουν με ενδιαφέρον. Καλούνται να το μελετήσουν δεόντως,  και να μην  το παραγνωρίσουν  γιατί άλλοι το σκέφτηκαν πριν από αυτούς. Εξ άλλου οι καλοί ηγέτες πρέπει να ξέρουν να ακούν και να λαμβάνουν υπ’ όψιν καλές ιδέες οποθενδήποτε και αν προέρχονται. 

Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΤΤΣΙΑ
Ο ποταμός της Λέμπας καταλήγει στη θάλασσα του Κοττσιά. Τα νερά του σμίγουν με τη θάλασσα σχηματίζοντας λιμνούλα που μέσα παίζουν τα παιδιά.

Μια μεγάλη έκταση  του ποταμίσιου  πυθμένα, ευρίσκεται σε ίδιο υψόμετρο με το βυθό της θάλασσας. Τους χωρίζει μια μικρή ξηρή γης λίγων ποδών, την οποία ο ποταμός υπερπηδά και σμίγει με τη θάλασσα. Με ελάχιστη εξόρυξη και εκβάθυνση αυτής της ελάχιστης πέτρινης γης, αλλά και μερική εκβάθυνση του ποταμού που οι όχθες του και ο βυθός του αποτελούνται από μαλακά χώματα και άμμο, θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα μαγευτικό τοπίο όπου ο ποταμός θα εισχωρεί στη θάλασσα και η θάλασσα στη ξηρά. Με φαντασία και ελάχιστα έξοδα θα μπορούσε να αποτελέσει τόπο αναφοράς και τοπίο περίσσιου κάλλους όπου οι πολίτες και οι τουρίστες θα επισκέπτονταν ως εκδρομικό και τουριστικό προορισμό.

 Με τα ψηλά βράχια που περιβάλλουν το μέρος, με την άγρια χλωρίδα που βλαστεί στις όχθες του ποταμού, με τα κρίνα του γιαλού πάνω στη στεγνή άμμο ως σημείο αναφοράς,  αλλά και με τη πρωτόγονη όψη του γύρω πέτρινου τοπίου, θα μπορούσε η Χλώρακα να αναπτυχθεί περαιτέρω και να ελκύσει μέγιστα το ενδιαφέρον των ανθρώπων.

Με χαμηλό κόστος και πολλή φαντασία στο σχεδιασμό, θα μπορούσε να γίνει ένα έργο άξιο επαίνου.

Ένα έργο για τη χλώρακα που εκείνος που θα το υλοποιούσε, θα έμενε διαχρονικά γραμμένος στην ιστορία της τοπικής κοινωνίας.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΓΛΙΣΤΡΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΜΑ

Η παραθαλάσσια περιοχή ΔΗΜΜΑ, είναι μια γραφική πανέμορφη παραλία που με κανένα τρόπο δεν πρέπει να επιτραπεί επέμβαση από ανθρώπου χέρι, ώστε να παραμείνει εσαεί ως και πρότερον, ως και τώρα. Είναι ένα μικροσκοπικό απάνεμο λιμανάκι το οποίο έχει ιστορία αρχέγονη όπου επ αυτού εκτυλίχθησαν γεγονότα που έγραψαν ιστορίες και μύθους.

Πραγματικώς όμως, η ιστορία του και το όνομα του, συνδέονται με το αρχαιότερο επάγγελμα του ψαρά, και εδώ ελλιμένιζαν τις βάρκες τους οι ημών πρόγονοι. Εδώ στα ήρεμα νερά τις έδεναν και τις προστάτευαν από την άγρια θάλασσα, εξ ού και το όνομα ΔΗΜΜΑ, προερχόμενο εκ της λέξεως δένω.

Πρέπει λοιπόν αυτή η παραλία να προστατευτεί ως κόρη οφθαλμού, πρέπει όμως ταυτόχρονα με σύνεση να προστατεύσουμε και τους ανθρώπους. Χωρίς να παραγνωρίζουμε το περιβάλλον, πρέπει να επιτρέψουμε τον ελλιμενισμό των βαρκών, καθώς και την ανέλκυση και καθέλκυση τους, με τρόπο όμως που να μην αγγίξουμε και να μην αλλοιώσουμε το υπάρχων φυσικό περιβάλλον.

Ως εκ τούτου, με αυτές τις σκέψεις ορμώμενος, θα εισηγούμουν την κατασκευή ξύλινης γλίστρας και αποβάθρας για βοήθεια και εξυπηρέτηση των ψαράδων, μια κατασκευή που να ομορφαίνει το μικρό λιμανάκι, αλλά που δεν θα αλλοιώνει καθόλου το φυσικό περιβάλλον. Μια κατασκευή που δεν στοιχίζει πολλά, και που θα προσδώσει ωραιότητα στο τοπίο αν σχεδιαστεί με γούστο και μεράκι σε πρότυπα που να συνάδουν με τη φυσική ομορφιά.

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΧΩΛΩΡΑΚΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΥΦΘΕΙ

Τα έξι περίπου χιλιόμετρα ακτογραμμών που περιβάλλουν τη κοινότητα της Χλωρακας, έχουν δυστυχώς καταλειφθεί αυθαίρετα από ξενοδόχους και επιχειρηματίες που τις έχουν καταστήσει ως δικές τους περιούσιες και απροσπέλαστες στους κατοίκους οι οποίοι ελεύθερα έχουν το δικαίωμα να τις χρησιμοποιούν. Οι τρεις ελεύθερες εναπομείναντες παραλίες κατάλληλες για λουόμενους, έχουν δυστηχώς καταληφθεί και αυτές αυτό το καλοκαίρι.   

Η πρώτη η παραλία των Ροδαφινιών, η δεύτερη του Πηλού και η τρίτη του Δημμάτου έχουν επιχωματωθεί, περιφραχτεί και τσιμεντωθεί. Τοιουτοτρόπως έχουν γίνει όλες απροσπέλαστες ή και ακατάλληλες για χρήση από τους κατοίκους.

Οι αιγιαλοί και οι παραλίες όμως ανήκουν στο δημόσιο δηλαδή στο λαό, και συνεπεία του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση και ακώλυτη τη χρήση τους. Όμως δυστυχώς, αν και είναι κοινωνικά αγαθά, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής μεταξύ τοπικών αρχών και επιχειρηματιών εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Πολλές είναι οι καταγγελίες σχετικά με τη κατάληψη των παραλιών και μη ελεύθερα προσβασιμες στους λουόμενους.

Ως εκ τούτου, καλούνται οι τοπικές αρχές της Χλώρακας να δράσουν άμεσα για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα, ειδάλλως οι ίδιοι θα κατηγορηθούν ότι ανέχονται ή και περιθάλπουν την παρανομία.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΧΛΩΡΑΚΙΩΤΕΣ ΓΙΑ ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗ

Η Γη ψήνεται. Ρεκόρ θερμοκρασιών 140 χρόνων κατέγραψε το φετινό καλοκαίρι, και σύμφωνα με την Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ ήταν το θερμότερο καλοκαίρι που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία, με τα πρώτα αρχεία να χρονολογούνται στο 1880. Αιτία όπως πάντα ο άνθρωπος, που με την αλόγιστη συμπεριφορά του οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη. Λύση για το πρόβλημα όμως, μπορεί επίσης να καταστατεί ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος από μόνος του ή ομαδοποιημένος ξεκινώντας με απλές ενέργειες όπως να φυτέψει περισσότερο πράσινο και να προστατεύσει το ήδη υπάρχων.

Και επ ευκαιρία όλων αυτών λεχθέντων, άλλα ακούοντας και άλλα καλέσματα ενεργών πολιτών σε Λευκωσία και Πάφο, και εγώ με τη σειρά μου ως πολίτης κάτοικος Χλώρακας, με τα παρακάτω γραφόμενα μου, θέλω να διεγείρω τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες των Χλωρακιωτών κατοίκων ώστε με συλλογική προσπάθεια να φυτέψουμε δέντρα, ώστε τοιουτοτρόπως να αναζωογονήσουμε και να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα:  

Η αιτιολογία του ονόματος Χλώρακα προέρχεται από τη λέξη χλωρός,

λέξη που υποδηλεί πράσινο. Τους παλαιούς καιρούς πρίν τον δέκατο τέταρτο αιώνα ονομαζόταν Πρασκίουρο, δηλαδή πράσινη ουρά καθώς το χωριό ήταν μικρό και τα σπίτια πάνω στην άκρια οροπεδίου σχημάτιζαν ουρά, ενώ από κάτω τεράστια δένδρα δρυών, τρεμιθιών και τερατσιών, σχημάτιζαν επίσης πράσινη ουρά. Με τον πληθυσμό να αυξάνει, οι κάτοικοι μετοίκισαν εντός του οροπεδίου το οποίο και αυτό ήταν κατάσπαρτο από άγρια βλάστηση και αιωνόβια δένδρα, έτσι τοιουτοτρόπως το χωριό ονομάστηκε Χλώρακα.

Η Χλώρακα έως τα τελευταία χρόνια ήταν εξ ολοκλήρου γεωργική περιοχή και ολοπράσινη. Τους τελευταίους καιρούς την μετέτρεψαν σε οικιστική και τουριστική περιοχή, με αποτέλεσμα εξ ολοκλήρου να τσιμεντοποιηθει, και το πράσινο στις μέρες μας να εκλίπει δυσανάλογα από ότι προνοούν οι φυσικοί νόμοι.

Ως εκ τούτου καλώ τον καλό πρόεδρο του Περιβαλλοντικού Ομίλου Χλώρακας Ανδρέα Κυριακού να εντείνει περισσότερο τις άοκνες προσπάθειες που πραγματικά επιδεικνύει, και να κοινοποιήσει τους πάντες, και όλοι μαζί να αναλάβουμε μια εκστρατεία δενδροφύτευσης ολόκληρης της κοινότητας.

Να καλέσουμε τους γονείς, τους δασκάλους και τους μαθητές, να αποκτήσουν περιβαλλοντική συνείδηση. Να καλέσουμε τις τοπικές αρχές να συμπαραταχθούν μαζί μας και να δενδροφυτεύσουμε όλα τα δημόσια πράσινα σημεία που κείτονται αφύτευτα.  

Να ασκήσουμε πιέσεις  να κινητοποιηθούν το Τμήμα Δασών, οι τοπικές αρχές, τα σχολεία, οι πολίτες, με μοναδικό σκοπό την υλοποίηση αυτού του πράσινου έργου που δεν συνεπάγει έξοδα, παρά μόνο όρεξη, εργασία, χαρά, και αγάπη για τη φύση,

Βιώνοντας τα τελευταία χρόνια τους ανυπόφορους καλοκαιρινούς καύσωνες, θα πρέπει να σκεφτούμε την κλιματολογική ζημιά που έχει ήδη γίνει στον πλανήτη μας ως αποτέλεσμα της άναρχης οικοδόμησης και της πλήρους τσιμεντοποίησης, και την καταστροφή κάθε πράσινου πνεύμονα, με αποτέλεσμα την ερήμωση, την υπερθέρμανση της γης και την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών.

Καθώς λοιπόν γνωρίζουμε πως το πράσινο θα συμβάλει στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, της διάβρωσης του εδάφους και στην απερήμωση, καθώς και στη μείωση των θερμοκρασιών, ας αναλάβουμε πρωτοβουλίες και ας φυτέψουμε δένδρα, δένδρα παντού, στις αυλές των σπιτιών μας, στα πεζοδρόμια, και σε όλους τους χώρους πρασίνου της κοινότητας μας.

Η παλιά βρύση του Πύρκου

Τη σημασία του ζωογόνου νερού συναντούμε στους μύθους των λαών που έχοντας πλήρη επίγνωση της ζωοδόχου σημασίας του το τίμησαν και το ανέδειξαν ως θεότητες θέλοντας να το εξευμενίσουν. Ανέπτυξαν θρύλους και δημιούργησαν ιστορίες και δοξασίες καθώς και παραδοξολογίες, αφού ήταν το πολυτιμότερο αγαθό που θέλοντας οι άνθρωποι πρώτοι να έχουν ρόλο και λόγο επ αυτού, δημιούργησαν δεισιδαιμονίες και φοβίες για ανεράδες και δράκους θέλοντας να το προστατεύσουν.

Στους μύθους όλων των λαών το νερό αποτέλεσε στοιχείο έμπνευσης και διανόησης, ευρηματικότητας, επινοητικότητας και καλλιτεχνικής φαντασίας καθώς και δημιουργικής πνοής που τους βοήθησε να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν κυρίως βρύσες που ως σήμερα παραμένουν δείγματα αρχιτεκτονικής παράδοσης και κουλτούρας.

Σε όλα τα μέρη όπου υπήρχε τρεξιμιό νερό, έκτιζαν περίκαλλες βρύσες οι οποίες συνήθως ήταν δημόσιες, ώστε να τις χρησιμοποιούν όλοι πλούσιοι και φτωχοί, καθώς το νερό είναι απαραίτητο στοιχείο για τη ζήση του ανθρώπου, που ένεκα αυτού, πολλοί αιματηροί πόλεμοι έχουν συμβεί στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Η παλιά «Βρύση του Πύρκου» ένα μνημείο ομορφιάς και αρχιτεκτονικής, βρίσκεται στη Χλώρακα και πρόκειται για φυσική πηγή νερού. Το νερό της για αιώνες πότιζε τους κατοίκους, τα ζώα και τα περιβόλια κάτω στον παραθαλάσσιο κάμπο όπου φύτευαν οι παλαιοί κάτοικοι βαμβάκι, ζαχαροκάλαμα, τεύτλα και καννάβια.

Είναι κτισμένη 500 μέτρα νότια της εκκλησίας του Αρχαγγέλου, και το όνομα το έλαβε ως εκ τα ωραιότητας του πρότερου κτίσματος της. Κτισμένη σε ιδιωτικό χωράφι, δυστυχώς όταν πουλήθηκε οι νέοι ιδιοκτήτες την χάλασαν για να φτιάξουν οικόπεδα και διαμερίσματα. Αργότερα ξανακτίστηκε λίγα μέτρα πιο πέρα μια άλλη πρόχειρη βρύση, που καμία σχέση έχει με την πρωτινή. Με καλή θέληση όμως και χαμηλό κόστος, μπορεί να ξανακτιστεί όπως το πρότερο κτίσμα γι’ αυτό προτρέπουμε το Κοινοτικό Συμβούλιο, να προβεί σ’ αυτή τη ενέργεια, ώστε τοιουτοτρόπως να αποκτήσει η κοινότητα της Χλώρακας ακόμα ένα αξιοθέατο το οποίον θα προστεθεί στα ελάχιστα που έχουν απομείνει.

Η Χλώρακα χρειάζεται εκκλησιαστικό μουσείο

Στη Χλώρακα χρειαζόμαστε εκκλησιαστικό μουσείο. Δεν είναι δύσκολο να γίνει, ούτε χρειάζεται μεγάλο ποσό χρημάτων. Μπορούν να κατασκευαστούν λεπτές βιτρίνες στο πάχος βιβλιοθήκης και να τοποθετηθούν σε τοίχους ώστε να καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο.

Υπάρχει η αίθουσα της εκκλησίας που, χωρίς να χαλαστεί η σημερινή της μορφή, μπορεί κάλλιστα να φιλοξενήσει πάνω στους τοίχους της αυτές τις λεπτές βιτρίνες όπου μέσα θα φυλάσσονται τα εκθέματα. Μέσα σε αυτές με ασφάλεια μπορούν να τοποθετηθούν ποικίλα ιερά σκεύη και εικόνες που είναι εν αχρησία, καθώς και παλιά προσκυνητάρια και άμφια.

Καθώς σε ένα εκκλησιαστικό μουσείο μπορεί να εκτίθενται ιερές εικόνες υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας, εναπομείναντα στοιχεία παλαιών ξυλόγλυπτων τέμπλων, εξαπτέρυγα, ιερά σκεύη, σταυροί αγιασμού και ευλογίας, χειρόγραφα, παλαίτυπα βιβλία, σπάνιες παλαιές εκδόσεις και ευαγγέλια, παλαιά ιερά άμφια, μανουάλια, θυμιατοί και πολλά άλλα. Από παλαιοτάτων χρόνων όλα αυτά υπάρχουν στις εκκλησίες της Χλώρακας, μπορούμε πιστεύω να φτιάξουμε ένα ωραιότατο εκκλησιαστικό μουσείο για το οποίο θα είμαστε περήφανοι, αλλά και θα προσδώσουμε στην εκκλησία μας και στην κοινότητά μας περισσότερη αίγλη και ιστορικότητα.

Τα εκθέματα, τα οποία θα προέρχονται μόνο από τις εκκλησίες της Χλώρακας, θα υποβάλλουν τον επισκέπτη σε σκέψεις και θα τον μεταφέρουν νοερά σε παλιές εποχές της εκκλησιαστικής μας κληρονομιάς, ενώνοντας το παρελθόν με το σήμερα. 

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η πολιτιστική κληρονομιά του κάθε τόπου απεικονίζεται σε ότι απομένει σε μας σαν υποθήκη, και που αντλούμε γνώσεις και γνωρίζουμε την περασμένη ζωή και ότι περιστρεφόταν γύρω της. Είναι τα εργαλεία, τα μηχανήματα, τα καθημερινά αντικείμενα, τα κατασκευαστικά έργα, τα κτίρια, οι ενδυμασίες, αλλά προπάντων η πνευματική κληρονομιά που συνήθως συναντούμε σε όσα γραπτά έχουν διαφυλαχθεί και απομείνει, και εξ αυτών δυνάμεθα να αντλούμε γνώσεις εκ του παρελθόντος.

Πρέπει όλα όσα άξια αντιπροσωπευτικά δείγματα να διαφυλάσσονται, ώστε οι επόμενες γενιές να μπορούν να εξαγάγουν σωστά συμπεράσματα για τον παλαιότερο βίο των προγόνων τους.

Η Χλώρακα ως κοινότητα, δυστυχώς ελάχιστα δείγματα έχει να επιδείξει από παρακαταθήκες των παλαιών κατοίκων, και αυτά δεν υπερβαίνουν εις αρχαιότητα πέραν του αιώνος. Δεν υπάρχουν μνημεία ή γραπτός λόγος, καθώς οι κάτοικοι ήσαν πτωχοί και αγράμματοι και δεν δημιούργησαν πράγματα. Το μόνο που απέμεινε είναι ο προφορικός λόγος των γερόντων ανθρώπων, που δυστυχώς όμως δεν μας πάει σε βάθος χρόνου.

Ενώ γνωρίζουμε την γενική ιστορία πολλών χωρών και τόπων από ευρήματα κατάλοιπα παλιών πολιτισμών καθώς αυτά διαφυλάσσονται και συντηρούνται από τους ειδικούς, για τον τόπο μας την κοινότητα μας τη Χλώρακα, στοιχεία ιστορικά ελάχιστα έχουμε εις γνώσιν μας.

Είναι καιρός λοιπόν, οι επίσημοι φορείς της κοινότητας, χωρίς χρονοτριβή και δεύτερες σκέψεις, να σπεύσουν στη δημιουργία μουσειακού χώρου για την διαφύλαξη της ιστορικής μας κληρονομιάς. Να εντάξουν στο πρόγραμμα τους έργα πολιτιστικά. Να προωθήσουν και να καλλιεργήσουν το πολιτισμικό πνεύμα στην τοπική κοινωνία και σε συνεργασία με άλλους φορείς και πνευματικούς ανθρώπους να εργαστούν με πρώτη σκέψη την παιδεία και τον πολιτισμό, ειδικά στους δύσκολους αυτούς οικονομικούς καιρούς που ζούμε, καθώς απόλυτα είναι διαπιστωμένο δια μέσου των αιώνων, πως οι ανθρώπινες αντοχές σφυρηλατούνται δια του πολιτισμού και του πνεύματος.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟ

Ο ποδηλατόδρομος είναι μια λωρίδα κυκλοφορίας των ποδηλάτων, που στην κατασκευή της ελάχιστα στοιχίζει εν συγκρίσει μα τα οφέλη που προσφέρει. Όλοι οι ειδικοί επιστήμονες και ιατροί, συστήνουν την ποδηλασία ως μια από τις καλύτερες γυμναστικές που ωφελούν το σώμα. Την κατατάσσουν δεύτερη μετά το κολύμπι.

Με την ποδηλασία επίσης επιτυγχάνεται λιγότερη ρύπανση της ατμόσφαιρας, και κατά συνέπεια διατηρείται πιο υγιεινό το φυσικό περιβάλλον.  

Ένας ποδηλατόδρομος θα ήταν ότι καλό θα μπορούσαν οι τοπικές αρχές να προσφέρουν στους πολίτες, και γι αυτό σε πολλές χώρες της ανεπτυγμένης Ευρώπης, η πολιτική των Κυβερνήσεων είναι η προώθηση τέτοιων έργων. Στη Κύπρο δυστυχώς οι διοικούντες, τοιούτου είδους έργα δεν τα έχουν ως προτεραιότητες, γι αυτό οι ποδηλατόδρομοι είναι λιγοστοί. Θα πρέπει όλοι να ενσκήψουν και να επανεξετάσουν το θέμα, γιατί τα οφέλη από τη χρήση των ποδηλάτων είναι πολλαπλά, και κυρίως στην σωματική και πνευματική υγεία των χρηστών, καθώς νους υγιής εν σώματι υγιή, λέει το Λατινικό ρητό.

Στη Χλώρακα επί του παραλιακού μετώπου μήκους περίπου έξι χιλιομέτρων, υπάρχει πεζόδρομος με θέα ολόκληρο τον ορίζοντα της θάλασσας, γι αυτό το λόγο συγκεντρώνει αμέτρητους περιπατητές. Αν δίπλα λοιπόν του πεζόδρομου, κατασκευαζόταν μια λωρίδα ποδηλατόδρομου, ίσως άλλοι τόσοι ποδηλάτες, χρησιμοποιούσαν τη Χλώρακα ως προορισμό. Μ αυτό τον τρόπο θα αναπτυσσόταν και ο εξωτερικός τουρισμός, και το όφελος της κοινότητας θα ήταν μεγάλο, αφού θα προσέλκυε αθλητικό τουρισμό.

Πρέπει λοιπόν κατά τη γνώμη μου, οι Τοπικοί άρχοντες α ενσκήψουν σοβαρά επί του θέματος, και να σχεδιάσουν, και επειγόντως να κατασκευάσουν ένα παραλιακό ποδηλατόδρομο δίπλα στον υπάρχων πεζόδρομο. Είναι ένα εγχείρημα που ελάχιστα χρήματα κοστίζει, και σίγουρα όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι θα το εκτιμούσαν και θα το επικροτουσαν. Διότι είναι καλύτερα να φτιάχνουμε Πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους, μονοπάτια της φύσης και άλλα έργα ωφέλημα στην υγεία του ανθρώπου, παρά πλατείες για πανηγύρια που στοιχίζουν πανάκριβα και αφαιμάσσουν τους φορολογούμενους πολίτες, ειδικά όταν αυτές είναι αχρείαστες.

Η ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η Χλώρακα δυστυχώς έχει κτιστεί σχεδόν όλη από άκρη σε άκρη, και το μπετόν έχει σκεπάσει όλες τις καλλιεργήσιμες άλλοτε περιοχές. Στη πολιτική της Αστικής ανάπτυξης, η πολεοδομική αρχή προέβλεψε πολλά πάρκα, τα οποία θα έπρεπε να φυτεύονται ώστε να υπάρχουν έστω μικροί πνεύμονες πρασίνου. Αντί αυτού, παρακολουθούμε τις Κοινοτικές αρχές ένα ένα να τα τσιμεντώνει κατασκευάζοντας μονοπάτια και πλατεϊτσες, με δικαιολογία την ευκολότερη χρήση τους από τα παιδιά. Όμως αυτό είναι μέγα λάθος το οποίο θα προβεί μοιραίο για την υγεία των κατοίκων, καθώς πολλές επιστημονικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι τοιουτοτρόπως σιγά αλλά σταθερά,  επέρχονται κληματικές αλλαγές και ερήμωση της γης. 

Δυστηχώς επιστημονικές μελέτες δείχνουν πως η όλο και μεγαλύτερη τσιμεντοποίηση των αστικών περιοχών, έχει ως αποτέλεσμα τη διάβρωση του εδάφους και την απώλεια οργανικής ύλης, αλλά και τη μόλυνσή του, την απώλεια βιοποικιλότητας, τη συμπύκνωση και την αλάτωση, ενώ αντιθέτως οι χώροι πρασίνου και τα πάρκα, βελτιώνουν την ψυχική και σωματική υγεία των κατοίκων καθώς σημαντικά και διαρκείας οφέλη μπορεί να έχει το πράσινο περιβάλλον στη σωματική και διανοητική υγεία και ισορροπία.

Εφ όσον λοιπόν αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι τα πράσινα πάρκα έχουν ευεργετικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία σε αντίθεση με τη συνεχή τσιμεντοποίηση, θα πρέπει οι Κοινοτικές αρχές αντί να προβαίνουν στην πλακόστρωση τους, να τα φυτεύουν και να αφήνουν το πράσινο μόνο του να εκτυλίσσεται χωρίς άλλες ανθρώπινες επεμβάσεις.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Η πλατεία της Χλώρακας είναι άδεια. Ερημιά επικρατεί στην άλλοτε σφύζουσα κεντρική πλατεία που είχε τα καφενεία στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Έρημη κοινότητα, δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα και χωρίς ανθρώπους. Οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θερίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα, και οι οδηγοί να κάνουν γύρο από τα άλλα χωριά να πάνε στην πόλη.

Το κέντρο του χωριού εγκαταλείφθηκε και τα καταστήματα έκλεισαν, τα καφενεια ένα ένα κλείνουν το ίδιο. Λίγοι πελάτες τα δειλινά που μόλις πέσει ο ήλιος χάνονται, είναι ο κόσμος τα πρωινά τις Κυριακές, οι πιστοί Χριστιανοί που πάν στην εκκλησία. Στην κεντρική πλατεία που είναι άδεια όταν τα μνημόσυνα είναι λίγα, αλλά όταν οι πεθαμένοι είναι πολλοί, γεμίζει ασφυκτικά από τους συγγενείς των μνημονευομένων τεθνώντων.

Ήταν παλιότερα ένα χωριό που έσφυζε από ζωή και κίνηση, που είχε κέντρα αναψυχής όλα γεμάτα πελάτες, ξενοχωρίτες κατέκλυζαν την κοινότητα και είχε ξακουστή φήμη σε όλη την Κύπρο. Οι παραλίες γεμάτες ξενοδοχεία που οι επισκέπτες τους τα απογεύματα και τις νυχτερινές ώρες κατέκλυζαν την κοινότητα δίνοντας στην κεντρική πλατεία όψη κοσμοπολίτικης και πολύβουης αγοράς.

Σήμερα ερημιά επικρατεί, δεν είναι μόνο οι ξένοι επισκέπτες που εξαφανίστηκαν, είναι και οι χωριανοί που έφυγαν και άφησαν πίσω τους δρόμους έρημους με τα φώτα αναμμένα να νυστάζουν από την απραξία και την απόλυτη ησυχία που επικρατεί στην κεντρική πλατεία.

Ήρθαν τα μηχανήματα τα μεγάλα θηρία με τους εργοδηγούς πανω τους να φαντάζουν μικρές κουκίδες, να χαλάσουν τους δρόμους και να κάμουν συστήματα αποχέτευσης, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορούν μικρόβια αφού το παλιό σύστημα ίσως να μην ήταν υγειές –έτσι αποφάνθηκαν οι μεγάλοι επιστήμονες από την μητέρα Ευρώπη-

Πέρασαν τρία χρόνια, τα μηχανήματα χάλασαν το χωριό ολόκληρο και από πανω έβαλαν χαράτσι για υπηρεσίες που δεν προσφέρονται, μια παράνομη πράξη που οι αργόσχολοι Βουλευτές νομοθέτησαν και νομιμοποίησαν. Για να κάμουν ένα σύστημα αποχέτευσης που κανέναν δεν πείθει ότι είναι καλύτερο από το παλιό.

Ένα εργο που στην αρχή καλωσορίστηκε γιατί ξεκίνησε σε περίοδο δύσκολη όταν η οικονομική κρίση κτύπησε πολλές πόρτες, όταν η ανεργία δεν άφησε σπίτι να μην αγγίξει, όταν πολλοί έλπισαν να ανοιχτούν θέσεις εργασίας.

Ένα εργο που όμως γρήγορα κατέδειξε ότι οι κάτοικοι της Χλώρακας δεν είχαν πρόσβαση για εργασία, ήταν ένα συνεργείο αποκλειστικά από αλλοδαπούς εργάτες και μαστόρους που βάλθηκαν να χαλούν τους δρόμους, να σπάζουν τα πεζοδρόμια, να παρεμποδίζουν τον κόσμο να κυκλοφορά και να προκαλούν τεράστιες ζημιές στο υδρευτικό σύστημα. Να φεύγουν και να χάνονται ποτάμια τα νερά, και να ζητάνε ύστερα οι ειδικοί από τους πολίτες να κάνουν οικονομία γιατί υπάρχει ανομβρία. Και κάθε χρόνο οι άρχοντες προεστοί να αυξάνουν την χρέωση του πόσιμου νερού, έτσι που οι καταναλωτές να διερωτούνται εάν υπάρχει ισοτιμία με την Κόκα Κόλα. 

Τα μηχανήματα αφού χάλασαν χωρίς αιδώ τα πεζοδρόμια, ύστερα σκέπασαν τα αυλάκια όπως – όπως αφήνοντας τα χαλάσματα άκτιστα χωρίς να τα επιδιορθώσουν ως όφειλαν από το νόμο. Δεν υπολόγισαν κανένα, -γιατί άλλωστε, αφου καμία υπεύθυνη αρχή δεν απαίτησε το δίκαιο- Κατέστρεψαν το οδικό και το υδρευτικό δίκτυο ολόκληρης της κοινότητας στην προσπάθεια τους να φτιάξουν αποχετευτικό σύστημα ώστε η Χλώρακα να μην υστερεί από καμιά μεγάλη πόλη της Ευρώπης.

Και αφου τέλειωσαν, τσέκαραν και βρήκαν διαρροές σε κάθε λίγα μέτρα, και άρχισαν ξανά από αρχής. Άνοιξαν ξανά τα αυλάκια, έκοψαν και έσκαψαν τους δρόμους, έκαναν τους κατοίκους να ξαναπεράσουν τον ίδιο σταυρό του μαρτυρίου.

Ύστερα πήραν τα μεγάλα μηχανήματα και έφυγαν. Τώρα οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θηρίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα βρίσκονται σταματημένα πανω στα χαλασμένα πεζοδρόμια, ενώ τις νύχτες τα φώτα νυσταγμένα φέγγουν στην άδεια πλατεία

H ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΩΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Ήταν ένα εντυπωσιακό φυσικό αξιοθέατο της Χλώρακας. Μια αλμυρή βαθιά λίμνη στην άκρη της ακτής η οποία συνδεόταν υπόγεια με τη θάλασσα και όταν είχε τρικυμίες η ορμή των κυμάτων που εισχωρούσαν μέσα δημιουργούσαν ένα υπόκωφο δυνατό θόρυβο και ένα υποχθόνιο βρυχηθμό, σημάδι κατά τους πρωτινούς πριν να έρθει η χειμωνιάτικη βροχή από τη μεριά του νότου.

Ήταν το μπουμπουνητό της θάλασσας όταν θύμωνε και αδυσώπητα χτυπούσε τα τοιχώματα της λίμνης σκάβοντας την όλο βαθύτερα κατά το πέρασμα των αιώνων, και κάθε φορά δημιουργώντας ένα σιντριβάνι από ατμοποιημένο νερό που σαν πυκνό σύννεφο εκτοξευόταν με δύναμη στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας εντυπωσιακό θέαμα ίδιο με ηφαίστειο που ξερνά καπνό.

Υπήρχε για χιλιάδες χρόνια και πολλές ιστορίες υπάρχουν που εξιστορούν γεγονότα σαν παραμύθια που έχουν συμβεί εκεί, μέσα στην βαθιά λίμνη μέσα στα θεόρατα βράχια της ακτής της Χλώρακας. Ήταν ένας φυσικός πλούτος της κοινότητας, ένα υπέροχο αξιοθέατο, μια φυσική αλμυρή λίμνη δίπλα στη θάλασσα που όλοι οι κάτοικοι σαν παιδιά εκεί έπαιζαν τους πειρατές και όλες οι γενεές την είχαν σημείο αναφοράς.

Τώρα οι ξενοδόχοι την έχουν γεμίσει με μπάζα και θεόρατες πέτρες. Την έχουν κλείσει για να φτιάξουν παραλία να κάθονται οι τουρίστες να λιάζονται. Έχουν καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον για το χρηματικό όφελος, χωρίς να νοιάζονται για το φυσικό όφελος. 

Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΥΚΗΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Μετά από καιρό, το μικρό μου μηχανάκι με οδήγησε στη θάλασσα της Αλυκής. Πάρκαρα και περπάτησα ως την ακτογραμμή. Η θάλασσα τελείως ησυχασμένη, όμως τίποτα το όμορφο δεν είχε να δείξει. Τα νερά περικλεισμένα μέσα στους τεχνητούς πέτρινους βραχίονες ήσαν θολά σε ένα άρρωστο κίτρινο χτώμα, και ο ξέβαθος βυθός έμοιαζε φαλακρό τοπίο, χωρίς ένα βλαστημένο φύκι, χωρίς ένα μικροσκοπικό ψάρι μέσα να πλέει.

Η θάλασσα της Αλυκής στη Χλώρακα, έμοιαζε πεθαμένο τοπίο. Η άμμος στα ακρογιάλια κουβαλητός, βιομηχανοποιημένος και κατασκευασμένος από σπασμένες πέτρες.

Η θάλασσα της Αλυκής δεν έμοιαζε όπως παλιά όταν ο βυθός ήταν σπαρμένος με τεράστια χρυσοπράσινα φύκια που απαλά κυμάτιζαν από τα ρέματα, και τα ψάρια όλων των ειδών ανάμεσα τους έπλεαν, ενώ οι πεταλίνες και οι κοχλιοί βύζαναν πάνω στα βράχια. Η άμμος που ξεβραζόταν σε τόνους και σκέπαζε τα ακρογιάλια χάθηκε, έμεινε έξω από το βραχίονα που κάποιοι άνθρωποι έφτιαξαν για να λούζονται σε ήρεμα νερά.

Η θάλασσα της Αλυκής ξεράθηκε από χλωρίδα και η πανίδα χάθηκε. Τα απόβλητα που για χρόνια ρίχνονταν μέσα της, κατέστρεψαν ανεπανόρθωτα ότι μέσα στους αιώνες η φύση είχε δημιουργήσει.

Μετά από αγώνες τα απόβλητα σταμάτησαν να ρίχνονται μέσα στη θάλασσα, αλλά το κακό είχε πλέον συντελεστεί.

Στο βωμό του οικονομικού συμφέροντος, κάποια ανθρώπινα χέρια κατέστρεψαν ακόμα ένα όμορφο τοπίο της φύσης. 

Είναι καιρός να καθαρίσουν οι παραλίες της Χλώρακας

Η Χλώρακα είναι κτισμένη σε οροπέδιο, με απεριόριστη θέα όλο τον ορίζοντα τής θάλασσας που χάνεται στα βάθη του πελάγου της Μεσογείου και κάθε δείλι, όταν ο ήλιος πάει να γύρει, χρυσίζει τα γαλανά νερά, δημιουργώντας θέα εξαιρετική και μοναδική. Είναι ένας τόπος με όμορφες παραλίες και έντονες αντιθέσεις. Παραλίες με απόκρημνους βράχους και κρυστάλλινα καταγάλανα νερά, καθώς και παραλίες με χρυσές αμμουδιές.

Οι θάλασσες της Χλώρακας είναι συνήθως άγριες και τρικυμισμένες, αλλά και ήρεμες κατά καιρούς. Μεγάλα κύματα πασκίζουν να κατατρώουν τα βράχια στις ακτές προσδίδοντας ένα μεγαλοπρεπές άγριο σκηνικό, αλλά και ένα πανέμορφο θέαμα όταν ο ήρεμος φλοίσβος των κυμάτων ηρεμεί τις αισθήσεις και τις ανησυχίες στις σκέψεις των ανθρώπων καθώς τα ήρεμα νερά τραβηγμένα μέσα φανερώνουν τον βλαστημένο βυθό να χρυσαφίζει από τα κίτρινα φύκια.

Οι παραλίες της Χλώρακας είναι από τις ωραιότερες του κόσμου. Προσφέρουν ξεκούραση στην όραση και ξεγνοιασιά στην ψυχή. Η σπουδαία βλάστηση πάνω στα κακοτράχαλα βράχια, που αποτελούν σχεδόν όλη την ακτογραμμή, χρήζει θαυμασμού και παρατήρησης καθώς διαθέτει σπάνια και πανέμορφη χλωρίδα.

Η σπουδαία βιοποικιλότητα λειτουργεί ως δείκτης της υγείας των θαλασσών και των ακτών, καθώς είναι πλούσια και σπάνια όπως τα κρίνα του γιαλού, τα αθάνατα λουλούδια, τα κύρταμα και τόσα άλλα. Μια βιοποικιλότητα που αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα και που οφείλουμε να διαφυλάξουμε.

Δυστυχώς όμως στη Χλώρακα, σχεδόν όλες οι παραλίες έχουν καταστραφεί από κάποιους εργολάβους της γης. Οι οποίοι, χωρίς σεβασμό στον ίδιο τον Θεό που τις έφτιαξε, τις καταπάτησαν και τις ξεχέρσωσαν στήνοντας φραγμούς και κτίζοντας δρόμους και κτήρια. Τις άλλαξαν και τις λέρωσαν.

Τους έδωσαν άλλο σχήμα και άλλη μορφή. Έσκαψαν τους βράχους μέσα στην ίδια τη θάλασσα και έκτισαν πάνω και μέσα σ’ αυτήν μπαρ και καντίνες προς εξυπηρέτηση των πελατών τους.

Και ενώ όλοι συμφωνούμε για όμορφες παραλίες, και ενώ όλοι διαφωνούμε με τους καταπατητές, μόλις φτάσουμε σε αυτές, αρκετοί αδιαφορούμε.

Ξέρουμε ότι τα σκουπίδια υποβαθμίζουν την ομορφιά των ακτών μας και καταστρέφουν το θαλάσσιο περιβάλλον. Ξέρουμε ότι απαγορεύεται αυστηρά να χαλούμε το φυσικό περιβάλλον. Ούτε μια πέτρα να σηκώσουμε, ούτε να τοποθετήσουμε. Ξέρουμε ότι πρέπει να σεβόμαστε και να φροντίζουμε να μένουν καθαρές. Ξέρουμε ότι πρέπει να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να τις παραμορφώνει.

Παρ’ όλ’ αυτά, πολλοί δεν νοιάζονται, ή και αν νοιάζονται, δεν το δείχνουν στην πράξη. Για να αλλάξει η εικόνα χρειάζεται να αλλάξουμε συμπεριφορά. Πρέπει όλοι να αποκτήσουμε περιβαλλοντική συνείδηση, πρέπει να αγαπήσουμε τη φύση και να την προστατεύσουμε. 

ΟΙ ΑΚΑΛΕΣΘΗΤΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Mπαρ χωρίς άδεια που λειτουργεί με σέξι σερβιτόρες οι οποίες χαμογελώντας αδειάζουν τα υπολείμματα των ποτηριών μπροστά στη θάλασσα. Αυθαίρετη καντίνα από πρόχειρα υλικά στημένα πάνω σε μπετόν και πέτρες εκεί που σκάει το κύμα, γρασίδι φυτεμένο πάνω στην άμμο και εκατοντάδες ξαπλώστρες στριμωγμένες, και η βραχώδης ακτή σκαμμένη με μπουλντόζες, ενώ θεόρατες πέτρες ριγμένες άναρχα μέσα στο νερό, σχηματίζουν βραχίονα για τους λουόμενους.

Εικόνες άσχημες, μια εξ ολοκλήρου παραβίαση της φύσης, ενώ από πάνω μια ακόμη πρόσθεση, τα μνημεία της ΕΟΚΑ και αυτά κτισμένα πάνω στη θάλασσα σάμπως να μην υπήρχε χώρος εντός της ξηράς, ίσως γιατί την τεράστια έκταση γης που δώρισε η ευεργέτιδα Ζήνα Κάνθερ, την οικειοποιήθηκε η εκκλησία για να φτιάξει ξενοδοχεία.

Αλική πανέμορφη και πανάρχαια θάλασσα, γη που σε περπάτησαν αμέτρητες γενιές, τώρα σε έχουν καταντήσει τόπο για τουρίστες, σε έχουν επιχωματώσει με βιομηχανική άμμο, σε έχουν σκάψει, και επί σου, έχουν ασελγήσει.
Αλική που σου μαυρίζουν την ψυχή, Αλική που αποτελείς καθρέφτη ενός κράτους που δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί τη φύση, που την καταστρέφει μέρα με τη μέρα.

Όμως εσύ λαέ, ένα σου λέω, πως αποφασιστική συνισταμένη θα έπρεπε να αποτελείς εσύ ο πολίτης, διότι τι νόημα έχει να ζεις όταν νιώθεις αποκομμένος από τον φυσικό πλούτο; Αλλά εσύ δυστυχώς μόνο σιωπάς, μόνο μεμψιμοιράς. Πρέπει επιτέλους να φωνάξεις, να μην επιτρέψεις άλλη παρέμβαση στη φύση από τους επιχειρηματίες, θα πρέπει να βροντοφωνάξεις και να απαιτήσεις το δίκαιο σου, την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος που σε περιβάλλει. 

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΚΡΗ

Χλωρακιώτες ξυπνάτε πριν να είναι τελείως αργά.

Ήταν κάποτε μια θάλασσα μικρή, πανέμορφη και αγαπημένη. Ένα μικρό απάνεμο φυσικό λιμανάκι το ΔΗΜΜΑ που άντεξε εις τους αιώνες και το βρήκαμε ατόφιο και πανέμορφο να μας διηγείται ιστορίες πρωτεινές θυμίζοντας μας ότι οι πρόγονοι μας εκεί μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν, μέσα σ αυτά τα ήρεμα και κρυστάλλινα νερά έμαθαν το πρώτο τους κολύμπι.  

Κι όμως σήμερα, ανθρώπινα χέρια βέβηλα, βρέθηκαν να χαλάσουν αυτή τη φυσική ομορφιά. Χωρίς αιδώ, ξεδιάντροπα βίασαν τη φύση και γέμισαν τη παραλία με μπετόν αρμέ και σκέπασαν από κάτω τα κυρταμα και τα αθάνατα λουλούδια της παραλίας.   

Έγιναν κάποιοι άνθρωποι στην κοινότητα της Χλώρακας θηρία ανήμερα που με μόνη έγνοια την ευκολία τους, παραβιάζουν τους νόμους και επεμβαίνουν ασύστολα χαλώντας την ίδια τη φύση.

Και οι τοπικές αρχές που είναι; Παρακολουθούν χωρίς αντίδραση αφήνοντας πρώτα τους μεγιστάνες του πλούτου να καταπατούν τις όμορφες παραλίες μας με πρόσχημα την πρόοδο και την ανάπτυξη, και ύστερα ανήμποροι πλέον δεν τολμούν να επιβάλουν την τάξη σε κανέναν καθώς όλοι μικροί και μεγάλοι τους πήραν χαμπάρι και παρανόμως και αυτοί δρουν, άλλοι περιφράσσοντας τις παραλίες, και άλλοι τσιμεντωνοντας τις.

Το πρόβλημα όμως έγκειται στους ίδιους τους κατοίκους, που ως αμνοί άφωνοι επί σφαγής, παρακολουθούν χωρίς να αντιδρούν, επιτρέποντας έτσι στις τοπικές αρχές να ανέχονται το βιασμό των παραλιών μας.

Φτάνει όμως έως εδώ. Καημένε λαέ, επιτέλους ξύπνα. Μην αφήνεις τον καθένα να καταπατά τις παραλίες. Είναι δικές σου, είναι δικές μου,είναι ολονών μας. Επιτέλους όλοι μαζί ας ενώσουμε τις φωνές μας και να τους σταματήσουμε.

ΛΥΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑ

 Απίστευτες εικόνες μπορεί κάποιος να αντικρύσει στις παραλίες της Χλώρακας. Όπου υπάρχουν ξενοδοχειακές μονάδες, μεγάλες ποσότητες λυμάτων πέφτουν στη θάλασσα δημιουργώντας πράσινες κηλίδες από άλγη. Αν και αυτά τα λύματα υπόκεινται σε βιολογική  επεξεργασία, απαγορεύονται να ρίχνονται στη θάλασσα διότι χαλούν την ποιότητα των υδάτων, με αποτέλεσμα όπου κολυμπούν οι κάτοικοι με τις οικογένειες τους, να μην υπάρχουν καθαρά νερά. Αν και είναι όλοι ανάστατοι και διαμαρτύρονται, κανείς δεν ακούει και κανείς δεν επιβάλλει την τάξη.

Ξένοι τουρίστες βλέποντας την κατάσταση μένουν απορημένοι, ενώ πολύς κόσμος από άλλες επαρχίες διερωτούνται αν στη Χλώρακα υπάρχει έννομη τάξη, ή αναρχία.

Η ρύπανση της θάλασσας από λύματα σε όλη την ακτή είναι ιδιαίτερα εμφανής και επηρεάζει άμεσα το οικοσύστημα και την υγεία μας.  Οι οργανικές ουσίες που περιέχονται στα λύματα, αλλά και τα χημικά, τα απορρυπαντικά και τα οργανικά βιομηχανικά απόβλητα προκαλούν το φαινόμενο του ευτροφισμού.

Ο ευτροφισμός είναι περιβαλλοντικό πρόβλημα που παρουσιάζεται σε υδάτινα οικοσυστήματα ή ξέβαθες θάλασσες που δέχονται μεγάλες ποσότητες οργανικών υλών και άλατα αζώτου και φωσφόρου με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται πολυάριθμοι μικροοργανισμοί και άλγεις που  καταναλώνουν πολύ οξυγόνο το οποίο πλέον δεν επαρκεί για άλλους οργανισμούς. Λόγω της έλλειψης του οξυγόνου τα ψάρια και τα βακτήρια πεθαίνουν, η βλάστηση το ίδιο, δημιουργώντας έτσι ένα νεκρό οικοσύστημα. Αποτέλεσμα του ευτροφισμού είναι η πτώση της ποιότητας του νερού και η μεταβολή της χλωρίδας και πανίδας των νερών.

Πάντα όποτε έρχεται το καλοκαίρι , όλοι θυμόμαστε την μόλυνση των θαλάσσιων υδάτων από τα λύματα των ξενοδοχείων που βρίσκονται δίπλα στις θάλασσες μας. Διαμαρτυρόμαστε για λίγο, φεύγει το καλοκαίρι και όλοι ξεχνάμε. Όμως αυτό συμβαίνει για πολλά χρόνια τώρα, με αποτελεσμα τα θαλάσσια ύδατα να είναι γεμάτα βακτήρια και μικροοργανισμούς σε σημείο που τα νερά να γίνονται θολά, και σε όλο τον παράκτιο βυθό να εχουν ξεραθεί τα φύκια, να εχουν εξαφανιστεί τα ψάρια και να μοιάζει  ο βραχώδης βυθός σαν φαλακρό τοπίο χωρίς καθόλου χλωρίδα και πανίδα.

Ξέρουμε ότι όλα τα αδειούχα ξενοδοχεία εχουν βιολογικούς που πρεπει να επεξεργάζονται σωστά τα λύματα και τα καθαρισμένα νερά να τα χρησιμοποιούν για κηπευτικούς σκοπούς, ενώ όσα περισσεύουν να τα μεταφέρουν με βυτιοφόρα στους κρατικούς βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων. Αντί αυτού, σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία ρίχνουν τα λύματα που τους περισσεύουν στη θάλασσα υπό την ανοχή των υπευθύνων. Καμιά υπηρεσία δεν ελέγχει εάν οι βιολογικοί καθαρισμοί λειτουργούν σωστά, ούτε εάν μεταφέρονται τα λύματα στον προορισμό τους, παρά μονο αφήνονται ανενόχλητοι να τα ρίχνουν στη θάλασσα. Κάνουν όλοι τα στραβά μάτια και στον βωμό των οικονομικών συμφερόντων θυσιάζουν τον θαλάσσιο πλούτο και ολόκληρο το οικοσύστημα.

Η μόλυνση της θάλασσας από λύματα εκτός από την καταστροφή του θαλάσσιου οικοσυστήματος, είναι πολύ επικίνδυνη για τον ανθρώπινο οργανισμό, διότι προκαλούν μυκητιάσεις και βαριές επικίνδυνες μολύνσεις σε όσους λούονται στα λερωμένα αυτά ύδατα.

Δηλαδή καταστρέφουν τη θαλάσσια πανίδα και χλωρίδα, καταστρέφουν επίσης και την υγεία του ανθρώπου.

Είναι η πικρή αλήθεια: Λύματα στην θάλασσα σημαίνει εγκλήματα στην θάλασσα…

ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ ΗΛΙΟΣ

Αειφόρος ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που γίνεται για να καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες. Εχει για συνιστώσες τρεις κατευθυντήριες πολιτικές. Την οικονομική, την κοινωνική, αλλά κυρίως την περιβαλλοντική. Η εφημερίδα αυτή, απο την πρώτη της έκδοση αφιερώνει αρκετό χώρο και μελάνι και ασχολείται κυρίως με την τρίτη συνιστώσα, δηλαδή το περιβάλλον. Έχουμε δώσει τεράστιο βάρος σ αυτό το ζήτημα, διότι για μας είναι το Άλφα και το Ωμέγα όλης της γήινης ύπαρξης. Χωρίς υγιές περιβάλλον δεν μπορεί να υπάρχει ούτε καθαρή ατμόσφαιρα, ούτε πόσιμο νερό, ούτε πράσινο, κατά συνέπεια ούτε και ζωή. Έτσι γι αυτόν τον λόγο εκτός απο τα διάφορα άρθρα μας που επεξηγούν πλειστάκις περί του θέματος αυτού, σχεδόν σε κάθε μας έκδοση συμπεριλαμβάνουμε και σημειώνουμε κάθε καλή καιεπιτυχημένη προσπάθεια απο κατοίκους της Χλωρακας, που είναι βοηθητική για το περιβάλλον. Μ αυτό τον τρόπο στοχεύουμε στην ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας στα θέματα αειφόρου ανάπτυξης, και στην παρότρυνση όλων των κατοίκων να δράσουν, και μαζί με τις τοπικές αρχές να παρέμβουν με οργάνωση συνεδρίων και επιστημονικών εκδηλώσεων για προώθηση και διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Έτσι σε κάθε περιδιάβαση μας σημειώνουμε και φωτογραφίζουμε, και γράφουμε, και προσπαθούμε να προωθήσουμε πιο πολλές τέτοιες προσπάθειες. Στην τελευταία μας περιδιάβαση μέσα στην αφόρητη ζέστη του Αυγούστου, καταλήξαμε για λίγη δροσιά στους ωραίους κήπους του ξενοδοχειακού συγκροτήματος Ήλιος, ιδιοκτησίας του πρώην εκπαιδευτικού δασκάλου, Χαράλαμπου Ττοουλιά. Πρόκειται για μια μεγαλη έκταση που ξεκινά απο τις αυλές του ξενοδοχείου και συνεχίζει πάνω στην χαλίτικη γη και καταλήγει λίγα μέτρα πριν τη θάλασσα. Πρόκειται για μια καταπράσινη περιοχή φυτεμένη με γρασίδι και δέντρα όλων των ειδών. Με θάμνους και κάκτους, ακόμη και με κηπευτικά. Πρόκειται για κήπους που κάλλιστα μπορούν να ονομαστούνΒοτανικοί. Με παιχνίδια για παιδιά, και εγκαταστάσεις για αθλοπαιδιές. Με μικρά πλακόστρωτα δρομάκια, και κάπου κάπου σε κάποιες γωνιές αφημένα παλιά εργαλεία της προτεινής Χλωρακαςοπως μύλος, πιεστήριο, ζεμπίλια, πέτρινη γούρνα. Ένα κομμάτι πράσινης γης που σμίγει με το απέραντο ξέθαμπο γαλάζιο της θάλασσας του Κοτσιά, χρώματα που κυριαρχούν σε όλο το χώρο και τα οποία φέρνουν την ηρεμία στο νού του κάθε επισκέπτη. Σε ερώτηση μας γιατί αφιερώνει τόσο χρόνο, κόπο, αλλά και χρήματα στο να φυτεύει, να ποτίζει και να φροντίζει με τόσο μεράκι όλα αυτά που είναι πανω σε χαλίτικη γη, ο κ. Ττοουλιας, απάντησε. "Το δικαίωμα στο φυσικό περιβάλλον είναι ένα από τα θεμελιώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Είναι απαραίτητο στοιχείο για την ανθρώπινη ζωή και είναι θεσμοθετημένο απο το νομοθέτη. Σαν ενεργός πολίτης αποφάσισα να συνδράμω με προσωπική μου εργασία και με όλη μου την ευχαρίστηση, ώστε να έχουμε πράσινο περιβάλλον όπου είναι δυνατόν. Έτσι κάθε μέρα ασχολούμαι με τους κήπους που έφτιαξα και δενδροφύτευσα, και οι οποίοι είναι ανοιχτοί για όλο τον κόσμο. Είναι μια ενασχόληση που αντί για κούραση, ξεκουράζει το πνεύμα και ηρεμεί την ψυχή. Μια ενασχόληση που όσοι την εχουν ξέρουν τι σημαίνει. Γι αυτό καλώ όλους τους συγχωριανούς να ασχοληθούν και να αφιερώσουν λίγο απο τον χρόνο τους στη φύση. Είμαι σίγουρος όταν το πράξουν, θα συμφωνήσουν μαζί μου". 

ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Τα έξι περίπου χιλιόμετρα ακτογραμμών που περιβάλλουν τη κοινότητα της Χλωρακας, έχουν δυστυχώς καταλειφθεί αυθαίρετα από ξενοδόχους και επιχειρηματίες που τις έχουν καταστήσει ως δικές τους περιούσιες και απροσπέλαστες στους κατοίκους οι οποίοι ελεύθερα έχουν το δικαίωμα να τις χρησιμοποιούν. Οι τρεις ελεύθερες εναπομείναντες παραλίες κατάλληλες για λουόμενους, έχουν δυστηχώς καταληφθεί και αυτές αυτό το καλοκαίρι.   

Η πρώτη η παραλία των Ροδαφινιών, η δεύτερη του Πηλού και η τρίτη του Δημμάτου έχουν επιχωματωθεί, περιφραχτεί και τσιμεντωθεί. Τοιουτοτρόπως έχουν γίνει όλες απροσπέλαστες ή και ακατάλληλες για χρήση από τους κατοίκους.

Οι αιγιαλοί και οι παραλίες όμως ανήκουν στο δημόσιο δηλαδή στο λαό, και συνεπεία του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση και ακώλυτη τη χρήση τους. Όμως δυστυχώς, αν και είναι κοινωνικά αγαθά, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής μεταξύ τοπικών αρχών και επιχειρηματιών εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Πολλές είναι οι καταγγελίες σχετικά με τη κατάληψη των παραλιών και μη ελεύθερα προσβασιμες στους λουόμενους.

Ως εκ τούτου, καλούνται οι τοπικές αρχές της Χλώρακας να δράσουν άμεσα για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα, ειδάλλως οι ίδιοι θα κατηγορηθούν ότι ανέχονται ή και περιθάλπουν την παρανομία.

H ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΩΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Ήταν ένα εντυπωσιακό φυσικό αξιοθέατο της Χλώρακας. Μια αλμυρή βαθιά λίμνη στην άκρη της ακτής η οποία συνδεόταν υπόγεια με τη θάλασσα και όταν είχε τρικυμίες η ορμή των κυμάτων που εισχωρούσαν μέσα δημιουργούσαν ένα υπόκωφο δυνατό θόρυβο και ένα υποχθόνιο βρυχηθμό, σημάδι κατά τους πρωτινούς πριν να έρθει η χειμωνιάτικη βροχή από τη μεριά του νότου.

Ήταν το μπουμπουνητό της θάλασσας όταν θύμωνε και αδυσώπητα χτυπούσε τα τοιχώματα της λίμνης σκάβοντας την όλο βαθύτερα κατά το πέρασμα των αιώνων, και κάθε φορά δημιουργώντας ένα σιντριβάνι από ατμοποιημένο νερό που σαν πυκνό σύννεφο εκτοξευόταν με δύναμη στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας εντυπωσιακό θέαμα ίδιο με ηφαίστειο που ξερνά καπνό.

Υπήρχε για χιλιάδες χρόνια και πολλές ιστορίες υπάρχουν που εξιστορούν γεγονότα σαν παραμύθια που έχουν συμβεί εκεί, μέσα στην βαθιά λίμνη μέσα στα θεόρατα βράχια της ακτής της Χλώρακας. Ήταν ένας φυσικός πλούτος της κοινότητας, ένα υπέροχο αξιοθέατο, μια φυσική αλμυρή λίμνη δίπλα στη θάλασσα που όλοι οι κάτοικοι σαν παιδιά εκεί έπαιζαν τους πειρατές και όλες οι γενεές την είχαν σημείο αναφοράς.

Τώρα οι ξενοδόχοι την έχουν γεμίσει με μπάζα και θεόρατες πέτρες. Την έχουν κλείσει για να φτιάξουν παραλία να κάθονται οι τουρίστες να λιάζονται. Έχουν καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον για το χρηματικό όφελος, χωρίς να νοιάζονται για το φυσικό όφελος.

ΛΑΕ ΞΥΠΝΑ, ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΜΑΣ

Αυτό καλοκαίρι δεν θα μπορούμε να χαρούμε ελεύθερα τις παραλίες μας.

Οι επαρχιακές και τοπικές αρχές με πρόσχημα την πρόοδο και την ανάπτυξη επέτρεψαν στους ξενοδόχους να καταπατήσουν και να επιχωματώσουν εξ ολοκλήρου

τις παραλίες που κληρονομήσαμε παρθένες από τους προγόνους μας. Επέτρεψαν με τη σιωπή τους κάθε σπιθαμή γης να καταληφθεί και κάθε πέρασμα προς τη θάλασσα να κλειστεί, ενώ στους πεζόδρομους που έχουν κατασκευαστεί για το κοινό, έβαλαν ιδιωτικούς φύλακες να τους φρουρούν επιτρέποντας μόνο σε ολίγους κατά τη δική τους κρίση να διαβαίνουν.

Περίπου έξι χιλιόμετρα ακτογραμμής σύνορα της κοινότητας έχουν αφεθεί από τις τοπικές αρχές στο έλεος των ξενοδόχων.

Μια χούφτα εκατομμυριούχων εξαγόρασαν τη παραθαλάσσια γη μας και τη τσιμέντωσαν.

Κατασκεύασαν ξενοδοχεία και βίλλες πολυτελείας. Εγκατέστησαν μέσα τουρίστες και μόνιμους αλλοδαπούς κάτοικους, που με αντάλλαγμα τα χρήματα τους και εις βάρος των ντόπιων κατοίκων, αλλοίωσαν το φυσικό περιβάλλον και έκοψαν σχεδόν όλες τις προσβάσεις προς τη θάλασσα.

Ιδιωτικές αυθαίρετες επιχειρήσεις καταπάτησαν παράνομα τις παραλίες και κάλυψαν κάθε σπιθαμή δημόσιας παραλίας με ομπρέλες και πλαστικές ξαπλώστρες, έχτισαν πάνω στο κύμα, μπάζωσαν τις θάλασσες και τσιμέντωσαν φυσικές σπηλιές!

Τις παραλίες που έχουν επιβιώσει χιλιάδες χρόνια και οι προγονοί μας τις έδωσαν ατόφιες για να μπορούμε να τις χαιρόμαστε ελεύθερα, τώρα ξένοι τις καταπατούν και δεν επιτρέπουν σε μας να τις χρησιμοποιούμε ελευθέρα.

Τώρα όμως ηρθε η ώρα, είναι η δική μας σειρά να ενώσουμε τις φωνές μας και να προστατεύσουμε τη φυσική μας κληρονομιά για τις επόμενες γενιές. Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει αυτό το έγκλημα είμαστε όλοι εμείς!

Είναι καιρός να σταματήσουμε τους βέβηλους. Μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Μπορούμε να αντιδράσουμε, μπορούμε όλοι μαζί να κάνουμε πολλά.

Ας αποτρέψουμε αυτό το έκτρωμα πριν είναι τελείως αργά.

Ας δημιουργήσουμε κίνηση διαμαρτυρίας, ας γιγαντώσουμε κίνημα αντίδρασης και αποτροπής.

Όλοι μαζί φωνάξατε το, διαδώστε το, κοινοποιήστε το σε γνωστούς και φίλους.

Ο λαός υποχρεώνεται από την εξουσία να πληρώνει για τη διάσωση των τραπεζών που διάφοροι απατεώνες κατέστρεψαν. Επειδή ορισμένοι δανείστηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια τα οποία δεν αποπληρώνουν, για να καλύψουν τα ελλείμματα οι τράπεζες υπερχρεώνουν τους υπόλοιπους δανειολήπτες σε υπέρμετρο βαθμό, δημιουργώντας έτσι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μικρή μας χώρα.

Ποιος θα το περίμενε ότι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, βαριά ονόματα της ολιγαρχίας του πλούτου, θα ήταν κυριολεκτικά βουτηγμένοι στα χρέη; Κι όμωςσύμφωνα με το έγγραφο που δημοσίευσε η ιστοσελίδα stockwatch που συντάχθηκε στις 14 Ιουνίου 2013, είκοσι μόνον χρεώστες οφείλουν κοντά στα €5,5 δισεκατομμύρια στην Τράπεζα Κύπρου.

Στο άρθρο μου θα ασχοληθώ με ορισμένους εξ αυτών, καθώς χωρίς αιδώ διενεργώντας τους σημερινούς καιρούς, προκαλούν βάναυσα το λαϊκό αίσθημα.

Αφού με τη βοήθεια τραπεζιτικών και πολιτικών κατάφεραν να δανειστούν τεράστια ποσά με τα οποία δημιούργησαν τρύπες στις τράπεζες που τις οδήγησαν στο ΕΛΑ και στην οικονομική καταστροφή του τόπου, σήμερα χρησιμοποιώντας σε επενδύσεις αυτά τα λεφτά που δεν είναι δικά τους, αντί τουλάχιστον υπό το βάρος της ενοχής τους να φέρονται καθώς πρεπει, συμπεριφέρνονται ανάλγητα και προκλητικά.

Οι τρεις των χρεωστών δρουν εν Πάφω, εκ των οποίων δύο ασχολούνται με ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Η αναλγησία και η πρόκληση πηγάζουν εκ της συμπεριφοράς τους στο να απασχολούν κυρίως κοινοτικούς παραβλέποντας την ανάγκη στήριξης των ντόπιων ανέργων, αλλά το μεγάλο έγκλημα τους είναι η καταπάτηση των παραλιών που τις έκαναν δικές τους και με διάφορους τρόπους εξαναγκάζουν τους ντόπιους να μην τις χρησιμοποιούν.

Χωρίς αιδώ οι συνένοχοι για την οικονομική κατάντια της πατριδος μας, συνεχίζουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες με τα ξένα χρήματα, χωρίς μια απολογία στο δύσμοιρο λαό που πληρώνει το κόστος των ενεργειών τους, και με περισσή αλαζονεία παριστάνοντας τους βασιλείς, με θράσος συμπεριφέρνονται ως Πατρίκιοι σε πληβείους. Παραβαίνουν τους νόμους, επεμβαίνουν στις παραλίες, κλείνουν τις διαβάσεις στους ντόπιους και τους αναγκάζουν να πηγαίνουν θαλασσινά μπάνια σε άλλους τόπους.

Τσιμέντωσαν τις παραλίες και τις οικειοποιήθηκαν υπό την ανοχή των τοπικών και Επαρχιακών αρχών. Τις επιχωμάτωσαν έως το κύμα και τις έστρωσαν με κρεβατάκια και ομπρέλες. Έκοψαν τις προσβάσεις με τεράστιες πέτρες και έβαλαν ιδιωτικούς φύλακες που απαγορεύουν τη διάβαση στους διαβάτες. Έκλεισαν φυσικές θαλασσινές λίμνες για να αποκτήσουν περισσότερους χώρους ηλιοθεραπείας των πελατών τους και έσκαψαν σκαλοπάτια στους βράχους παραμορφώνοντας το φυσικό τοπίο.

Και στην αντίδραση του λαού που είναι η σιωπή καθώς δεν έχει μέσο να εκφραστεί ή τρόπο να βρει το δίκαιο του, οι επαρχιακές αρμόδιες αρχές δεν επεμβαίνουν, επιτρέποντας τοιουτοτρόπως στους ξενοδόχους να ασελγούν επί της φύσεως και των πολιτών.

Θα ήταν καλό μετά τη μεγάλη καταστροφή του τόπου, να υπήρχε συνείδηση καθήκοντος στους αρμοδίους κρατικούς υπαλλήλους και να επεμβαίνουν όπου χρειάζεται για την αποκατάσταση της νομιμότητας και του αισθήματος του δικαίου, πόσον μάλλον όταν των παρανομούντων τα ονόματα έχουν δημοσιοποιηθεί ως χρεώστες μεγάλου και επισφαλούς δανισμού δισεκατομμυρίων που καλούνται οι απλοί πολίτες να πληρώσουν. Αντί αυτού, κατατρέχουν και καταγγέλλουν όσους φτωχούς έφτιαξαν ένα γουμά στην αυλή τους, ή μια πέργολα για να προστατεύονται από τον ήλιο.

Τα όσα αναφέρω για το βιασμό των παραλιών συμβαίνουν αυτούς τους καιρούς στις παραλίες της Χλώρακας, γι αυτό καταγγέλλω δημόσια τις τοπικές και επαρχιακές αρχές για ολιγωρία στο καθήκον τους. Καινούργιοι ξενοδόχοι από άλλες επαρχίες έκτισαν καινούργια ξενοδοχεία στη νότια πλευρά της κοινότητας καταστρέφοντας το φυσικό παραθαλάσσιο περιβάλλον σε μεγάλο βαθμό, και απτόητοι συνεχίζουν το ίδιο έργο χωρίς όριο, καθώς καμιά αντίδραση δεν υπάρχει από τους θεματοφύλακες της τάξης και του νόμου που δείχνουν αμέλεια καθήκοντος σε μια προσπάθεια τους ίσως υποβοηθητική προς τους παρανομούντες.

Πληροφορίες φέρουν τον εν λόγω επιχειρηματία να έχει αιτηθεί από τις Επαρχιακές και τοπικές αρχές όπως του επιτραπεί να προβεί και σε άλλες επεμβάσεις μέσα στην ίδια τη θάλασσα, αφού την ακτή εξ ολοκλήρου έχει ήδη παρανόμως οικειοποιηθεί. Γι αυτό καλούνται οι κάτοικοι να είναι εν εγρηγόρσει, καθώς οι τοπικές αρχές δεν μας έχουν αποδείξει πως η δράση τους συμβαδίζει με το νόμο που διέπει όλους τους κατοίκους, παρά μόνο κλείνουν τα μάτια στις όσες παρανομίες των μεγάλων επιχειρηματιών.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΚΡΗ

Χλωρακιώτες ξυπνάτε πριν να είναι τελείως αργά.

Ήταν κάποτε θυμάμαι μια θάλασσα μικρή, πανέμορφη και αγαπημένη. Ένα μικρό απάνεμο φυσικό λιμανάκι το ΔΗΜΜΑ που άντεξε εις τους αιώνες και το βρήκαμε ατόφιο και πανέμορφο να μας διηγείται ιστορίες πρωτεινές  θυμίζοντας μας ότι οι πρόγονοι μας εκεί μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν, μέσα σ αυτά τα ήρεμα και κρυστάλλινα νερά έμαθαν το πρώτο τους κολύμπι.  

Κι όμως σήμερα, ανθρώπινα χέρια βέβηλα, βρέθηκαν να χαλάσουν αυτή τη φυσική ομορφιά. Χωρίς αιδώ, ξεδιάντροπα βίασαν τη φύση και γέμισαν τη παραλία με μπετόν αρμέ και σκέπασαν από κάτω τα κυρταμα και τα αθάνατα λουλούδια της παραλίας.   

Έγιναν οι άνθρωποι στην κοινότητα της Χλώρακας θηρία ανήμερα που με μόνη έγνοια την ευκολία τους, παραβιάζουν τους νόμους και επεμβαίνουν ασύστολα χαλώντας την ίδια τη φύση.

Και οι τοπικές αρχές που είναι; Παρακολουθούν χωρίς αντίδραση αφήνοντας πρώτα τους μεγιστάνες του πλούτου να καταπατούν τις όμορφες παραλίες μας με πρόσχημα την πρόοδο και την ανάπτυξη, και ύστερα ανήμποροι πλέον δεν τολμούν να επιβάλουν την τάξη σε κανέναν καθώς όλοι μικροί και μεγάλοι τους πήραν χαμπάρι και παρανόμως και αυτοί δρουν, άλλοι περιφράσσοντας τις παραλίες, και άλλοι τσιμεντωνοντας τις.

Το πρόβλημα όμως έγκειται στους ίδιους τους κατοίκους, που ως αμνοί άφωνοι επί σφαγής, παρακολουθούν χωρίς να αντιδρούν, επιτρέποντας έτσι στις τοπικές αρχές να ανέχονται το βιασμό των παραλιών μας.

Φτάνει όμως έως εδώ. Καημένε λαέ, επιτέλους ξύπνα. Μην αφήνεις τον καθένα να καταπατά τις παραλίες. Είναι δικές σου, είναι δικές μου,είναι ολονών μας. Επιτέλους όλοι μαζί ας ενώσουμε τις φωνές μας και να τους σταματήσουμε.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ

Στη σύγχρονη ιστορία που ο αριθμός των κατοίκων των αστικών περιοχών ξεπερνά κατά πολύ εκείνον των κατοίκων της υπαίθρου, τα αστικά τοπία διαμορφώνεται με ιδιωτικές πολυκατοικίες και γειτονιές, ιδιωτικές αστυνομίες, κλειστές παραλίες, και ο ιδιωτικός χώρος σαν θεσμός διαρκώς διευρύνεται, καθιερώνεται τοιουτοτρόπως ο ατομισμός. Ταυτόχρονα για τον πολίτη οι τοπικές αρχές και το κράτος γενικότερα με την ανοχή τους αποδεικνύονται αδιάφοροι θεατές, άχρηστοι και επικίνδυνοι, αλλά κυρίως ανίκανοι να επιβάλουν την τάξη, καθώς όχι μόνο δεν αντιτίθενται στην υπέρμετρη αστικοποίηση, αλλά επιτρέπουν στους επιχειρηματίες εκπροσώπους του κεφαλαίου να καταλαμβάνουν νόμιμα ή παράνομα τις παραλίες και να τις μετατρέπουν σε ιδιωτικούς χώρους, αποστερώντας τοιουτοτρόπως την πρόσβαση στον απλό πολίτη καθώς ρητά ο νόμος του ορίζει αυτό το δικαίωμα.

Η φετινή Καθαρή Δευτέρα στην Πάφο, ήταν μέρα χωρίς βροχή και αέρηδες, και αρκετός κόσμος τηρώντας τα έθιμα, εξόρμησε στις παραλίες για το κόψιμο της Μούττης της Σαρακοστής.

Όσο κι αν έψαξε όμως να βρει παραλία με ελεύθερη πρόσβαση, ήταν δύσκολο. Πού πλέον απέμειναν ανοιχτές παραλίες;  Δυστυχώς οι περισσότερες έχουν καταλειφθεί και περιφραχθεί αυθαίρετα από επιχειρηματίες της γης, και ο κόσμος αμήχανος και σιωπηλός όπως συνήθως, παρακολουθεί χωρίς αντίδραση.

Όμως εμείς, σαν Εφημερίδα της Χλώρακας, αντιδρούμε. Διεκδικώντας χώρο, συλλογικότητα και κοινωνική αλληλεγγύη. Καλώντας τον απλό λαό να σταθεί δίπλα μας και μαζί μας να αντιδράσει, να διαμαρτυρηθεί και να φωνάξει, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Να ζητήσει, να απαιτήσει από τις αρχές που είναι υπεύθυνες να τηρούν τον νόμο και την τάξη να παύσουν να κλείνουν τα μάτια.

Τη φετινή Καθαρή της Δευτέρας στη Χλώρακα μια κοινότητα με πολλά χιλιόμετρα παραλίας , οι κάτοικοι δεν είχαν επιλογές, δεν βρήκαν ελεύθερες παραλίες για να εξορμήσουν να κόψουν την Μούττη καθώς επιβάλλουν τα Έθιμα μας. Το Κοινοτικό Συμβούλιο για να μπορέσει να προσέλθει ο κόσμος, άνοιξε μερικώς κάποια οδοφράγματα από πέτρες που έκλειναν τη θάλασσα. Όμως δεν αρκεί να φύγουν μερικοί φραγμοί. Πρέπει όλα τα οδοφράγματα να αφαιρεθούν. Πρέπει όλα τα εμπόδια που οδηγούν στις παραλίες να παραμεριστούν δια παντός. Να ανοίξουν όλες οι προσβάσεις προς τη θάλασσα. Φτάνει πλέον η μη αντίδραση, φτάνει πλέον ο ραγιαδισμός. Καημένε λαέ της Χλώρακας, όρθωσε επιτέλους το ανάστημα σου, και φώναξε δυνατά, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

ΛΥΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑ

Απίστευτες εικόνες μπορεί κάποιος να αντικρύσει στις παραλίες της Χλώρακας. Όπου υπάρχουν ξενοδοχειακές μονάδες, μεγάλες ποσότητες λυμάτων πέφτουν στη θάλασσα δημιουργώντας πράσινες κηλίδες από άλγη. Αν και αυτά τα λύματα υπόκεινται σε βιολογική  επεξεργασία, απαγορεύονται να ρίχνονται στη θάλασσα διότι χαλούν την ποιότητα των υδάτων, με αποτέλεσμα όπου κολυμπούν οι κάτοικοι με τις οικογένειες τους, να μην υπάρχουν καθαρά νερά. Αν και είναι όλοι ανάστατοι και διαμαρτύρονται, κανείς δεν ακούει και κανείς δεν επιβάλλει την τάξη.

Ξένοι τουρίστες βλέποντας την κατάσταση μένουν απορημένοι, ενώ πολύς κόσμος από άλλες επαρχίες διερωτούνται αν στη Χλώρακα υπάρχει έννομη τάξη, ή αναρχία.

Η ρύπανση της θάλασσας από λύματα σε όλη την ακτή είναι ιδιαίτερα εμφανής και επηρεάζει άμεσα το οικοσύστημα και την υγεία μας.  Οι οργανικές ουσίες που περιέχονται στα λύματα, αλλά και τα χημικά, τα απορρυπαντικά και τα οργανικά βιομηχανικά απόβλητα προκαλούν το φαινόμενο του ευτροφισμού.

Ο ευτροφισμός είναι περιβαλλοντικό πρόβλημα που παρουσιάζεται σε υδάτινα οικοσυστήματα ή ξέβαθες θάλασσες που δέχονται μεγάλες ποσότητες οργανικών υλών και άλατα αζώτου και φωσφόρου με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται πολυάριθμοι μικροοργανισμοί και άλγεις που  καταναλώνουν πολύ οξυγόνο το οποίο πλέον δεν επαρκεί για άλλους οργανισμούς. Λόγω της έλλειψης του οξυγόνου τα ψάρια και τα βακτήρια πεθαίνουν, η βλάστηση το ίδιο, δημιουργώντας έτσι ένα νεκρό οικοσύστημα. Αποτέλεσμα του ευτροφισμού είναι η πτώση της ποιότητας του νερού και η μεταβολή της χλωρίδας και πανίδας των νερών.

Πάντα όποτε έρχεται το καλοκαίρι , όλοι θυμόμαστε την μόλυνση των θαλάσσιων υδάτων από τα λύματα των ξενοδοχείων που βρίσκονται δίπλα στις θάλασσες μας. Διαμαρτυρόμαστε για λίγο, φεύγει το καλοκαίρι και όλοι ξεχνάμε. Όμως αυτό συμβαίνει για πολλά χρόνια τώρα, με αποτελεσμα τα θαλάσσια ύδατα να είναι γεμάτα βακτήρια και μικροοργανισμούς σε σημείο που τα νερά να γίνονται θολά, και σε όλο τον παράκτιο βυθό να εχουν ξεραθεί τα φύκια, να εχουν εξαφανιστεί τα ψάρια και να μοιάζει  ο βραχώδης βυθός σαν φαλακρό τοπίο χωρίς καθόλου χλωρίδα και πανίδα.

Ξέρουμε ότι όλα τα αδειούχα ξενοδοχεία εχουν βιολογικούς που πρεπει να επεξεργάζονται σωστά τα λύματα και τα καθαρισμένα νερά να τα χρησιμοποιούν για κηπευτικούς σκοπούς, ενώ όσα περισσεύουν να τα μεταφέρουν με βυτιοφόρα στους κρατικούς βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων. Αντί αυτού, σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία ρίχνουν τα λύματα που τους περισσεύουν στη θάλασσα υπό την ανοχή των υπευθύνων. Καμιά υπηρεσία δεν ελέγχει εάν οι βιολογικοί καθαρισμοί λειτουργούν σωστά, ούτε εάν μεταφέρονται τα λύματα στον προορισμό τους, παρά μονο αφήνονται ανενόχλητοι να τα ρίχνουν στη θάλασσα. Κάνουν όλοι τα στραβά μάτια και στον βωμό των οικονομικών συμφερόντων θυσιάζουν τον θαλάσσιο πλούτο και ολόκληρο το οικοσύστημα.

Η μόλυνση της θάλασσας από λύματα εκτός από την καταστροφή του θαλάσσιου οικοσυστήματος, είναι πολύ επικίνδυνη για τον ανθρώπινο οργανισμό, διότι προκαλούν μυκητιάσεις και βαριές επικίνδυνες μολύνσεις σε όσους λούονται στα λερωμένα αυτά ύδατα.

Δηλαδή καταστρέφουν τη θαλάσσια πανίδα και χλωρίδα, καταστρέφουν επίσης και την υγεία του ανθρώπου.

Είναι η πικρή αλήθεια: Λύματα στην θάλασσα σημαίνει εγκλήματα στην θάλασσα…

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

O Αύγουστος ήρθε και φέτος με τον υδράργυρο στα ύψη και με την υγρασία να δημιουργεί αποπνιχτική ατμόσφαιρα. Οι χιλιάδες επισκέπτες γέμισαν τις παραλίες όλης της Πάφου και μαζί με τους ντόπιους γέμισαν τις θάλασσες αναζητώντας την δροσιά της.

Όλες οι παραλίες από την Πέτρα του Ρωμιού έως τον Πύργο Τυλληρίας γέμισαν κόσμο. Οι παραλίες της Κάτω Πάφου, της Κισσόνεργας, της Πέγειας, του Ακάμα και της Πόλεως Χρυσοχούς,έχουν μέρες γιορτινές και χαρούμενο πανηγύρι με τους επισκέπτες να χαίρονται τη δροσιά της θάλασσας.

Η Πάφος με τα πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά της αποτελούσε πόλη έλξης από ανέκαθεν, και στην δύσκολη αυτή εποχή της οικονομικής κρίσης, τις  παραλιακές περιοχές συνηθίζουν να επισκέπτονται περισσότεροι ντόπιοι ζητώντας φθηνές αλλά συνάμα και ποιοτικές διακοπές. 

Παρ όλα αυτά, οι παραλίες της Χλώρακας παρέμενουν άδειες χωρίς πολλούς επισκέπτες καθώς οι προσβάσεις στις παραλίες είναι αποκομμένες, ενώ πολλές έχουν καταλειφθεί από επιχειρηματίες που άλλες περιέφραξαν, άλλες τσιμέντωσαν, και άλλες έκαναν αποκλειστικά δικές τους χωρίς οι τοπικές αρχές να τους παρεμποδίζουν.

Ακόμα, τα άλλοτε πεντακάθαρα και κρυστάλλινα νερά της θάλασσας της  Χλώρακας έγιναν γκρίζα, θολά, γέμισαν βακτήρια, και  έγιναν κίτρινα στο χρώμα του θανάτου με τη χλωρίδα ξεραμένη πλέον και την πανίδα ανύπαρκτη.

Τα λύματα από τα ξενοδοχεία και τις τουριστικές μονάδες τρέχουν ασταμάτητα δημιουργώντας δυσωδία στα άλλοτε κοσμομύριστα θαλασσινά νερά της Χλώρακας. Τα απόνερα από τους βιολογικούς ολονυχτίς διαχέονται και διασκορπίζονται στα γαλανά νερά  χωρίς κανείς να τολμά να υψώσει τόνο διαμαρτυρίας, απλά όλοι σιωπούν, και βάζοντας την ουρά στα σκέλια αλλάζουν τόπο για τα θαλασσινά τους μπάνια. Πρώτοι οι κάτοικοι  Χλώρακας έφυγαν παραπονεμένοι καθώς τα κορμιά τους γέμισαν πληγές, δίδοντας έτσι το παράδειγμα και στους ξένους επισκέπτες να τους ακολουθήσουν. Από τη μια έχοντας το δίκιο τους για να μην γεμίσουν τσούνες ή να αρπάξουν δερματικές ασθένειας από τη βρώμα και τη μπόχα, αλλά από την άλλη έχοντας το άδικο τους, αφού με την απόλυτη σιωπή που τους διακρίνει ενθαρρύνουν τους καταπατητές περισσότερο να τους πατούν στο σβέρκο, και τις προσκυνημένες κρατικές αρχές να σιωπούν σε μια συνένοχη αμαρτωλή σιγή, διευκολύνοντας τοιουτοτρόπως αυτούς που όχι μόνο έκλεψαν και κατασπάραξαν τον δύσμοιρο Κυπριακό λαό, αλλά από πάνω τον περιγελούν και δεν τον λογαριάζουν.

Και εγώ που γράφω όλα αυτά, με μια μικρή ελπίδα στην καρδιά όταν κοιμάμαι ονειρεύομαι μήπως δεήσει ο Θεός και κάποια μέρα ξυπνήσει αυτός ο καημένος λαός και φωνάξει για το δίκιο του.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Η πλατεία της Χλώρακας είναι άδεια. Ερημιά επικρατεί στην άλλοτε σφύζουσα κεντρική πλατεία που είχε τα καφενεία στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Έρημη κοινότητα, δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα και χωρίς ανθρώπους. Οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θερίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα, και οι οδηγοί να κάνουν γύρο από τα άλλα χωριά να πάνε στην πόλη.

Το κέντρο του χωριού εγκαταλείφθηκε και τα καταστήματα έκλεισαν, τα καφενεια ένα ένα κλείνουν το ίδιο. Λίγοι πελάτες τα δειλινά που μόλις πέσει ο ήλιος χάνονται, είναι ο κόσμος τα πρωινά τις Κυριακές, οι πιστοί Χριστιανοί που πάν στην εκκλησία. Στην κεντρική πλατεία που είναι άδεια όταν τα μνημόσυνα είναι λίγα, αλλά όταν οι πεθαμένοι είναι πολλοί, γεμίζει ασφυκτικά από τους συγγενείς των μνημονευομένων τεθνώντων.

Ήταν παλιότερα ένα χωριό που έσφυζε από ζωή και κίνηση, που είχε κέντρα αναψυχής όλα γεμάτα πελάτες, ξενοχωρίτες κατέκλυζαν την κοινότητα και είχε ξακουστή φήμη σε όλη την Κύπρο. Οι παραλίες γεμάτες ξενοδοχεία που οι επισκέπτες τους τα απογεύματα και τις νυχτερινές ώρες κατέκλυζαν την κοινότητα δίνοντας στην κεντρική πλατεία όψη κοσμοπολίτικης και πολύβουης αγοράς.

Σήμερα ερημιά επικρατεί, δεν είναι μόνο οι ξένοι επισκέπτες που εξαφανίστηκαν, είναι και οι χωριανοί που έφυγαν και άφησαν πίσω τους δρόμους έρημους με τα φώτα αναμμένα να νυστάζουν από την απραξία και την απόλυτη ησυχία που επικρατεί στην κεντρική πλατεία.

Ήρθαν τα μηχανήματα τα μεγάλα θηρία με τους εργοδηγούς πανω τους να φαντάζουν μικρές κουκίδες, να χαλάσουν τους δρόμους και να κάμουν συστήματα αποχέτευσης, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορούν μικρόβια αφού το παλιό σύστημα ίσως να μην ήταν υγειές –έτσι αποφάνθηκαν οι μεγάλοι επιστήμονες από την μητέρα Ευρώπη-

Πέρασαν τρία χρόνια, τα μηχανήματα χάλασαν το χωριό ολόκληρο και από πανω έβαλαν χαράτσι για υπηρεσίες που δεν προσφέρονται, μια παράνομη πράξη που οι αργόσχολοι Βουλευτές νομοθέτησαν και νομιμοποίησαν. Για να κάμουν ένα σύστημα αποχέτευσης που κανέναν δεν πείθει ότι είναι καλύτερο από το παλιό.

Ένα εργο που στην αρχή καλωσορίστηκε γιατί ξεκίνησε σε περίοδο δύσκολη όταν η οικονομική κρίση κτύπησε πολλές πόρτες, όταν η ανεργία δεν άφησε σπίτι να μην αγγίξει, όταν πολλοί έλπισαν να ανοιχτούν θέσεις εργασίας.

Ένα εργο που όμως γρήγορα κατέδειξε ότι οι κάτοικοι της Χλώρακας δεν είχαν πρόσβαση για εργασία, ήταν ένα συνεργείο αποκλειστικά από αλλοδαπούς εργάτες και μαστόρους που βάλθηκαν να χαλούν τους δρόμους, να σπάζουν τα πεζοδρόμια, να παρεμποδίζουν τον κόσμο να κυκλοφορά και να προκαλούν τεράστιες ζημιές στο υδρευτικό σύστημα. Να φεύγουν και να χάνονται ποτάμια τα νερά, και να ζητάνε ύστερα οι ειδικοί από τους πολίτες να κάνουν οικονομία γιατί υπάρχει ανομβρία. Και κάθε χρόνο οι άρχοντες προεστοί να αυξάνουν την χρέωση του πόσιμου νερού, έτσι που οι καταναλωτές να διερωτούνται εάν υπάρχει ισοτιμία με την Κόκα Κόλα. 

Τα μηχανήματα αφού χάλασαν χωρίς αιδώ τα πεζοδρόμια, ύστερα σκέπασαν τα αυλάκια όπως – όπως αφήνοντας τα χαλάσματα άκτιστα χωρίς να τα επιδιορθώσουν ως όφειλαν από το νόμο. Δεν υπολόγισαν κανένα, -γιατί άλλωστε, αφου καμία υπεύθυνη αρχή δεν απαίτησε το δίκαιο- Κατέστρεψαν το οδικό και το υδρευτικό δίκτυο ολόκληρης της κοινότητας στην προσπάθεια τους να φτιάξουν αποχετευτικό σύστημα ώστε η Χλώρακα να μην υστερεί από καμιά μεγάλη πόλη της Ευρώπης.

Και αφου τέλειωσαν, τσέκαραν και βρήκαν διαρροές σε κάθε λίγα μέτρα, και άρχισαν ξανά από αρχής. Άνοιξαν ξανά τα αυλάκια, έκοψαν και έσκαψαν τους δρόμους, έκαναν τους κατοίκους να ξαναπεράσουν τον ίδιο σταυρό του μαρτυρίου.

Ύστερα πήραν τα μεγάλα μηχανήματα και έφυγαν. Τώρα οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θηρίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα βρίσκονται σταματημένα πανω στα χαλασμένα πεζοδρόμια, ενώ τις νύχτες τα φώτα νυσταγμένα φέγγουν στην άδεια πλατεία.

ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΚΟΠΗ ΔΕΝΔΡΩΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

H αυθαίρετη κοπή δέντρων στη Χλώρακα, έχει καταντήσει δυστυχώς ένα άρρωστο σπορ στο οποίο επιδίδονται κάποιοι που οι πολίτες τους εμπιστεύτηκαν θώκους. Με μια μανία πρωτόγνωρη τα τελευταία χρόνια, έχουν προβεί στην αποψίλωση του ελάχιστου πρασίνου που έχει απομείνει στην κοινότητα. Ενώ το όνομα Χλώρακα όπως εννοιολογικά δηλεί η λέξη, προέρχεται από το πολλή πράσινο που διαθέτει ο τόπος, τον τελευταίο καιρό κάποιοι συγκεκριμένοι , εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους, πολύ τακτικά προβαίνουν σε αποκοπή δένδρων, προστατευομένων και μη.
Σύμφωνα με την νομοθεσία, για την κοπή δέντρου σε κοινόχρηστους χώρους, απαιτείται έγκριση από αρμόδια αρχή. Παρ όλα αυτά, χωρίς καμιά άδεια, κόβουν ότι πρασινίζει. Ίσως από ένα αρρωστημένο πάθος εναντίον κάθε βλάστησης, ίσως για να εμπορευτούν τη ξυλεία, κόβουν αβέρτα όλα τα δένδρα. Τον τελευταίο καιρό πετσόκοψαν κυριολεκτικά τα δένδρα από πάρκο πλησίον της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, ενώ σήμερα, πετσόκοψαν τα δένδρα στην πλατεία του καθεδρικού ναού της κοινότητας. Σε μια βέβηλη πράξη μίσους ενάντια σε ότι πράσινο, αχρείαστα έκοψαν τα δένδρα και τα άφησαν γυμνά να φαντάζουν κουφάρια νεκρά δίπλα στο παλιό νεκροταφείο. Δένδρα ωραιότατα και πανύψηλα που χρειάστηκαν δεκαετίες να μεγαλώσουν, μέσα σε λίγα λεπτά τα έκοψαν και άφησαν τους κορμούς τους φανερά σημάδια της μισαλλοδοξίας τους.
Ήταν δένδρα τεραστίων μεγεθών, που όταν η εκκλησία ασφυκτικά από πιστούς γέμιζε και δεν τους χωρούσε, κάτω από τον πυκνό ίσκιο τους στέκονταν και προφυλαγμένοι από ήλιο ακόμα και βροχή, λειτουργούνταν και προσεύχονταν.
Τώρα, απέμεινε η κεντρική πλατεία με ελάχιστο πράσινο, αλλα με πολλά αγάλματα ηρώων εμφυλίων και αλλοφύλων πολέμων.
Αν κάποιος διαμαρτυρηθεί, η διαμαρτυρία του πάει του βρόντου. Κανείς δεν ακούει, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Αν κάποιος προσπαθήσει να βρει ποιος πήρε την απόφαση, ο ένας θα τα ρίξει στον άλλο, και αν ακόμα η απόφαση δεν διώκεται από το νόμο, ποιος θα κρίνει πως ο ηθικός νόμος επιτρέπει το κόψιμο δένδρων που δεν εμποδίζουν, πάρα μόνον ωφέλεια έχουν;

ΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Η Χλωρακα έχει το όνομα και τη φήμη ως ιστορικός τόπος παραγωγής αγγουριών ξακουστών ανά την Κυπρο και σε άλλες χώρες, ένεκα της προημότητας και του μεγέθους των, καθώς και για ευτράπελες ιστορίες συνδεδεμένες με τα αγγούρια.

Το αγγούρι είναι είδος λαχανικού που με αυτό εάν ασχοληθεί ένας Φυσιοδίφης δεν θα μπορούσε να γράψει πάρα πολλά, διότι είναι ένα απλό ζαρζαβατικό με λίγη ιστορία. Εάν όμως κάποιος ιστορικός ασχοληθεί με τα αγγούρια της Χλώρακας, μπορεί να γράψει πολλές σελίδες. Εγώ αποφάσισα να γράψω λίγη ιστορία περί τούτου, ύστερα που μου εζητήθην με περισσήν ευγένεια ώστε να μην μπορώ να αρνηθώ, από τον φίλτατο πρόεδρο του Ακρίτα Λουκά Γιουκκά. Δεν είναι σίγουρο υπό ποίαν ιδιότητα μου εζητήθην να γράψω περί τούτου, ως θα ξέρετε όλοι, ήμουν για δεκαετίες φθαρτέμπορος, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με την συγγραφή και την έκδοση της εφημερίδας της Χλώρακας. Κατά συνέπεια έχω επίγνωση του αντικειμένου, μπορώ ακόμα να περιγράψω περί αυτού, αφου ασχολούμαι με το γράψιμο.

Μια ερευνητική διατριβή, ή εργασία, ή έστω αναφορά περί του αντικειμένου τούτου, σίγουρα δεν είναι και πολύ ευχάριστη, παρ όλα αυτά, αποφάσισα να αναπτύξω το θέμα, και έτσι νάμαι, να ιστορώ  και να καταγράφω όλη την ιστορία του αγγουριού της Χλώρακας…

Στις αρχές του αιώνα οι κάτοικοι της κοινότητας ησχολούντο κυρίως με τη γεωργία. Υπήρχε εύφορο έδαφος κατάλληλο για παραγωγή του αγγουριού. Είχε γλυκύ κλίμα ως προς την καλλιέργεια του, υπήρχε μόνο ένα μειονέκτημα, το νερό ήταν λιγοστό. Έτσι οι κάτοικοι επιδίδονταν κυρίως στην καλλιέργεια σιτηρών. Στις πάνω περιοχές της κοινότητας όμως, που τα χωράφια ήταν φτανοχώραφα και καυκάλλες, οι χωριανοί με πολλή κόπο τα επιχωμάτωναν με ξένα χώματα που κουβαλούσαν με γαιδούρια από αλλού, έτσι που να γίνονται  ιδανικοί τόποι για τέτοιες καλλιέργειες, εκεί λοιπόν, φύτευαν τις αγγουριές. Έφερναν νερό από την Έμπα με αυλάκια, ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίον όμως επιχειρούσαν, έγινε έτσι η κοινότητα από τα πολύ παλιά χρόνια τόπος μεγάλης παραγωγής αγγουριών.

Τα αγγούρια της Χλώρακας έγιναν πασίγνωστα πρώτα ανά την Κύπρο και ύστερα ανά την Ευρώπη καθώς και άλλες χώρες, την δεκαετία του 1960 όταν οι πρωτοπόροι Χλωρακιώτες γεωργοί κατασκεύασαν τα γυάλινα θερμοκήπια καταφέρνοντας έτσι να παράξουν εν μέσω χειμώνος αγγούρια. Ήταν το είδος του μεγάλου αγγουριού της αυλακιάς. Μια φορά, την εποχή εκείνη πωλήθηκε στην αστρονομική τιμή των δυόμιση λιρών η οκά και το έγραψε πρωτοσέλιδα σαν κύρια είδηση με μεγάλα κόκκινα γράμματα η Παγκύπριας εμβέλειας και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, «Τελευταία ωρα».

Τα αγγούρια της Χλώρακας τους παλαιότερους καιρούς ήταν μεγάλα σε μέγεθος, και στραβά.

Για τούτο τον λόγο, καθώς και δια της τσουχτερής των τιμής, αλλά κυριότερα από παλαιότερη φράση κάποιου παλιού ιερέως στα τέλη του 18ου αιώνα του Παπάσαββα, έμεινε η περιώνυμος φράση «αγγούρκα της Χλώρακας». Αυτή η φράση υποδηλώνει από τη μια, την απαξίωση από αυτόν που την δηλώνει στον άλλο που την απευθύνει, και από την άλλη, επειδή είναι τόσο ακριβά, η αξία τους ισούται με το να «κάτσει» κάποιος πάνω σε ένα στραβό και χοντρό αγγούρι της Χλώρακας.

Τα ίσια αγγούρια ήταν περισσότερο εμπορεύσιμα, έτσι για να επιτυγχάνουν τέτοια παραγωγή οι γεωργοί τσάπιζαν τις τάβλες, ώστε πάνω στο μαλακό χώμα να μεγαλώνουν και να αναπτύσσονται με τρόπο που να μην βρίσκουν αντίσταση σε σβώλους ή αλλα εμπόδια, και να καταλήγουν ίσια και ευθυγραμμισμένα. 

Με την εξέλιξη και τα πειράματα των επιστημόνων του εξωτερικού, τα στραβά αγγούρια της Χλωρακας αντικατεστάθησαν με φυτά υβρίδια τα οποία παρήγαγαν μεγάλες ποσότητες, ήταν κρεμαστά και ίσια, ονομάστηκαν δέ αγγούρια τεμάχια, διότι επωλούντο συνήθως με το ένα. Αργότερα αντικατεστάθησαν και αυτά με τα σημερινά κοντά αγγουράκια τα οποία κυκλοφορούν στις αγορές, αλλά που η γεύση τους καμία σχέση εχει με την παλιά που ήταν σπουδαιοτάτη, και η μυρωδιά τους ωραιοτάτη.

Η παραγωγή του αγγουριού στη Χλωρακα μέχρι το 2000 ήταν κύρια ασχολία σχεδόν όλων των Χλωρακιωτων. Παρήγαγαν απεριόριστες ποσότητες, τόσες που δεν τις απορροφούσε η Κυπριακή αγορά, με αποτελεσμα πολλοι έμποροι να ασχοληθούν με τις εξαγωγές, και να τα αποστέλλουν σε άλλες χώρες.

Όμως ο κυριότερος λόγος για την τόσο μεγαλη ανάπτυξη της φυτείας αυτής, ήταν όταν το 1960 μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, διορίζεται από τον Μακάριο ο εκ Χλώρακας Ανδρέας Αζίνας ως υφυπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων και λίγο αργότερα ως διοικητής του Συνεργατικού κινήματος, θέση από την οποία προωθεί τα συμφέροντα των Αγροτών σε μεγάλο βαθμό. Προωθεί κυρίως τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων, με αποτελεσμα ήλοι οι κάτοικοι της Χλώρακας να ενθαρρυνθούν και να κατασκευάσουν υπερσύγχρονα θερμοκήπια, έτσι που όλη η κοινότητα να καταστεί ένα μεγάλο και απέραντο θερμοκήπιο παραγωγής αγγουριού. Βοηθεί με επιχορηγήσεις και δάνεια όλους τους γεωργούς να εγκαταστήσουν στα θερμοκήπια κλιματιστικές εγκαταστάσεις, εισάγει από το εξωτερικό καλύτερες ποικιλίες, και ναυλώνει φορτηγά αεροπλάνα για την εξαγωγή φθαρτών στο εξωτερικό.

Με αυτό τον τρόπο η φήμη των αγγουριών της Χλώρακας έφτασε σε όλη την Ευρώπη.

Όταν το 1971 η φημισμένη ηθοποιός Ράκελ Γουέλς επισκέφτηκε την Κύπρο για το γύρισμα της ταινίας του  σκηνοθέτη Γ. Κοσμάτου, «Πολυαγαπημένη» στο χωριό Κάρμι, σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ρωτήθηκε πρώτα η γνώμη της για τον Μακάριο, αυτή απάντησε ότι ήταν ένας θερμός μεσογειακός άνθρωπος και άξιος ηγέτης της πατρίδας του. Σε δεύτερη ερώτηση «τι άλλο σας άρεσε στην Κυπρο, αυτή απάντησε “ The best and more tasteful cucumbers of Chlorakas”, δηλαδή, τα εύγεστα και μυρωδάτα αγγούρια της Χλώρακας.

Σήμερα η Χλώρακα έχει το όνομα, αλλά δεν έχει τη χάρη. Δυστυχώς στη δεκαετία του 2000 – 2010, ύστερα από την απότομη αύξηση της τιμής της γης λογω του οικοδομικού οργασμού, η γη έχει πουληθεί, ή έχει κτιστεί με σπίτια και μπετόν, με αποτελεσμα να παύσει αυτή η φημισμένη και ξακουστή παραγωγή του αγγουριού της Χλώρακας…

----------------------------------------------

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Έχω εκφράσει επανειλημμένως το ενδιαφέρον μου και τον προσανατολισμό μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς και για τα θέματα που την αφορούν, πως μπορούν να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν οι υποδομές και τα έργα που έχει ανάγκη η κοινωνία μας ώστε να δώσουν ανάπτυξη και προοπτική στον τόπο μας. Οι πολίτες σήμερα έχουν κουραστεί από την εικόνα που εκπέμπει ο τρόπος διαχείρισης των κοινών από τους κρατουντες. Οι νέοι είναι παραγνωρισμένοι, η ανεργία και το ρουσφέτι πληγώνουν την αξιοπρέπειά μας και η μεσαία τάξη δεν λαμβάνεται υπ όψιν. Η οικονομική κρίση μας έχει πλήξει ανεπανόρθωτα, αλλά οι φόροι αντί να μειώνονται, ακριβαίνουν.

Οι διαχειριστές της πολιτικής δεν έπιασαν τον παλμό της κοινωνίας και αντί να προτείνουν λύσεις, παρήγαγαν μιζέρια. Τις υποσχέσεις τους δεν τις έκαμαν πράξη, έμειναν στα λόγια. Όλοι ενήργησαν στα πλαίσια του στενού τους περίγυρου χωρίς να νοιάζονται για το σύνολο των πολιτών με αποτελεσμα να υπάρχει στον κοσμο και κυρίως στους νέους μεγαλη απαξίωση γι αυτούς.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο ώστε να απαλλάσσει τον πολίτη από την ταλαιπωρία και να απαλλαγεί η ίδια από την διαφθορά και την αναξιοκρατία. Ανάμεσα της αυτοδιοίκησης και των πολιτών δεν πρεπει να υπάρχει πελατειακή σχέση, όλοι θα έπρεπε να είμαστε απαλλαγμένοι από αυτές τις αντιλήψεις. Είναι καιρός πλέον να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας, διότι το σύστημα που επικρατεί μας έχει φέρει στα όρια και η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό.

Πρεπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμός για να έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών, να υπάρχει διαφάνεια στις συναλλαγές της, να λογοδοτεί σε αυτούς και να κρίνεται από αυτούς. Πρεπει ακόμα να έρχεται σε άμεση επαφή με την κοινωνία και τα προβλήματά της.

Αντίθετα, παρατήρησα ότι υπάρχει μηδενισμός και απαξίωση της πολιτικής από μεγάλο μέρος των πολιτών, σημάδι ότι δεν εμπιστεύονται πλέον αυτους που τους διοικούν, είναι και ο λόγος που μετά την μεγαλη καταστροφική έκρηξη στο Ζύγι που μη αντέχοντας άλλο την πολιτική κοροϊδία, ο κόσμος κατέβηκε επιτέλους για πρωτη φορα στους δρόμους για να εκφράσει την διαμαρτυρία του. Ύστερα από τη μεγαλη αποχή κυρίως των νέων στις τελευταίες εκλογές, είναι ευχάριστο αυτό που συνέβηκε, είδα επιτέλους τον κοσμο, είδα τους νέους να εκφράζονται ενάντια στο σύστημα, είδα να διαδηλώνουν στους δρόμους την αντίθεση τους για αυτά που διαφωνούν. Ελπίζω αυτό να συνεχιστεί, ο κόσμος να αντιδράσει και να μην ανεχτεί πλέον όσους από τους πολιτικούς είναι αιτία των δεινών μας, αφου είναι αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας και αποφασίζουν για μας.

Θέλω να καλέσω όλους τους νέους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα κοινά και έχουν άποψη για τα τοπικά θέματα, να ασχοληθούν ενεργά. Είναι ανάγκη όλοι οι πολίτες, αλλά κυρίως οι νέες και οι νέοι, με τις νέες τους ιδέες και το νέο τους αίμα να τροφοδοτήσουν και να ενισχύσουν με την εμπλοκή τους τα κοινά συμφέροντα.
Διότι η συμμετοχή πιστεύω θα είναι μέσα από ένα διαφορετικό και μη συμβατικό ρεύμα που ίσως μπορέσει να δώσει λύσεις στα χρόνια προβλήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες.

Το παλαιοκομματικό σύστημα που η πολιτική χρησιμοποιεί ως έπαλξη για προώθηση προσωπικών φιλοδοξιών αντί ως προσφορά, πρεπει να αλλάξει.

Η πολιτική της κλίκας, του ρουσφετιού και των ημέτερων θα πρέπει να τελειώσει. Ο τόπος χρειάζεται άφθαρτα άτομα, χρειάζεται νέους ανθρώπους με νέες ιδέες.

Χρειαζόμαστε ανθρώπους αληθινούς αγωνιστές έντιμους και ειλικρινείς που με αμεσότητα θα προωθήσουν τα δίκαια των πολιτών.

Οφείλουμε όλοι να καταθέσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να βγούμε από τα αδιέξοδα. Οι μέρες είναι δύσκολες, έχουμε περάσει και δυσκολότερες. Καλούμαστε να τις ξεπεράσουμε, είμαι σίγουρος ότι αν ενδιαφερθούμε όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε, είναι στο χέρι μας.

ΕΝΑΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Την Κυριακή καλούμαστε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα και να διαμορφώσουμε με την ψήφο μας το μέλλον των τοπικών κοινωνιών μας.

Καλούμαστε να αναδείξουμε τους νέους τοπικούς άρχοντες στα χωριά και στις πόλεις, αυτούς που θα διοικήσουν τα επόμενα πέντε χρόνια, τα πλέον δύσκολα από την εποχή του 1974 λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο και ολόκληρο τον κόσμο.

Η κάθε τοπική κοινωνία αντιμετωπίζει τα δικά της διάφορα ιδιαίτερα προβλήματα στα οποία καλούνται να ανταποκριθούν και να δώσουν λύσεις τα εκάστοτε τοπικά συμβούλια. Κάθε αξιωματούχος πρέπει να βασίζεται για τις αποφάσεις του σε θέσεις αρχής. Ιδιαίτερα σ αυτούς τους καιρούς, είναι πολύ σημαντικό οι ενέργειες και οι πράξεις τους να είναι όσο το δυνατόν ωφέλιμες για τους πολίτες και να επιβαρύνουν όσο το δυνατό λιγότερο τις ευπαθείς τάξεις.

Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει και να παράξει σημαντικό έργο για τη βελτίωση της ζωής των πολιτων. Έχει υποχρέωση και ευθύνη να επιλύει τις κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοι. Χρειάζεται να αφουγκράζεται τα προβλήματα τους και να εστιάζεται σε αυτά.

Η κοινωνία δεν αντέχει νέους φόρους, γι αυτό επιβάλλεται οι αρχές να εξεύρουν οικονομικούς πόρους με άλλους τρόπους και να τους χρησιμοποιήσουν για αναπτυξιακά κατασκευαστικά έργα με τρόπο ώστε να ανοιχτούν θέσεις εργασίας για τους άνεργους. Θα πρέπει αυτά τα έργα να αναθέτονται στους πολίτες των τοπικών κοινωνιών, έτσι που να υπάρχει χρηματική ροή και ανακύκλωση με τρόπο που να ωφελούνται οι ίδιοι οι κάτοικοι των κοινοτήτων.

Διάφορα έργα υποδομής που είναι αναγκαία και που επιχορηγούνται από την κυβέρνηση και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούν να τροχιοδρομηθούν και να εκτελεστούν γρήγορα και χωρίς καθυστέρηση έτσι που να προλάβουμε και να ξεπεράσουμε την ανεργία που μαστίζει σε μεγάλο βαθμό τους ιδιώτες εργοδότες και υπαλλήλους.

Για να γίνονται όμως αυτά, χρειάζονται άτομα με όραμα και αποφασισμένα για σκληρή δουλειά, μακριά από σκοπιμότητες και συμφέροντα, άτομα ικανά να πείσουν για το αποτέλεσμα που επιδιώκουν.

Λέγω λοιπόν, ότι για να εκλεγούν άτομα ικανά που να πληρούν τους όρους, θα πρέπει οι ψηφοφόροι να δώσουν την εντολή τους ψηφίζοντας με μόνο κριτήριο την αξία των ατόμων μακριά από κομματικές παρεμβολές ή άλλα μικροσυμφέροντα. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δική τους λογική, να αποδείξουν επιτέλους στον ίδιο τον εαυτό τους ότι έχουν δική τους κρίση και δεν άγονται από άλλους.

Είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξει η κοινωνία και να ξεφύγουν οι άνθρωποι από τον σφιχτό εναγκαλισμό των κομμάτων που τόσα δεινά επέφερε στην Ελλάδα, που την κατάστρεψαν κυριολεχτικά και παντοτινά,  που το ίδιο ξεκίνησε να συμβαίνει δυστυχώς και στον τόπο μας. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, είναι στο χέρι μας. Τώρα, είναι η ώρα του πολίτη, τώρα μπορούμε οι ίδιοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΑΦΟΥ

Η εφημερίδα της Χλώρακας εκ μέρους των πολιτών της κοινότητας της Χλώρακας ζητεί από τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Πάφου Φαίδωνα Φαίδωνος με καλή τη θέληση του, όπως μεριμνήσει να επιστραφεί στη κοινότητα της Χλώρακας όπου ανήκει, το αδράχτι της Ρήγαινας. Πρόκειται για μια κολώνα από τσιόνι με μια σφαίρα να στέκει πάνω της. Ήταν για αιώνες σε χωράφι κατοίκου Χλώρακας στα σύνορα με τη συνοικία Μουττάλου, και κατά τη διάρκεια των φασαριών του 1963, τα έκλεψαν Τουρκοκύπριοι. Τώρα ευρίσκονται πεταγμένα στην αυλή του παλιού δημοτικού σχολείου του Μουττάλλου το οποίον ξανακτίζεται εκ θεμελίων, με κίνδυνο να κλαπεί από αρχαιοκάπηλους, ή να καταστραφεί καθώς είναι εκτεθειμένο στις εργασίες του εργολάβου. Ζητούμε από τον Δήμαρχο να προβεί σε ενέργειες για τη νόμιμη επιστροφή του, καθώς η ιστορία περίτρανα αποδεικνύει πως καθ όλα ανήκει στη Χλώρακα, και περί του λόγου το αληθές, αναφέρω το ιστορικόν της υποθέσεως: 

Η ιστορία της Χλώρακας κουβαλά στους ώμους της τη ασήκωτη κληρονομιά του Διγενή Ακρίτα όταν κυνηγώντας ένα Σαρακηνοί έφτασε στη Χλώρακα όπου συνάντησε την Ρήγαινα και την ερωτεύτηκε παράφορα. Τη ζήτησε σε γάμο, και αυτή θέλοντας να του αρνηθεί χωρίς τις συνέπειες του θυμού του, για να δεχτεί του ζήτησε να κτίσει ένα αυλάκι να φέρνει το νερό από τη μακρινή Ταλα στα Παλιοκαστρα.

Πίστευε πως Δεν θα τα κατάφερνε και θα γλύτωνε, όμως ο Διγενής το έκτισε, και τα απομεινάρια του σώζονται μέχρι σήμερα στα παράλια της Χλώρακας.

Η Ρήγαινα για να τον αποφύγει μπάρκαρε σε ένα πλοίο να φύγει.

Και ο Διγενής οργισμένος της έριξε μια θεόρατη πέτρα που έπεσε στην Κάτω Πάφο λίγο πριν τη θάλασσα, και ευρίσκεται μέχρι σήμερα εκεί, πίσω από το αρχαίο θέατρο στο λοφίσκο του «Φάβρικα», και ονομάζεται “πέτρα του Διγενή”. Κάποιοι λένε ότι πρόκειται για την πέτρα του Ρωμιού.

Ο λαογράφος Ξενοφώντας Π. Φαρμακίδης, γράφει:

Ή Ρήγαινα είσιεν τό παλάτιν της πάνω στην Φάβρικαν. Ό Διενής ήθελε την Ρήαιναν γιά γυναίκα του. Η Ρήαινα είπεν του,

-Αν μου φέρεις νερόν στην Πάφον εν νά σέ πάρω άντρα μου.

Ο Διενής έκαμε τότε το πετραύλακον τζιαι έφερε τό νερόν που την Τάλαν. Η Ρήαινα άμα έφερε τό νερόν, εμετάνωσεν τζιαι γέλασε του Διενή. Τότες ο Διενής εθύμωσεν.  Εστάθηκεν πάνω στόν Μούτταλλον ( λόφον του Κτήματος ) τζιαι πήρεν μιαν πέτραν τζιαι έρριψεν της την. Τζιαί η πέτρα στέκει ώς την σή­μερον, τζιαί φέρει πάνω την σπαθκιάν του Διενή. Ή πέτρα έν τής έμπλασεν. Η Ρήαινα εθύμωσεν τζιαί τζιείνη τζιαί έρριψεν του τ' άδράχτιν της, μά έν του έμπλασεν ούτε τζιείνη.

Και το αδράχτι έπεσε κάτω από το λόφο που έστεκε ο Διγενής, μέσα σε ένα χωράφι της Χλώρακας ιδιοκτησίας του Γεώργιου Πολυδώρου, και ήταν εκεί για πολλούς αιώνες, μέχρι πρόσφατα που το έκλεψαν οι Τούρκοι κάτοικοι του Μουττάλου κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών ταραχών.

ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ ΕΠΑΡΧΟ ΠΑΦΟΥ

Οι παραλίες της Χλώρακας είναι καταπονημένες και καταπατημένες καθώς επιχειρηματίες αυθαίρετα κατά καιρούς επεμβαίνουν και τις καταστρέφουν.

Οι όμορφες ακτογραμμές της αποτελούν ένα πανέμορφο θέαμα εναλλάσσοντος τοπίου αποτελούμενο από ψηλούς κρημνούς με τα άγρια κύματα κάτωθεν τους να κατατρώγουν τα σκληρά βράχια, αλλά και από πανέμορφες ήρεμες παραλίες στρωμένες με ξανθή άμμο και κρυστάλλινα νερά να τις γλυκοφιλούν.

Σ αυτά τα παράλια βλαστούν τα κρίνα της θάλασσας, τα πανέμορφα άνθη του γιαλού που ενέπνευσαν τον Παπαδιαμάντη και έγραψε το ωραιότερο από τα διηγήματα του. Είναι λουλούδια σπάνια που βλαστούν μόνο στις παραλίες της Χλώρακας, και ύστερα τα συναντούμε στον Ακάμα και στον Πύργο Τυλληρίας. Είναι λουλούδια προστατευόμενα που οι άνθρωποι μόνο δικαίωμα έχουν να απολαμβάνουν την πανέμορφη ομορφιά και ευωδία τους.

Οι παραλίες της Χλώρακας είναι σπαρμένες με αθάνατα λουλούδια, με το λιλά τους χρώμα να σχηματίζει και να χρωματίζει εύμορφα τοπία επί των παραλιών.

Οι ακρογιαλιές της Χλώρακας είναι σπαρμένες με κύρταμα που σχηματίζουν πράσινα λιβάδια βλαστημένα στα άγονα σκληρά βράχια σχηματίζοντας ζωγραφικούς πινάκες περίσσιου κάλλους.

Σ αυτές τις πανέμορφες παραλίες λοιπόν, κατά καιρούς ορισμένοι ασυνείδητοι άνθρωποι επεμβαίνουν αυθαίρετα και χαλούν τις σπάνιες ομορφιές της. Ξηλώνουν και ισοπεδώνουν ότι εκ φύσεως έχει δημιουργηθεί, και αλλοιώνουν ότι φυσικό δημιουργήθηκε στο πέρασμα αμέτρητων αιώνων.

Εμείς σαν πολίτες πλειστάκις έχουμε διαμαρτυρηθεί, αλλά η φωνή μας αδύναμη έσβηνε χωρίς κανείς να την ακούει. Ώσπου μια μέρα, σήμερα, με ευχαρίστηση παρακολουθήσαμε την Επαρχιακή διοίκηση Πάφου να επεμβαίνει και να αποκαθιστά την τάξη στη παραθαλάσσια περιοχή ΔΗΜΜΑ.

Το ΔΗΜΜΑ είναι μια θάλασσα μικρή στη Χλώρακα, ένας ορμίσκος μαγευτικός και ιδεώδης για έμπνευση και δημιουργία, ένα φυσικό πανέμορφο απάνεμο λιμανάκι κλεισμένο μέσα σε ρηχούς και άγριους βράχους που το γκρι του χρώματος τους σμίγει με το μπλε  του γιαλού, και δίνουν μια άγρια ομορφιά που ηρεμεί το νου και στρέφει τη σκέψη στο απαλό αεράκι που φέρνει διηγήσεις αλλόκοτες και αρχέγονες από τα βάθη των οριζόντων, από εκεί που γέρνει ο ουρανός και σμίγει με τη θάλασσα. Ιστορίες του Ποσειδώνα και του Οδυσσέα, του Μεγαλέξανδρου και της γοργόνας, κληρονομιά βαριά ασήκωτη, από τα βάθη των αιώνων.

Αυτό λοιπόν, το μικρό λιμανάκι όταν κάποιοι το έστρωσαν με μπετόν, εντόνως διαμαρτυρηθήκαμε δια μέσου της εφημερίδας ΑΛΗΘΕΙΑ, και ευτυχώς αυτή τη φορά η φωνή μας ακούστηκε. Ο Έπαρχος Πάφου έδρασε, και αποκατέστησε την τάξη.

Και εμείς απόλυτα ευχαριστημένοι, δια της παρούσης ευχαριστούμε θερμά την εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ που μας φιλοξένησε, και τοιουτοτρόπως ο Έπαρχος μας έλαβε υπ όψιν αποκαθιστώντας τον νόμο και την τάξη. Ελπίζουμε το ίδιο να συνεχίσει να πράττει και να αποκαταστήσει στη φυσική τους κατάσταση τις υπόλοιπες παραλίες της Χλώρακας, αλλά και όλης της Πάφου.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΩΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

Στη Κύπρο ο τουρισμός έχει συνδεθεί εδώ και χρόνια με το ωραίο κλίμα και τις καθαρές θάλασσες. Στη Χλώρακα υπάρχουν περιπου 10 ξενοδοχεία που όταν γεμίζουν, πολλά έχει να ωφεληθεί ολόκληρη η κοινότητα. Μπορούμε ως αρχές και ως κάτοικοι να ενεργήσουμε με τρόπο που αυτό να συμβαίνει, ώστε έτσι να υπάρχει αμοιβαίο όφελος. Οι τουρίστες να χαίρονται, να μας διαφημίζουν και να μας ξανάρχονται. Οι ξενοδόχοι να αμείβονται και να πληρώνουν τις οφειλές τους στην κοινότητα, και οι κάτοικοι να μπορούν να επενδύουν στον τουρισμό.

Ο τουρίστας ευκολότερα θα διαλέξει τον τόπο μας αν εδώ συναντήσει ένα προσεγμένο περιβάλλον που είναι φυσική και απαραίτητη προϋπόθεση για όμορφες διακοπές. Αν βρει άγρια φύση και βλάστηση, μονοπάτια της φύσης και πάρκα. Καλά ξενοδοχεία και παραλίες, καλές υπηρεσίες και κέντρα αναψυχής. Καλές υποδομές, αξιοθέατα και φιλοξενία. Πολλά από αυτά τα έχουμε, είναι μέρη που μπορούν να κρατήσουν τους επισκέπτες περισσότερες μέρες, που θα τους προσφέρουν κάτι διαφορετικό από μια ομπρέλα στις παραλίες, κοκτέιλς στην πισίνα και ένα καλό δωμάτιο σε ένα καλό ξενοδοχείο. 

Διαθέτουμε ωραίες παραλίες, κοσμοπολίτικα ξενοδοχεία και άλλα ωραία πραγματα που άμα τα αξιοποιήσουμε, πολλούς θα μπορούσαν να ελκύσουν. Διαθέτουμε θέατρο, αρχαίες εκκλησίες, παραλιακούς πεζόδρομους. Οι κάτοικοι είναι φιλόξενοι και πρόθυμοι να καλωσορίσουν και να εξυπηρετήσουν τους ξένους επισκέπτες. Διαθέτουμε πολιτισμό, παράδοση, ποιότητα, υπηρεσίες, ιστορία.

Με την προστασία του περιβάλλοντος και με την ενίσχυση του, με τους πολλούς δημόσιους χώρους πρασίνου που διαθέτουμε και με την κατασκευή του μεγάλου πάρκου στη περιοχή Κοτσιάς, μπορούμε να έχουμε πράσινο τουρισμό. Με τις βαθιές καθάριες θάλασσες και τα αρχαία πήλινα αντικείμενα που ευρίσκονται κατάσπαρτα στις θάλασσες μας, μπορούμε να έχουμε καταδυτικό τουρισμό. Με το θέατρο που μόλις πρόσφατα αποκτήσαμε μπορούμε να διοργανώσουμε παραστάσεις φίλιες προς τους επισκέπτες ώστε να γίνει πόλος έλξης για πνευματικούς ανθρώπους ντόπιους και ξένους..

Είναι αυτά μερικά επιχειρήματα που μπορούν να είναι απάντηση στο ερώτημα γιατί να μας προτιμούν οι τουρίστες. Είναι και άλλα που μπορούμε, όπως να φιλοξενήσουμε συνέδρια, να διαφημίσουμε την ιστορία μας και το  μουσείο αγώνος, να φτιάξουμε λαογραφικό μουσείο, να διαμορφώσουμε την κεντρική πλατεία, να επισκευάσουμε και να φωτίσουμε τους δρόμους που οδηγούν στις παραλίες.

Δημιουργώντας αυτές τις υποδομές, καθώς επίσης και ειδικό φορέα διαχείρισης και διαφήμισης, θα έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα και ο τόπος μας θα μπορούσε να ξεχωρίσει, να ευημερήσει και να παράξει εισόδημα και πλούτο.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η υπάρχουσα ιστορία για την κοινότητα της Χλώρακας μέχρι πρότινος ήταν ελάχιστη, και αυτή τη μάθαμε κυρίως από γεροντότερους πού δυστυχώς δεν είχαν να πουν εκτός για την περίοδο που είχαν ζήσει, δηλαδή μόλις για τον περασμένο αιώνα. Από αρχαιολογικά ευρήματα γνωρίζουμε πως η περιοχή της Χλώρακας κατοικείται από την Ελληνιστική περίοδο, δηλαδή από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με το όνομα Χλώρακα όμως, και τις ρίζες των σημερινών κατοίκων, η υπάρχουσα ιστορία, μας πηγαίνει πίσω μόλις 150 με 200 χρόνια.

Επίσης την εβρίσκομεν διεσπαρμένην σε μικρές σημειώσεις και αναφορές σε παλιά περιοδικά, αλλά κυρίως στο πρόσφατο βιβλίο του συγχωριανού μας Χρίστου Μαυρέση «Χλώρακα ιστορική και λαογραφική μελέτη» που σε μια αξιόλογη του προσπάθεια κατάφερε να καταγράψει όσα μπόρεσε να πληροφορηθεί από τους γηραιοτέρους κατοίκους καθώς και από τα ελάχιστα αρχεία και συγγράμματα που υπάρχουν.

Ο λόγιος Ιερώνυμος Περιστιάνης (1870 έως το 1931), έγραψε κάποια έργα με ιστορικό και αρχαιολογικό περιεχόμενο που συνέβαλαν στη μελέτη της ιστορίας της Κύπρου. Σε ένα από αυτά, με το γενικό τίτλο «Ιστορία των Ελληνικών γραμμάτων», το 1877 γράφει για τη Χλώρακα:

Προ της Αγγλικής Κατοχής δεν έλειτούργησε Κοινο­τικόν Σχολείον, άλλ' ούτε καί ιδιωτικόν κοινοτικόν τοιούτον, και ο λόγος είναι διότι ή κοινότης προ της Κατοχής ήτο πολύ μικρά.

Ό Σοφοκλής Χατζή Γεωργίου, έτών 65 ο δούς ημίν τας πληροφορίας, έμαθε τα Κοινά γράματα, ήτοι Παιδαγωγίαν, Οκτώηχον καί Απόστολον παρα τω αδελφω του Χριστοδούλω Χ' Γεωργίου φοιτών εν οικία του εν ηλικία 12 ετών, ήτοι τω 1877. Εν καιρώ γεωργικών εργασιών ηκολούθει τον διδάσκαλον εις τους αγρούς του και ο μαθητής καθήμενος εν τω μέσω του αγρού, ενω ό διδάσκαλος ησχολείτο, ανεγίγνωσκεν ή απεστήθιζε το μάθημα του και ό διδάσκαλος διώρθωνε τα λάθη του. Εφοίτησεν ούτω επί 4 - 5 έτη ότε και ηδύνατο να λέγη τον Απόστολον επ' εκκλησίας με το εκκλησιασηκον ύφος. Άλλοι μαθηταί δεν εφοίτησαν εις τον αδελφόν του. Δεν ενθυμείται άλλον να διδάξη εις σχολείον εν τω χωρίω του, αλλ' όσοι εγνώριζον τα Κοινά, έδίδασκον μόνον τους συγγενείς των.

Από αυτή τη μικρή αναφορά του Ιερώνυμου Περιστιάνη, καταλαβαίνουμε πως στις αρχές του 20ου αιώνα στη Χλώρακα όσο και στην υπόλοιπη επαρχία, τα πνευματικά και κοινωνικά πράγματα ήταν σε βαθμό ανυπαρξίας. Από αναφορές παλαιοτέρων γνωρίζουμε πώς οι μαθητές της Χλώρακας και της Έμπας φοιτούσαν σε ίδιο σχολείο, κάποτε στην Χλώρακα, κάποτε στην Έμπα. Στη Χλώρακα για αίθουσες τάξης οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν κατ αρχάς το καφενείο του Κώστα Ταπακούδη, και του Χαρή του Γιώρκα, ακόμα και την προέκταση που χαλάστηκε πρόσφατα, της εκκλησίας της Παναγίας της Χρυσοελεούσης.

Σε δημοσίευμα της η εφημερίδας «Πάφος» με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 1921 γράφει,

«Η αμάθεια είναι εξαπλωμένη εις βαθμόν απίστευτον. Το 84% του πληθυσμού αγνοούσιν ανάγνωσιν και γραφήν και κατά φυσικήν συνέπεια και το έγκλημα ολοέν αυξάνει, ενώ η οικονομική καχεξία του τόπου έφτασεν εις το απροχώρητον».

Μέσα σ αυτή την ανυπαρξία της πνευματικής καλλιέργειας όμως, βλέπουμε ότι ορισμένοι πνευματικοί άνθρωποι ανασυγκροτήθηκαν και συνέβαλαν ώστε να αφυπνίσουν τους κατοίκους πνευματικά. Οι ιερείς κατ αρχάς και ύστερα οι δάσκαλοι, ίδρυσαν κατηχητικά, συλλόγους και σχολεία που βοηθούσαν κυρίως τους νέους να αποκτήσουν παιδεία και γνώσεις του κόσμου που τους περιέβαλλε.

Σε αυτή τη πνευματική ανάπτυξη συνέβαλαν κάποιοι χαρισματικοί γράφοντας τοιουτοτρόπως τη δική τους ιστορία. Με το λογοτεχνικό τους έργο το οποίο δημοσιοποιούσαν στις τότε εφημερίδες, άφησαν το στίγμα της εποχής εκείνης. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ήταν ο Άντης Περνάρης που διετέλεσε δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο της Χλώρακας και άφησε πνευματικό έργο γράφοντας κυρίως ποίηση. Λένε κάποιοι παλιοί χωριανοί, πως έγραψε επίσης την ιστορία της Χλώρακας την οποία δ εξέδωσε σε βιβλίο, αλλά που δυστυχώς όσο και να ερευνήσαμε, δεν κατορθώσαμε να ανακαλύψουμε.

Άλλοι άνθρωποι του πνεύματος που συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της εκπαίδευσης στη Χλώρακα είναι ορισμένοι χωριανοί που με όρεξη και μεράκι μπήκαν μπροστάρηδες δημιουργώντας συλλόγους και σωματεία με μοναδικό σκοπό την προώθηση της πνευματικότητας και την δημιουργία κουλτούρας στη σκέψη των νέων της κοινότητας. Στις σημερινές ημέρες έχουμε δει πολλά, έχουμε συνηθίσει πλέον να βλέπουμε να συμβαίνουν πράγματα πρωτοποριακά και να είναι η κοινότητα σχεδόν πάντα στην επικαιρότητα λόγο ανθρώπων που με την σπουδαιότητα τους δημιουργούν το όλο κλίμα. Την τότε δύσκολη εποχή αυτό ξεκίνησε να συμβαίνει στη Χλώρακα με τη δημιουργία του γυναικείου συλλόγου ΟΧΕΝ, και του «Επιμορφωτικού Συλλόγου» με σκοπό την προώθηση των γραμμάτων.

Ο Μιχάλης Μαχητής ήρθε από το Πολέμι και νυμφεύτηκε στη Χλώρακα. Κατοίκισε στη γνωστή γειτονιά της οδού Σταύρου Μιχαήλ 6, όπου εκεί άνοιξε καφενείο, και εκεί μεγάλωσε τα παιδιά του εκ των οποίων τρεις, οι Σταύρος, Γιώργος και Ευρύς, ξεχώρισαν. Σπούδασαν δάσκαλοι και ως μορφωμένοι πλέον άνθρωποι, σκέφτηκαν να ιδρύσουν ένα πολιτιστικό σύνδεσμο. Με τη βοήθεια ορισμένων άλλων προοδευτικών ανθρώπων και συγκεκριμένα τους Πετρή Γιωρκάτζη, Νίκολο Αδάμου, Αντώνη Μαυράντωνο, Ευστάθιο Ερωτοκρίτου και τα αδέλφια Νικόλα και Γεώργιο Λαππά, το 1938, ίδρυσαν τον Επιμορφωτικό σύλλογο Χλώρακας με σκοπό να επιμορφώσουν πνευματικά τους αγράμματους κατοίκους.

Πριν από την Αγγλική κατοχή (1878), στη Χλώρακα δεν υπήρχε σχολείο. Ξέρουμε πως τα λίγα γράμματα τα μάθαιναν από ιερείς μέσα σε αγρούς κατά τη διάρκεια γεωργικών εργασιών, και αργότερα από δασκάλους μέσα σε καφενεία και εκκλησίες.

Έως το 1930 το σχολείο ήταν μονοδιδάσκαλο, ενώ αξιοσημείωτη είναι η λειτουργία παρθεναγωγείου από το1926 έως το 1934 και το οποίον στεγαζόταν στο σπίτι του δασκάλου Χαράλαμπου Αζίνα καταξιωμένου δάσκαλου που υπηρέτησε επίσης ως ο πρώτος γραμματέας της ΣΠΕ Χλώρακας.

Το 1931 αποφασίστηκε να κτιστεί το πρώτο δημοτικό σχολείο. Κοντά στο ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου, αξιόλογοι μαστόροι που κατείχαν τη λαϊκή αρχιτεκτονική, έκτισαν ένα κτίριο υψηλής αρχιτεκτονικής τέχνης, με πελεκητή πέτρα και τσιμέντο, καθώς και κολώνες στην είσοδο, ενώ το δάπεδο το έφτιαξαν από στέρεο και ανθεκτικό σανίδι, το οποίον άντεξε στο χρόνο μέχρι και πρόσφατα. Είναι μέχρι σήμερα ένα κτίριο στολίδι, ένας ιερός χώρος μέσα στον οποίο διδαχτήκαν γράμματα και ακόμα συνεχίζουν να διδάσκονται, όλες οι γενεές εδώ και έναν αιώνα.

Ο πρωτομάστορας κτίστης της πέτρας και σχεδιαστής, ο λαϊκός τεχνίτης που διδάχτηκε την τέχνη της Αρχιτεκτονικής από φημισμένους άλλους μαστόρους στους οποίους μαθήτευσε από μικρό παιδί, ο Γεώργιος Χατζιούδης από τη Χλώρακα, ανέλαβε και περάτωσε το σχεδιασμό και το κτίσιμο του σημερινού σχολείου που στέκει ακόμα στερεό και λαμπερό στην είσοδο της κοινότητας.

Το παλιό σχολείο της Χλώρακας αποτελείται από 3 αίθουσες, ένα μικρό γραφείο δασκάλου και έναν ηλιακό που αποτελεί την είσοδο, και που εξωτερικά τον κοσμεί περιστύλιο με δωρικές κιονοστοιχίες, ενώ το εξωτερικό του δάπεδο είναι στρωμένο με περίτεχνα μάρμαρα, έχοντας για πρόσβαση επίσης μαρμάρινα σκαλοπάτια σε όλες τις μεριές του περιστυλίου. Αρχικά κτίστηκαν οι πρώτες δυο αίθουσες και ο ηλιακός με το μικρό γραφείο στη μέση τους, αλλά αργότερα κατά το 1952-΄53, προστέθηκε μια τρίτη αίθουσα, καθώς το χωριό μεγάλωσε και οι κάτοικοι πλήθυναν τόσο ώστε να χρειάζονται τρεις αίθουσες διδασκαλίας.

Το παλιό κτίριο του Δημοτικό σχολείου της Χλώρακας στη σημερινή του μορφή είναι ένα από τα λίγα δημόσια κτίρια του χωριού με μεγάλη σημασία στο πέρασμα των χρόνων, καθώς όμορφο που είναι, κουβαλά ιστορία δεκαετιών.

Σ αυτό μαθήτευσαν πολλές γενεές και ακόμα συνεχίζουν να φοιτούν τα μικρά παιδιά μας.

Πολλοί φημισμένοι δάσκαλοι επίσης από τη Χλώρακα φοίτησαν, αλλά και διδάξαν εδώ, όπως οι Σταύρος Μιχαήλ, Χαράλαμπος Αζίνας, Γεώργιος Ιωάννου, Γιώρκος Ταπακούδης, Χριστόδουλος Γ. Λαούρης,Ζαχαρίας Μιχαήλ, Χριστόδουλος Λεωνίδα, Ανδρέας Μαυρέσης, Αφρούλα Χ΄΄ Οικονόμου. Σταυρουλα Παύλου και ο λογοτέχνης ποιητής Νίκος Πενταράς.

Το παλιό δημοτικό σχολείο της Χλώρακας παραμένει ένα κτίριο στέρεο μέχρι τις μέρες μας, ένα ωραίο μνημείο του παρελθόντος, ομορφότερο από όλα τα άλλα, κτισμένο σ ένα ψηλό τόπο με απρόσκοπτη θέα τη θάλασσα που απλώνεται κάτω στο λόφο.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ

Στόχος τής μόρφωσης πρέπει να είναι πως ο μικρός μαθητής θα μάθει να αντιλαμβάνεται, να εννοεί, να αναρωτιέται, να ψάχνει, να θαυμάζει και να δημιουργεί από νεαρή ηλικία, καθώς τα πρώτα γράμματα και οι πρώτες διδαχές τον ακολουθούν και επηρεάζουν την επιθυμία του για περισσότερη γνώση στην υπόλοιπη του ζωή.

Οι διαδικασίες και οι αναζητήσεις μεθόδων για τη μετάδοση των γνώσεων οφείλονται σε όσους δασκάλους κατάφεραν να κινήσουν τον θαυμασμό και την περιέργεια των μαθητών τους. Γι αυτό η διαδικασία της εκπαίδευσης παίζει ιδιαίτερο και καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση και στη δημιουργία του χαρακτήρα των μικρών μαθητών, ιδιαίτερα όταν καταφέρνουν να τους προκαλούν την επιθυμία για περισσότερη μόρφωση και γνώση.

Όσοι λοιπόν δάσκαλοι γνωρίζουν ότι από την πνευματική ευχαρίστηση προκαλείται η όρεξη για μάθηση, προσπαθούν να διδάξουν δια της σκηνής και δια του έργου στην πράξη αντί μόνο της θεωρίας, εφόσον καλά γνωρίζουν τα καλύτερα αποτελέσματα με τον τρόπο αυτό. Γι αυτό όταν δάσκαλοι μαθαίνουν στους μικρούς μαθητές να εκφράζονται μέσα από κατάλληλες θεατρικές παραστάσεις, πολλές είναι οι γνώσεις που αποχτούν, καθώς έτσι ανοίγονται παράθυρα  πνευματικής ευχαρίστησης και κριτικής σκέψης.

Στις παραστάσεις και στα θέατρα λοιπόν, η τέχνη μεταδίδεται δια της υποκριτικής, της μουσικής και του χορού, με τρόπο που συμβάλλει στην προώθηση αυτής της θεωρίας.

Στο θέατρο της Χλώρακας τα τελευταια δυο χρόνια αυτή η διαδικασία συμβαίνει επί τακτικής βάσεως, εφόσον το θέατρο της κοινότητας ευρίσκεται εν πλήρη λειτουργία παρέχοντας όλες τις διευκολύνσεις σε όσους επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν για να αναδείξουν τις τέχνες και να προωθήσουν τη μάθηση μεταδίδοντας ταυτόχρονα τη ψυχαγωγία στο κοινό, καθώς καλά γνωρίζουν ότι τοιουτοτρόπως οι μικροί μαθητές προοδεύουν και αποχτούν τις πρώτες εκείνες γνώσεις που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον καλό χαρακτήρα στον υπόλοιπο τους βίο.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

 Η πολιτιστική κληρονομιά του κάθε τόπου απεικονίζεται σε ότι απομένει σε μας σαν υποθήκη, και που αντλούμε γνώσεις και γνωρίζουμε την περασμένη ζωή και ότι περιστρεφόταν γύρω της. Είναι τα εργαλεία, τα μηχανήματα, τα καθημερινά αντικείμενα, τα κατασκευαστικά έργα, τα κτίρια, οι ενδυμασίες, αλλά προπάντων η πνευματική κληρονομιά που συνήθως συναντούμε σε όσα γραπτά έχουν διαφυλαχθεί και απομείνει, και εξ αυτών δυνάμεθα να αντλούμε γνώσεις εκ του παρελθόντος.

Πρέπει όλα όσα άξια αντιπροσωπευτικά δείγματα να διαφυλάσσονται, ώστε οι επόμενες γενιές να μπορούν να εξαγάγουν σωστά συμπεράσματα για τον παλαιότερο βίο των προγόνων τους.

Η Χλώρακα ως κοινότητα, δυστυχώς ελάχιστα δείγματα έχει να επιδείξει από παρακαταθήκες των παλαιών κατοίκων, και αυτά δεν υπερβαίνουν εις αρχαιότητα πέραν του αιώνος. Δεν υπάρχουν μνημεία ή γραπτός λόγος, καθώς οι κάτοικοι ήσαν πτωχοί και αγράμματοι και δεν δημιούργησαν πράγματα. Το μόνο που απέμεινε είναι ο προφορικός λόγος των γερόντων ανθρώπων, που δυστυχώς όμως δεν μας πάει σε βάθος χρόνου.

Ενώ γνωρίζουμε την γενική ιστορία πολλών χωρών και τόπων από ευρήματα κατάλοιπα παλιών πολιτισμών καθώς αυτά διαφυλάσσονται και συντηρούνται από τους ειδικούς, για τον τόπο μας την κοινότητα μας τη Χλώρακα, στοιχεία ιστορικά ελάχιστα έχουμε εις γνώσιν μας.

Είναι καιρός λοιπόν, οι επίσημοι φορείς της κοινότητας χωρίς χρονοτριβή και δεύτερες σκέψεις, να σπεύσουν στη δημιουργία μουσειακού χώρου για την διαφύλαξη της ιστορικής μας κληρονομιάς.

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Η Χλώρακα είναι κωμόπολη της επαρχίας Πάφου, ένα προάστιο ενωμένο με την παλιά πόλη του Κτήματος.

Είναι ένας τόπος με πολλές φυσικές ομορφιές τόσο στα παράλια όσο και στα ενδότερα, ένας ιδανικός τόπος για τον καθένα για μόνιμη διαμονή ή για παραθερισμό, καθώς διαθέτει δώδεκα ξενοδοχεία και πολλά τουριστικά διαμερίσματα.

Από την πόλη της Πάφου δίνεται η δυνατότητα στους επισκέπτες για εύκολη πρόσβαση με τα πόδια ή με λεωφορεία που καλύπτουν πολλά δρομολόγια προς τη Χλώρακα. Βασικοί σταθμοί περιήγησης είναι οι καθαρές παραλίες, οι αρχαιότητες που συμπεριλαμβάνουν δυο τοιχογραφημένες εκκλησίες του δωδέκατου αιώνα και δυο Ελληνόσπηλιους με αρχαίους λαξευτούς τάφους που υπάγονται στην Ελληνιστική εποχή, τα υπολείμματα από το αυλάκι της Ρήγαινας το οποίο έκτισε ο Διγενής Ακρίτας, και τις τρεις παλιές βρύσες εκ των οποίων η μια σώζεται όπως ακριβώς κτίστηκε πριν από την εποχή του μεσαίωνα, καταδεικνύοντας την αρχιτεκτονική τεχνοτροπία της εποχής.

Η κωμόπολη έχει πολλά αξιοθέατα. Ο παραλιακός πεζόδρομος κατασκευασμένος δίπλα στη θάλασσα οδηγεί από τη μια άκρη της Χλώρακας έως την πόλη της Κάτω Πάφου και τα αρχαία της, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στους περιπατητές κάθε απόγεμα να απολαμβάνουν ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.

Η τοπική αρχή σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή ένωση κατασκεύασαν θεματικό πάρκο σε μια μεγάλη έκταση γης που περιλαμβάνει όλα τα είδη άγριων φυτών, θάμνων και δένδρων που ευδοκιμούν στη χαμηλή περιοχή, καθώς και τόπο ειδικά κατασκευασμένο για μικρές παραστάσεις. Περιλαμβάνει επίσης κήπους, παιδικές χαρές, χώρους υγιεινής, καντίνα και δημόσιο χώρο στάθμευσης οχημάτων.

Δυο μουσεία ιστορικής σημασίας του Αγίου Γεωργίου και του Χριστόδουλου Αντωνίου Πάφιου υπενθυμίζει το πρώτο τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών το 1955, ενώ το δεύτερο αφορά την ιστορία του Καραγκιόζη και των Χλωρακιωτών Καραγκιοζοπαιχτών Χριστόδουλου Πάφιου παππού και Χριστόδουλου Πάφιου εγγονού.

Ένα μικρό αμφιθέατρο τετρακοσίων καθισμάτων κοσμεί τη νότια μεριά του χωριού και είναι κτισμένο σε μια κατάφυτη από άγρια βλάστηση περιοχή με απεριόριστη θέα όλη τη θάλασσα από δύση έως νοτιά που βρέχει τη Χλώρακα.

Από την παραλία πολλοί δρόμοι οδηγούν προς την κοινότητα, όπου στην κεντρική πλατεία με τα πετρόκτιστα καφενεία ξεχωρίζει ο μεγαλόπρεπος καθεδρικός ναός της θαυματουργής Παναγίας της Χρυσοαιματούσας που γιατρεύει όσες γυναίκες έχουν πρόβλημα αιμορραγίας.

Η Χλώρακα είναι ένα χωριό με πολλές ομορφιές τόσο κοντά στην πόλη της Πάφου. Σίγουρα αξίζει την επίσκεψή σας…

ΧΛΩΡΑΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Η Χλώρακα είναι κτισμένη στα βορειοδυτικά της πόλεως της Πάφου σε υψόμετρο 50 μέτρων από το γιαλό. Είναι τοποθετημένη σε οροπέδιο ως σε μπαλκόνι με απεριόριστη θέα όλο τον ορίζοντα της θάλασσας που χάνεται στα βάθη του πελάγου της Μεσογείου. Κάθε δείλι η θέα του ήλιου που χρυσίζει τα γαλανά νερά της θάλασσας την ωρα που γέρνει να δύσει, είναι εξαιρετική και μοναδική.

Στην άλλη πλευρά έχει ολόκληρη βουνοσειρά που στα ριζά της έκτισαν οι άνθρωποι από ανατολής μέχρι δύσης τα χωριά της Έμπας, της Λέμπας και της Κισσόνεργας, ενώ από την γραφική πλατεία με το μπόλικο πράσινο και τα γραφικά καφενεδάκια φαίνονται τα βαπόρια πανω στη γραμμή του ορίζοντα που πλέουν και ταξιδεύουν πανω στην άκρη της θάλασσας.

Είναι ένας τόπος με όμορφες παραλίες και έντονες αντιθέσεις. Με παλιά και μοντέρνα κτίρια, με φυσικό περιβάλλον, με κουλτούρα που συνδυάζει Ελλάδα, Ευρώπη και Ανατολή, με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπυραρίες, καφενεία, αλλά και με φιλόξενους κατοίκους. Έχει για κύρια χαρακτηριστικά τις παραλίες με τους απόκρημνους βράχους, τα κρυστάλλινα καταγάλανα νερά, και τις χρυσές αμμουδιές. Όλο το χωριό είναι ένα μπαλκόνι στη Μεσόγειο με βραχώδεις πλαγιές, τρεμιθιές, δρύες, και καταπράσινες λαγκαδιές. Είναι μια τέλεια τοποθεσία που ποτέ δε χάνει τη γοητεία και τη θελκτικότατα της. Κουρνιασμένη στην δυτική γωνιά της Κύπρου είναι ένα στολίδι με πολή ιστορία και φημισμένους ανθρώπους.

Βρίσκουμε το όνομα της ως Χλώρακα σε Βενετικούς χάρτες του 1400. Προφορικές όμως πληροφορίες μαρτυρούν ότι παλαιότερα ονομαζοταν Πραστιόριζο ή Πρασκίουρο, που σημαίνει πράσινη ουρά, μια εννοιολογία που προήρθε από το σχήμα που καταλάμβανε η σειρά των σπιτιών πανω στην άκρια του οροπεδίου, ενώ στη βάση του είχε χώματα γόνιμα που βλάσταιναν θεόρατοι δρύες, βελανιδιές και τρεμιθιές που σχημάτιζαν μια μακριά πράσινη ουρά.

Οσο η κοινότητα πλήθαινε από κατοίκους, μη θέλοντας να κτίσουν τα σπίτια τους και να χαλάσουν την εύφορη γη κάτω του οροπεδίου την οποίαν καλλιεργούσαν, μετοίκιζαν σιγά προς τα πάνω, στο οροπέδιο που η γη ήταν καυκάλλα και πανω της φύτρωνε αγρια βλάστηση κυρίως σχοινιές και αρκόσσιηλλες και που ολόχρονα ήταν βλαστημένες, ήταν χλωρές. Ένεκα της χλωρής καυκάλλας γης, έμεινε το ομώνυμο όνομα Χλώρακα.

Οι πρώτοι κάτοικοι ήσαν βοσκοί και γεωργοί που έκτισαν τις μάντρες τους στις παρυφές του οροπεδίου για να επιβλέπουν την θάλασσα όταν συνέβαιναν επιδρομές απο Πειρατές και Σαρακηνούς, ωστε να έχουν τον καιρό να κρύβουν τα υπάρχοντα τους.

Για την ιστορία της κοινότητας δεν έχουμε πληροφορίες που να μας παίρνουν σε βάθος χρόνου, καθ ότι κανείς δεν άφησε γραπτά κείμενα και όσα είναι γνωστά, είναι από θύμισες γερόντων που και αυτοί τα έμαθαν από λόγο σε λόγο.

Η πρώτη φορά που κατεγράφησαν ολοκληρωμένες πληροφορίες για την κοινότητα ήταν το 2003 από τον συγγραφέα Χρίστο Μαυρέση που σε μια καλογραμμένη έκδοση βιβλίου του με τίτλο «Χλώρακα Ιστορική και Λαογραφική μελέτη», αποτέλεσε την πρώτη τεκμηριωμένη μελέτη και καταγραφή της ιστορίας της Χλώρακας. Στην Ιστορική του επισκόπηση για το χωριό, αναφέρει:

«Το χωριό Χλώρακα είναι συνεχιστής παλαιότερων συνοικισμών, ενώ τα διάφορα αρχαιολογικά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν κατά καιρούς, μαρτυρούν πολύ παλαιό συνοικισμό από τα μέσα της 4^ης χιλιετηρίδας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εύφορη περιοχή του χωριού υπαγόταν διοικητικά κατά την αρχαιότητα στο Βασίλειο της Πάφου. Βρέθηκαν επίσης ίχνη και κατάλοιπα των Βυζαντινών και των Μεσαιωνικών χρόνων. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας η Χλώρακα ήταν φέουδο. Κατά την περίοδο αυτή ίσως εγινε η παραφθορά της αρχικής ονομασίας του χωριού».

Είναι φανερό ότι η ιστορία της Χλώρακας ξεκινά από την λίθινη εποχή, όμως ίσως ήταν μικρό και ασήμαντο μέρος για να ασχοληθεί κάποιος ιστορικός και να καταγράψει οτιδήποτε σχετικά με το ιστορικό της.

Σε γραπτά κείμενα συναντούμε καταγραμμένη μια αναφορά από τον ηγούμενο Μαχαιρά Γρηγόριο το 1945 περί ενός θλιβερού περιστατικού που συνέβηκε στα ανοιχτά της θάλασσας της Χλώρακας το 1810, όταν ένεκα σφοφρής θαλασσοταραχής, επιβατικό πλοίο γεμάτο πλούσιους επιβάτες που έπλεε για τους Αγίους Τόπους, έπεσε στις ξέρες του «Φουρφουρή», και βουλιάζοντας πνίγηκαν όλοι, μεταξύ αυτών η σύζυγος και το μικρόν παιδί του δραγουμάνου της Κύπρου Χατζηγεωργάκης Κορνέσιος.

«Φουρφουρής» είναι η ξέρα που ευρίσκεται σε απόσταση ενος χιλιομέτρου απο την ακτή της παραθαλάσσιας περιοχής «Δήμμα» και είναι καταγραμμένη στους επίσημους χάρτες της Κυπριακής Δημοκρατίας με αυτό το όνομα, και πανω τους είναι σφηνωμένο το πλοίο «‘Άγιος Δημήτριος» το οποίον αποτελεί σήμα κατατεθέν της Χλώρακας, που από τα βάθη του πέλαου ή από ψηλά στον αέρα αεροπορικώς, μπορεί κάποιος να εντοπίσει και να καταδείξει την Χλώρακα.

Κατά άλλους, Φουρφουρής είναι η μικρή χερσόνησος στην παραθαλάσσια περιοχή της «Βρέξης» που στην άκρη της μέσα στη θάλασσα υπάρχει σπηλιά, που όταν έχει τρικυμία τα κύματα σκεπάζοντας την και ξεσκεπάζοντας της, συμπιέζουν τον αέρα μέσα στη σπηλιά και δημιουργούν ένα θόρυβο φφφ, δηλαδή φουρφουρίζει. Έτσι και ο βράχος αυτός ονομάστηκε νησί του «Φουρφουρή». Όταν συνέβαινε αυτό το φαινόμενο αλλά ταυτόχρονα νότια της θάλασσας γέμιζε και κατέβαζε ο καιρός, τότε πάντα έβρεχε. Γι αυτόν τον λόγο, πήρε η περιοχή την ονομασία "Βρεξη". Περί της τοπωνυμίας αυτής, βρίσκουμε σε δημοσίευμα στο περιοδικό "Πάφος" έκδοσης 1942 από τον αρθρογράφο Χρ. Λίβα, να αναφέρει τα εξής:

«Άμα χτυπά το Φερφουρίν για τρεις ώρες για τρεις ημέρες έσιει νερά. Η λέξη Φερφουρίν είναι όνομα ενός άλλου νησιού που βρίσκεται προς την παραλια του χωριού Χλωρακας. Η λέξη χτυπά αναφέρεται στον υπόκωφο κρότο της θάλασσας που κάνει χτυπώντας προς τον Φερφουρίν. Η παρατήρηση αυτή γίνεται το φθινόπωρο προς το χειμώνα, συνήθως νύχτα. Οι κάτοικοι της χαμηλής πιστεύουν ότι όταν αστράψει από τη διεύθυνση του νησιού εκείνου θάρθη βροχή, το πολύ σε τρεις μέρες. Η ορθότητα της παρατήρησης αυτής διαφαίνεται κι από την ακόλουθη. -Άμα αστράφτει συχνά το Φερφουρίν, σε τρεις ώρες έχουμε νερά. Άμα αστράφτει αργά σε τρεις ημέρες. Α ‘μμα στράφτει του Τσιύκκου αννίει ο τζιαιρός-. Η φράση του Τζιύκκου εδώ εννοείται η διεύθυνση προς τη βουνοκορφή της μονής Κύκκου)».

Άλλη αναφορα καταγραμμένη για τη Χλώρακα, βρίσκουμε στο βιβλίο του Ιερώνυμου Περιστιάνη «Ιστορία των Ελληνικών γραμμάτων»:

«Προ της Αγγλικής Κατοχής δεν έλειτούργησε Κοινο­τικόν Σχολείον, άλλ' ούτε καί ίδιωτικόν κοινοτικόν τοιούτον, και ο λόγος είναι διότι ή κοινότης πρό της Κατοχής ήτο πολύ μικρά.

Ό Σοφοκλής Χατζή Γεωργίου, ετών 65 ο δούς ημίν τας πληροφορίας, έμαθε τα Κοινά γράματα, ήτοι Παιδαγωγίαν, Οκτώηχον καί Απόστολον παρα τω αδελφώ του Χριστοδούλω Χ' Γεωργίου φοιτών έν οικία του εν ηλικία 12 ετών, ήτοι τω 1877. Εν καιρώ γεωργικών εργασιών ήκολούθει τον διδάσκαλον εις τους αγρούς του και ο μαθητής καθήμενος εν τω μέσω του αγρού, εν ω ο διδάσκαλος ησχολείτο, ανεγίγνωσκεν ή απεστήθιζε το μάθημα του και ό διδάσκαλος διώρθωνε τα λάθη του. Εφοίτησεν ούτω επί 4 - 5 έτη ότε και ηδύνατο να λέγη τον Απόστολον επ' εκκλησίας με το εκκλησιασηκόν ύφος. Άλλοι μαθηταί δεν εφοίτησαν εις τον αδελφόν του. Δεν ενθυμείται άλλον να διδάξη εις σχολείον εν τω χωρίω του, αλλ' όσοι εγνωριζον τα Κοινά εδίδασκον μόνον τους συγγενείς των».

Τέλος, στο βιβλίο του " Πόλεις και χώριά της Κύπρου" ο λαογράφος και μελετητής Νέαρχος Κληρίδης, αναφέρει:

"Είναι κτισμένος στά βορειοδυτικά του Κτήματος και σέ απόσταση 1½ αγγλικού μιλίου. Το όνομα του έγινε γνωστό, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, γιατί εκεί αποβιβάστηκε μια νύχτα του φθινοπώρου του 1954 ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής, κι άρχισε την οργάνωση της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου.
Βρίσκεται σε μικρήν απόσταση από τη Θάλασσα και είναι συνεχιστής παλαιοτέρων συνοικισμών που υπήρχαν στην περιοχή του κι εξαφανίστηκαν στο πέρασμα των χρόνων. Τάφοι προχριστιανικοί με το όνομα Ελληνόσπηλιοι και διάφορα αρχαιολογικά αντικείμενα, λίθινα εργαλεία, αξίνες, θραύσματα αγγεία, τα οποία μπορεί κανείς να συναντήσει εδώ κι εκεί στην επιφάνεια του εδάφους, μαρτυρούν πολύ παλαιόν συνοικισμό από τα μέσα τής 4ης χιλιετηρίδας π.Χ.
Παράξενη όμως παραμένει η ονομασία του συνοικισμού αυτού, για την οποίαν δεν ασχολήθηκαν οι ειδικοί μέχρι σήμερα. Αν ονομάστηκε Χλώρακας από την πλούσια χλωρίδα (πρασινάδα) που υπήρχεν εκεί όταν πρωτοκτίστηκε ο συνοικισμός, δεν είναι βέβαιο και μπορεί να θεωρηθεί η ετυμολογία αυτή μάλλον παρετυμολογία, επειδή δέν συμφωνά με την προφορά. Αν η περιοχή ήταν τέτοια ώστε να είναι καταπράσινη χειμώνα-καλοκαίρι, δέν θά μπορούσε να ονομαστεί Χλώρακας (τόπος πρασινισμένος), αλλά Γλώρακας, (επειδή οί Κύπριοι λένε πάντα τό χλωρό, γλωρόν). Αν πάλιν ήταν τόπος ανθοστόλιστος κι ονομαζόταν Φλώρακας, δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Όμως μπορεί να σχηματίστηκε το όνομα από το Φλώρακας, γιατί τα φ στην Κυπριακή εναλλάσσεται μέ τα χ: χωράφι-φωράφι, φορεί-χωρεί"

Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Οι επιχειρήσεις και κυρίως τα καταστήματα υπηρεσιών στη Χλώρακα ενώ θα μπορούσαν να έχουν πολλά έσοδα από τον τουρισμό,  εντούτοις υπολειτουργούν με βασικούς πελάτες μόνο τους κατοίκους και ελάχιστους τουρίστες από τα παραλιακά τουριστικά καταλύματα και ξενοδοχεία στα οποία φιλοξενούνται. Η κίνηση αγοράς είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα μήνα με το μήνα τα καταστήματα στη κεντρική πλατεία σχεδόν έκλεισαν όλα, και απέμειναν μόνο τα καφενεία, που κι αυτά πήραν τη σειρά τους και ένα ένα άρχισαν να κλείνουν κι αυτά. Είναι μια κατάσταση που δεν περιποιεί τιμή σε κανένα παράγοντα της κοινότητας, μια κατάσταση ανεπίτρεπτη, διότι ενώ υπάρχουν εύκολες λύσεις για διόρθωση της κακής κατάστασης, τίποτα και από κανέναν δεν επιχειρείται.

Πάραυτα και κατεπειγόντως κατά τη γνώμη μου πρέπει οι κοινοτικές αρχές να κινηθούν και να δράσουν. Στη παραθαλάσσια περιοχή της κοινότητας υπάρχουν έντεκα ξενοδοχεία, καθώς και άλλες τουριστικές μονάδες όπου τα καλοκαίρια επί καθημερινής βάσεως φιλοξενούνται χιλιάδες τουρίστες. Εάν όλοι αυτοί, έστω μόνο μια φορά επισκέπτονταν την κοινότητα, όλα τα καταστήματα στην κεντρική πλατεία θα επωφελούνταν, και όλα όσα έκλεισαν θα επαναλειτουργούσαν. Εξ αυτού συνεπάγεται ότι η υποδομή -δηλαδή οι πελάτες-, υπάρχει, αυτό που απομένει είναι η διοχέτευση τους εντός του χωρίου.

Ξέρουμε ότι με το σύστημα του all inclusive πολύ δύσκολα οι ξενοδόχοι τους αφήνουν να κυκλοφορούν εκτός των ξενοδοχείων τους, παρ όλα αυτά, καθημερινά βλέπουμε πολλά λεωφορεία να γεμίζουν και να τους οδηγούν στην Κάτω Πάφο, όπου ψωνίζουν, διασκεδάζουν και ξοδεύουν τα χρήματα τους.

Αυτό που απομένει είναι να τους προσκαλέσουμε να μας επισκεφτούν και εμάς. Να εξεύρουμε τρόπους να τους ελκύσουμε κα να τους δελεάσουμε. Δεν είναι δύσκολη η σκέψη, όλοι γνωρίζουμε τι θέλει κάποιος τουρίστας. Το πρώτιστο είναι να μάθει πως υπάρχουμε σαν κοινότητα. Χρειάζεται κάποιος να τους πληροφορήσει και να τους εξηγήσει τι μπορούν να δουν στη κοινότητα, και κάποιος επίσης να τους οδηγήσει. Με λίγα λόγια χρειάζεται υποδομή. Χρειάζεται συγκοινωνία, φωτισμένοι δρόμοι με πεζοδρόμια που να οδηγούν στη τουριστική περιοχή.

Δυστηχως όλα αυτά δεν υπάρχουν, η κεντρική πλατεία δεν έχει τίποτα να προσφέρει στον τουρίστα, και τα κέντρα αναψυχής δεν συνάδουν στο να ελκύσουν τους ξένους. Δεν υπάρχει οργανωμένη κατάσταση που να μελετά και να σχεδιάζει τρόπους  για τον σκοπό αυτό. Ίσως οι κοινοτικές αρχές δεν έχουν λάβει σοβαρά υπ όψη τη δύναμη που έχει ο τουρισμός σε επίπεδο εσόδων. Δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχει αειφόρος ανάπτυξη, ούτε προστασία του περιβάλλοντος, αλλά ούτε κινήσεις υπέρ αυτών, ώστε με ενιαία ανάπτυξη να καταφέρουμε να αναβαθμίσουμε την κεντρική πλατεία ως πνεύμονα πρασίνου με κτίρια που να συνάδουν με την παράδοση μας, και τοιουτοτρόπως να καταστεί τόπος έλκυσης επισκεπτών.

Για να κυλήσει εισροή εσόδων, πρέπει οι τουρίστες να επισκεφτούν την κοινότητα μας όπου θα δουν ότι έχουμε να επιδείξουμε, και να ξοδέψουν τα λεφτά τους. Κάτι όμως που για να γίνει, πρεπει να κατασκευαστούν έργα και να υπάρξουν οι ελάχιστες υποδομές. Χρειαζόμαστε φθηνή συγκοινωνία που να συνδέει τα ξενοδοχεία και την κοινότητα με την πόλη της Πάφου, τη γύρω περιοχή, το αεροδρόμιο, καθώς και με τις άλλες πόλεις. Χρειάζεται αστυνόμευση, τάξη και ασφάλεια.

Χρειάζεται τέλος, πάραυτα η κεντρική πλατεία να αναμορφωθεί και να κατασκευαστούν λαογραφικά και ηθογραφικά μουσεία. Χρειάζεται τουριστικός χάρτης, οδηγός που να αναλύει και να εξηγεί τη γεωγραφία και τα αξιοθέατα της Χλώρακας.  

Αυτά τα λίγα άμα γίνουν, μαζί με συλλογικοτητα και αποφασιστικότητα, πολλά προβλήματα μπορούν να υπερπηδηθούν και πολλά εμπόδια να ξεπεραστούν, και κόντρα στην οικονομική κρίση, να βάλουμε μπροστά τη μηχανή της ανάπτυξης και σίγουρα η κοινότητα πιότερο θα προοδεύσει και θα αναπτυχτεί με γοργότερους ρυθμούς.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ο πολιτισμός είναι το μέγα θεμέλιο της κουλτούρας των λαών, είναι η πολιτιστική δράση των ανθρώπων, η αισθητική της συμπεριφοράς του ατόμου, οι αξίες, οι παραδόσεις, η παιδεία και η μόρφωση. Γνωρίζουμε ότι ένας πολιτισμός δεν χάνεται αν οι άνθρωποι κρατούν τα στοιχεία της πολιτισμικής του ταυτότητας, αν μπορούν να τα διαδώσουν και να τα μεταδώσουν, αν μπορούν να τηρούν τις παραδόσεις.

Φέτος στο Θέατρο της Χλώρακας που ευτύχισε να αποκτήσει η Χλώρακα, γίνονται αρκετές βοηθητικές προσπάθειες από το Κοινοτικό Συμβούλιο ώστε  αυτή η πνευματική κουλτούρα να μεταδίδεται από τη σκηνή αυτού του θεάτρου, και εφέτος είδαμε αρκετές παραστάσεις και εκδηλώσεις να συμβαίνουν. Το Κοινοτικό Συμβούλιο λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη της μετάδοσης του πολιτισμού μας, ενθαρρύνοντας τέτοιες καταστάσεις όπως μας δήλωσε ο πρόεδρος της κοινότητας Κλεόβουλος Παπακώστας, στέκεται αρωγός σε όσες ομάδες ή και μονάδες υπηρετούν και προωθούν τον πνευματικό πολιτισμό δια της σκηνής θεάτρου της Χλώρακας.

Με εφαλτήριο παρόμοιες σκέψεις, όπως μας δήλωσε επίσης η πρόεδρος του συλλόγου Νικολέττα Λεωνιδου, το 2011 ιδρύθηκε στη Χλώρακα ο Λαογραφικός Όμιλος που αποτελείται από μεγάλο μέρος της νεολαίας της κοινότητας, έχοντας ως κύριο στόχο την προώθηση του πολιτισμού στα μέλη του δια μέσου κυρίως της διδασκαλίας των παραδοσιακών μας χορών καθώς και της Κυπριακής μουσικής. Γι αυτό με το πέρας του κύκλου διδασκαλίας της φετινής χρονιάς, ο Λαογραφικός Όμιλος, έδωσε στις 25 Ιουνίου τη μουσικοχορευτική παράσταση «ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ».

Ήταν μια εκδήλωση που στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία γεμίζοντας το θέατρο της Χλώρακας, και που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Περιλάμβανε παδοσιακούς χορούς και τραγούδια και σ αυτήν συμμετείχαν μια πλειάδα μαθητών της σχολής με κυπριακές ενδυμασίες.

Η εκδήλωση τελούσε υπό την αιγίδα του Κοινοτάρχη Χώρακας Κλεόβουλου Παπακώστα.

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η ανάγκη για βελτίωση της οικονομίας της Χλώρακας που ο μισός της πληθυσμός μαστίζεται από ανεργία, είναι χρήσιμη και χρείαν έχει άμεση. Εάν στρέψουμε την προσοχή μας στην κατεύθυνση του Τουριστικού προϊόντος θα είναι μια πολύ συμφέρουσα και έξυπνη κίνηση, διότι στη Χλώρακα υπάρχουν 10 μεγάλα ξενοδοχεία και άλλες μικρότερες τουριστικές μονάδες. Αν οι Κοινοτικές αρχές στρέψουν λίγο την προσοχή τους σε αυτή την κατεύθυνση, πολλά έχει να ωφεληθεί η κοινότητα. Είναι αποδεδειγμένο ότι σε όλους τους περίγυρους των ξενοδοχείων ανθούν και ευημερούν δεκάδες επιχειρήσεις, κυρίως όσες ασχολούνται με υπηρεσίες. Αυτά είναι γεγονότα που όλοι γνωρίζουν, είναι τα συνήθη επακόλουθα του μαζικού τουρισμού.

Σήμερα με το άρθρο μου θα ασχοληθώ με ένα άλλο είδος τουρισμού, αυτό του θρησκευτικού και προσκηνιματικού τουρισμού, που μου πρόεκυψε παρακολουθώντας μια ομιλία του Διάκονου π.Ιωαννίκιου Ζαμπέλη σε μια ημερίδα «εναλλακτικού τουρισμού», καθώς και με την παρατήρηση μου για το καλοκαίρι που έφυγε, καθώς είδα την κοινότητα της Χλώρακας να γεμίζει αποκλειστικά με Ρώσους τουρίστες που εχουν την ίδια με μας ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και θρησκεία.

Πέραν του μαζικού τουρισμού υπάρχει τουρισμός διαφόρων ειδών και εναλλακτικών μορφών, όπως είναι ο περιπατητικός, ο μνημειακός, ο οικοτουρισμός κλπ, που επιδιώκουν τη δημιουργία κοινωνικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επί πλέον υπάρχει και η εναλλακτική μορφή του θρησκευτικού και προσκηνιματικού τουρισμού.
Ο προσκυνηματικός τουρισμός απευθύνεται σε οργανωμένες ομάδες, αλλά και σε μεμονωμένους επισκέπτες.

Με περιηγήσεις πέραν από τον θρησκευτικό τους χαρακτήρα, θα είχαμε επί πλέον ευεργετικά αποτελέσματα στην οικονομία μας. Οι επισκέπτες – προσκυνητές που προέρχονται από όλες τις ηλικιακές, κοινωνικές και μορφωτικές ομάδες, κατά κανόνα προτιμούν ήσυχους προορισμούς και σαγηνεύονται από τα φυσικά τοπία. Εκτός από τα ξενοδοχεία θα μπορούσαν να νοικιάζονται οι επαύλεις και τα χιλιάδες διαμερίσματα και δωμάτια που υπάρχουν στη κοινότητα και παραμένουν άδεια. Τα εστιατόρια και τα διαφόρων ειδών μαγαζιά θα αποκτούσαν περισσότερη πελατεία, και επίσης θα μπορούσαν να ανοίξουν και να λειτουργήσουν μαγαζιά αναμνηστικών ειδών, καφετερίες, κ.α.
Στη Χλώρακα και σε ολόκληρη την Κύπρο, δεν έχει καλλιεργηθεί ακόμη ο θρησκευτικός τουρισμός. Παρόλα αυτά, η Χλώρακα διαθέτει αξιόλογα μνημεία και ιερούς τόπους που μπορούν και αξίζει να προβληθούν, για να προσελκύσουν ομάδες, θρησκευτικούς συλλόγους ή άλλους πιστούς.
Τα σημαντικότερα μνημεία της κοινότητας είναι οι ναοί της. Πρωτοχτίστηκαν το 1100 και είναι ανεκτίμητοι αρχαιολογικοί θησαυροί. Ορισμένοι ανοικοδομήθηκαν και άλλοι συντηρήθηκαν ενώ αγιογράφοι – ζωγράφοι, ξυλογλύπτες και τεχνίτες της πέτρας εργάστηκαν για τη διακόσμηση τους με αποτελεσμα σήμερα να αποτελούν σπουδαία αξιοθέατα.

-Η εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσης με το αρχαίο τέμπλο, λεπτοδουλειά της ξυλογλυπτικής τέχνης και αριστούργημα της μεταβυζαντινής τεχνοτροπίας, κατέχει πρωτεύουσα θέση ανάμεσα στα εκκλησιαστικά μνημεία μας. Σ αυτήν την εκκλησία υπάρχει η μοναδική ίσως εικονογραφία στον κόσμο που κατά τα παλαιά πρότυπα ο Χριστός βρίσκεται στον Ιορδάνη ποταμό  εντελώς γυμνός,  έχοντας λίγο διασταυρωμένα τα πόδια του με σκοπό να καλύψει το φύλο με ελαφριά στροφή. Τον φανερώνει τελείως γυμνό, υποδηλώνοντας έτσι πόσο ο Χριστός ταπείνωσε τον εαυτό του για χάρη των ανθρώπων. Γυμνώθηκε εκείνος για να ντύσει τον άνθρωπο με ένδυμα αφθαρσίας.

-Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου του 12^ου  αιώνα με έμφαση την ιστορία και την παράδοση του αξίζει να αναδειχθεί. Παραμένει με τις πόρτες ανοιχτές μέρα νύχτα, και πολλοι πιστοί τον επισκέπτονται για προσκύνημα, το ίδιο συμβαίνει και με το παρακείμενο παρεκκλήσι του Αγίου Εφραίμ, που επίσης χιλιάδες πιστοί επισκέπτονται, καθ ότι ο Άγιος είναι θαυματουργός θεραπευτής των ανθρώπων που πάσχουν από καρκίνο.

-Το παρεκκλήσιο του Αγίου Υπάτη είναι κτισμένο στην περιοχή της παλιάς Βρύσης. Από τα παλιά χρόνια υπήρχε μια πέτρα που στη βάση της εναπόθεταν οι πιστοί τάματα και θυμιάματα για να υμνήσουν τον Άγιο Υπάτη ο οποίος βοηθούσε όσα μωρά παιδιά δεν μπορούσαν να περπατήσουν στον καιρό τους.

-Στη κεντρική πλατεία υπάρχει ο μεγαλόπρεπος καθεδρικός ναός της Παναγίας Χρυσοαιματούσας με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που θεραπεύει όσες γυναίκες εχουν πρόβλημα που δεν σταματήσει το αίμα της περιόδου τους. Υπάρχει μια κόκκινη κορδέλα κρεμασμένη πίσω απο την εικόνα της Παναγίας, που ανταλλάζοντας την με μια άλλη και ζώνοντας την για τρεις ημέρες, γίνονται καλά. Εξ ου το όνομα της ...αίμα-τούσα.

-Τα παρεκκλήσια επίσης του Αγίου Γεωργίου και του Μιχαήλ Αρχάγγελου, είναι και αυτά ωραίου κάλλους, με σπουδαίες εικονογραφίες και με ιστορίες θαυμάτων που έκαμαν οι Άγιοι με αποτελεσμα να λατρεύονται και να είναι μεγάλοι προσκηνιματικοί προορισμοί.

Τα παλαιότερα χρόνια, τις ημέρες που γιόρταζαν οι Άγιοι των εκκλησιών μας στο χωριό μας, στα προαύλια και στις αυλές τους λάμβαναν χώρα  πανηγύρια και κοσμικές εκδηλώσεις που προσέλκυαν πλήθη κόσμου. Αυτά τα έθιμα θα μπορούσαν να αναβιώσουν και να δημοσιοποιηθούν ώστε να προσελκύσουν τουρίστες και άλλους επισκέπτες.

Θα μπορούσε η εκκλησία της Κύπρου να συστήσει οδηγό προσκυνηματικών περιηγήσεων και σε αυτους να ενταχτεί και η κοινότητα της Χλώρακας αφου διαθέτει εφτά εκκλησιές –μεγάλος αριθμός εν συγκρίσει με τον ντόπιο πληθυσμό- 

Με συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια για την καλλιέργεια του θρησκευτικού – προσκυνηματικού τουρισμού, με τη συνεργασία όλων των Κοινωνικών φορέων αλλά και των επαγγελματιών του τουρισμού, με ειδικές προσφορές σε οργανωμένες ομάδες προσκυνητών και με ειδική έκδοση θρησκευτικού οδηγού, όλα αυτά μαζί με άλλα, θα μπορούσαν υποστηρίξουν την ανάπτυξη αυτής της εναλλακτικής μορφής τουρισμού.

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ - 2/10/2012

Την Τρίτη 2 Οκτωβρίου στο Θέατρο της Χλώρακας, οι θεατές είχαν την ευκαιρία να παραστούν σε μια φιλολογική εκδήλωση και να παρακολουθήσουν το έργο του

Λάρκου Λάρκου «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΩ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟ ΚΤΙΣΕΙ». Πρόκειται για τα ποιήματα του Βασίλη Μιχαηλιδη του Εθνικού μας ποιητή, ενός ανθρώπου, ο οποίος αν και πέθανε στη ψάθα, εντούτοις άφησε ένα μεγαλειώδες έργο πίσω του, στη γλώσσα της Κυπριακής διαλέκτου και της καθαρεύουσας, μια γλώσσας πανέμορφης που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και που από μόνη της αποτελεί καλογραμμένο ποίημα.

Μέσα από την εξαιρετική μελοποίηση δεκαεφτά ποιημάτων του Βασίλη Μιχαηλίδη, o Λάρκος Λάρκου κατάφερε κάτι πολύ δύσκολο, εξέφρασε με ακρίβεια τα νοήματα που ήθελε ο ποιητής να μεταδώσει στους ανθρώπους με τρόπο τραγουδιστικό ανεπανάληπτο και διαχρονικό.

Ο Λάρκος Λάρκου, είναι ένας μεγάλος μουσικός που μελοποίησε ένα μεγάλο Εθνικό ποιητή.

Έγραψε ένα μουσικό έργο που η ετοιμασία του διήρκεσε πολύ καιρό και αποτελείται από ένα ψηφιακό δίσκο που περιλαμβάνει 17 μελοποιημένα ποιήματα και συνοδεύεται από ένα καλόδετο βιβλίο με καλαίσθητη εμφάνιση και στο οποίο μπορεί ο αναγνώστης με

εμβρίθεια να πραγματευτεί το έργο του Εθνικού μας ποιητή.

Με την απλή ευγενικότητα της μουσικής του και τις μελωδικές συνθέσεις του που παρασέρνουν αλλά και επεμβαίνουν το νου των ακροατών και τους καθοδηγούν με ακρίβεια στην ανάγνωση και στην ακρόαση του όλου έργου, το ίδιο τους βοηθούν στη χορωδιακή συνοδεία των τραγουδιών με ακρίβεια, είναι δηλαδή οι συνθέσεις του Λάρκου Λάρκου απαύγασμα των Κυπριακών μουσικών καταβολών με ίδιο τελικό αποτέλεσμα  με τη μουσική των μεγάλων Μουσουργών του Ελληνισμού Θεοδωράκη και Χατζηδάκη που η απλότητα της μουσικής τους ήταν ότι σημαντικότερο τους χαρακτήριζε σαν δημιουργούς.

Την παράσταση ομόρφυνε με την παρουσία και τη συμμετοχή ο πασίγνωστος πλέον και πολύ καταξιωμένος συνθέτης και τραγουδιστής Μιχάλης Χ’’ Μιχαήλ, που όπως μας συνήθισε πλέον με τις απόλυτες ερμηνείες του, αποτυπώνει την πραγματική κουλτούρα της Κυπριακής μουσικής.

Όσοι παρακολούθησαν την μουσική παράσταση εξέφρασαν μόνο καλά λόγια για το έργο, καθώς και για τον αθλητικό σύλλογο ΑΚΡΙΤΑ Χλώρακας που για πολλοστή χρονιά παρουσιάζει καταξιωμένες παραστάσεις στο κοινό της Χλώρακας, αναδεικνύοντας τον πολιτισμό και την πνευματική κουλτούρα.

Όπως μας δήλωσε ο οικονομικός διευθυντής του ΑΚΡΙΤΑ και Κοινοτικός σύμβουλος Πάμπος Χαραλάμπους, η παράσταση συμπεριλαμβάνεται μέσα στις διάφορες εκδηλώσεις από το σωματείο της Χλώρακας με σκοπό να προβληθούν οι ποικίλες πτυχές του πολιτισμού μας μέσω της τέχνης, της μουσικής και της λογοτεχνίας, καθώς επίσης  και για οικονομική ενίσχυση του ΑΚΡΙΤΑ σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές εποχές που περνά ο τόπος μας και που η εξεύρεση οικονομικών πόρων για ενίσχυση του σωματείου είναι πολύ δύσκολη.

ΓΙΑΤΙ Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΝΩΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΑΦΟΥ

Μια πόλη εν συγκρίσει με μια κοινότητα, έχει περισσότερες δυνατότητες να προσφέρει διευκoλύνσεις στους πολίτες καθώς έχει περισσότερα έσοδα και περισσότερες υπηρεσίες.

Σε μια πόλη ζουν επιστήμονες, μεγάλοι επιχειρηματίες και μεγαλοαστοί, καθώς προσφέρονται κίνητρα αλλά και κτίζονται ανώτερα σχολεία και πανεπιστήμια. Σε μια πόλη από αρχαιοτάτων χρόνων, από τον καιρό του Ομήρου, οι κάτοικοι θεωρούνταν περισσότερο εκπολιτισμένοι καθώς σε αυτές ζούσαν και μεγαλουργούσαν φιλόσοφοι, συγγραφείς και άλλοι μεγάλοι άνδρες.

Η ιστορία σπάνια αναφέρεται σε γεγονότα  που έλαβαν χώρα σε χωριά, αλλά πλείστως σε γεγονότα που έλαβαν σε πόλεις, όπου εκεί παίρνονταν οι αποφάσεις που καθόριζαν τη ζωή σε ολόκληρες χώρες.

Μια πόλη προσφέρει περισσότερα κίνητρα για μόρφωση, σπουδές και ανέλιξη, σε μια πόλη υπάρχουν οι Αστοί, και σε ένα χωριό οι χωριάτες.

Με λογικούς συλλογισμούς, ο κάθε κάτοικος χωριού θα προτιμούσε να ανήκει σε μια ανώτερη τάξη, να είναι κάτοικος πόλης, να είναι αστός. Γι αυτό βλέπουμε τους περισσότερους όσους από χωριά μετοικούν σε πόλεις, να αναφέρουν ως τόπο καταγωγής τους την πόλη που ζουν και όχι το χωριό που γεννήθηκαν.

Φυσικά αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει γιατί ο κάθε άνθρωπος θέλει η καταγωγή του να έλκει ευγενική και ανώτερη.

 

Τώρα, με τις συνενώσεις των Κοινοτήτων σε Δήμους κατόπιν αποφάσεως της Κυβέρνησης, θα έπρεπε σε κοινότητες που γειτνιάζουν με πόλεις, όλοι να επιθυμούν την συνένωση τους με αυτές.

Η Χλώρακα είναι ενωμένη με την πόλη της Πάφου, και το τελευταίο σπίτι ενός Χλωρακιώτη, το χωρίζει μια αυλή από το σπίτι ενός Παφιτη. Είναι απόλυτα φυσιολογικό η συνένωση να γίνει μεταξύ των δύο, και όχι όπως προτείνει η Κυβέρνηση με την μακρινή Πέγεια που απέχει από τη Χλώρακα πάρα πολλά χιλιόμετρα.

Θα έπρεπε ο κάθε κάτοικος χωριάτης από τη Χλώρακα να επιθυμεί να γίνει ένας αστός, δηλαδή κάτοικος πόλεως.

Στη πλειονότητα των κατοίκων υπάρχει αυτή η επιθυμία, αλλά δυστυχώς όπως και παντού ο απλός λαός άγεται από τους επιτήδειους προεστούς και πολιτικούς. Στη Χλώρακα κάποιοι εργολαβικά -για αλλότριους σκοπούς- ανέλαβαν να παρουσιάζουν τα πράγματα αλλιώς και μέσω του Facebook να προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι θα καταστεί η κοινότητα δορυφόρος της Πάφου, και ότι θα δημιουργήσουν έναν υπερκυβερνήτη, εννοώντας το Δήμαρχο Φαίδωνα, αντιστρέφοντας και παρασύροντας τοιουτοτρόπως το συλλογισμό κάποιων απλοϊκών κατοίκων. Αυτά είναι ευτελή επιχειρήματα, και θα πρέπει όλοι να αγωνιστούμε για συνένωση μας με την Πάφο, και όχι με την Πέγεια η οποία εδώ και καιρό στεντορείως δηλώνει σε συλλαλητήρια και συναθροίσεις ότι δεν επιθυμούν την συνένωση τους μαζί μας. Άς μείνουν λοιπόν αυτοί χωριάτες, και εμείς ας αγωνιστούμε να αποκτήσουμε τον τίτλο του αστού κάτοικου της πόλεως της Πάφου με την πιο αρχαία και μακροβιότερη ιστορία.

 

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ

Η ηθική επιβράβευση των ανθρώπων που επιτέλεσαν κάτι χρήσιμο είναι σημαντική, γι αυτό οι τιμές πρέπει να τους αποδίδονται σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς τους αλλά και ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης και σεβασμού.

Οι Δήμοι, οι Κοινοτικές αρχές καθώς και άλλοι φορείς, είθισται να διοργανώνουν εκδηλώσεις για βράβευση αξιέπαινων ανθρώπων που έχουν προσφέρει με κάποιο τρόπο στην κοινωνία. Πρόκειται για επιβράβευση των ηθικών αρετών, βράβευση που συνεπάγει ευχαρίστηση εξαιτίας της οποιας ο άνθρωπος τίνει να δημιουργεί ωραία πράγματα.

Είναι τιμές που όταν αποδίδονται κατόπιν αξιολόγησης έργου και προσφοράς, υπηρετείται ο θεσμός και ο σκοπός της ηθικής επιβράβευσης, καθώς τοιουτοτρόπως οι τιμώντες αναλογιζόμενοι το μέγεθος της ευθύνης τους έναντι των ζώντων, των τεθνεώτων και των επιγενομένων, τις αποδίδουν με ευθυκρισία και σύμφωνα με τους ηθικούς νόμους, οπότε έτσι προκαλούν πολλούς να αγωνίζονται για την αρετή και την δόξα μιμούμενοι το παράδειγμα των τιμωμένων.

Πρέπει λοιπόν αυτές οι εκδηλώσεις να λαμβάνουν χαρακτήρα που να προκαλούν πνευματική ευχαρίστηση και να προβάλλονται ως εξαιρετικά γεγονότα, ώστε όσοι επιθυμούν να μιμούνται τα καλά παραδείγματα.

Γι αυτό πρέπει οι εντεταλμένοι φορείς και οι όντες, να αποδίδουν τις τιμές που αρμόζουν σε ανθρώπους που άφησαν το στίγμα τους καθηκόντως ή άλλως, σε όσους δηλαδή με τον τρόπο τους  πρόσφεραν στην κοινωνία αφήνοντας αξιόλογες παρακαταθήκες. 

Είναι γι αυτό λοιπόν που συγχαίρουμε τοιούτου είδους ενέργειες, πρέπει όμως ταυτόχρονα να τονίσουμε ότι οι τιμές πρέπει να αποδίδονται με φειδώ ώστε να μην υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, ούτε να ευτελίζεται, και ούτε να μειώνεται η ηθική υπόσταση του θεσμού.

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Τα πολλά υποστατικά που λειτουργούν ως κέντρα αναψυχής στη Χλώρακα αδειούχα και μή, και ο μικρός αριθμός πελατών προσέλευσης σε αυτά ένεκα του μεγάλου αριθμού τους, καθιστά δύσκολη την επιβίωση τους έως και μη βιώσιμη, γι αυτό πολλά από αυτά παραμένουν κλειστά, καθώς τα έξοδα λειτουργίας τους καθίστανται υψηλά ένεκα πολλών παραγόντων. Ο εξοπλισμός τους που ανέρχεται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ, και η εξασφάλιση αδειών λειτουργίας τους καθεχρονικά καθώς και οι φόροι που πληρώνουν, αλλά ακόμα χειρότερα το all inclusive που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια από τα ξενοδοχεία της περιοχής, καθιστούν αδύνατη την επιβίωση τους.

Στον παραλιακό δρόμο της Χλώρακας σε απόσταση δυόμιση χιλιομέτρων, υπάρχουν 19 υποστατικά που ασχολούνται με υπηρεσίες, επίσης υπάρχουν πολύ περισσότερα εντός του χωρίου, οπότε ο αριθμός τους είναι υπέρμετρος για να μπορούν όλοι οι ιδιοκτήτες να επιβιώνουν. Ένεκα εξ αυτού άλλα υπολειτουργούν, και άλλα μένουν κλειστά.

Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που ανεγέρθησαν τόσα πολλά υποστατικά ώστε να καθιστούν δύσκολη έως και αδύνατη τη λειτουργία τους; Οι λόγοι ασφαλώς είναι αρκετοί, και καθώς καμιά υπηρεσία δεν εγκύπτει του θέματος, η κατάσταση θα παραμένει η ίδια και πολλά καταστήματα από αυτά θα παραμένουν κλειστά να χάσκουν παραμελημένα και εγκαταλελειμμένα.

Οι διάφορες κυβερνήσεις από δεκαετίες τώρα, επέτρεψαν σε πολλά υποστατικά να λειτουργήσουν ως κέντρα αναψυχής, με αποτέλεσμα ένεκα του μεγάλου αριθμού τους να διαμοιράζεται η πίττα των πελατών στον ελάχιστο αριθμό, που δεν αρκεί για την επιβίωση τους.

Η λύση του προβλήματος είναι μία και ολοφάνερη, είναι η μείωση τους, δηλαδή το κλείσιμο μεγάλου αριθμού από αυτά. Το κράτος που θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει και να προστατεύσει το επάγγελμα, αντ αυτού διαχρονικά επέτρεψε την ανεξέλεγκτη δημιουργία τους, ένα πρόβλημα δυστηχώς που παρατηρείται να συμβαίνει σε όλη την Κύπρο.

Μετά τη οικονομική κρίση του ΄13, ο μεγαλύτερος αριθμός από αυτά έπαυσαν να είναι βιώσιμα, και τον τελευταίο καιρό πολλά εξ αυτών βγαίνουν στο σφυρί από τις τράπεζες.

Θα έπρεπε λοιπόν σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες, το κράτος που θεωρείται υπεύθυνο για την κατάσταση που δημιουργήθηκε να επέμβει και να βρει τρόπους προστασίας των ιδιοκτητών από την καταστροφή. Θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους βοήθειας και να μην επιτρέψει στις ανάλγητες τράπεζες να τα εκποιήσουν για πινάκια φακής.

Επειδή λοιπόν εξ υπαιτιότητας του κράτους το οποίον ένεκα ολιγωρίας δεν προστάτευσε το επάγγελμα και επέτρεψε τη λειτουργία υπέρμετρου αριθμού επιχειρήσεων εστίασης, οφείλει τώρα να αγκαλιάσει τους εστιάτορες και να τους βοηθήσει.

Γι αυτό καλούμε το νεοσύστατο υφυπουργείο τουρισμού που είναι υπεύθυνο του θέματος, να μελετήσει το ζήτημα και να εξεύρει τρόπους ώστε να βοηθήσει την επιβίωση των επαγγελματιών του είδους.

ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΚΟΙΝΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας ξεκίνησε την ανέγερση έργου-τοπωσύμου της Χλώρακας εντός της κεντρικής πλατείας της εκκλησίας. Είναι ένα έργο μεγάλου μεγέθους ύψους πέραν των δυο μέτρων και μήκους όλο το πλάτος της πλατέας.

Ως ενεργός πολίτης διαφωνώ με το όλο έργο, καθώς διχοτομεί την πλατεία στα δύο και σκιάζει τον καθεδρικό ναό της κοινότητας.

Ένα έργο τόσο μεγάλου μεγέθους θα έπρεπε να τοποθετηθεί κατά μήκος σε μια άκρια ώστε να μην μοιράζει στα δύο το όλο πρόσφατο έργο της ανακατασκευής της κεντρικής πλατείας που στοίχησε ένα εκατομμύριο και κάποιες εκατοντάδες  χιλιάδες ευρώ, ή ακόμα καλύτερα στην είσοδο του χωριού ώστε να ορίζει τα σύνορα της Χλώρακας.

Και επειδή δεν πρέπει να διχοτομούμε τις πλατείες, αλλά να τις ανοίγουμε, καλώ τους Κοινοτικούς άρχοντες να ακούσουν τη φωνή των κατοίκων οι οποίοι πιστεύω  είναι αντίθετοι, να σταματήσουν την ανέγερση και να διαπιστώσουν το αληθοφανές, ότι δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων διαφωνεί.

 

ΒΑΣΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

 

 

Η κεντρική πλατεία της εκκλησίας της Χλώρακας είναι όμορφη και ευρύχωρη. Καταλαμβάνει μεγάλη έκταση και στις άκριες τα δένδρα φυτεμένα και πανώρια, δίνουν δροσιά και σκιά. Διαθέτει άπλετο χώρο για φεστιβάλ και πανηγύρια, διαθέτει μεγάλη αίθουσα για μικρές γιορτές, καθώς και υπερυψωμένη πίστα για θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.

Με τις όμορφες εκκλησίες, τα γύρω πετρόκτιστα κτίρια και καφενεδάκια, είναι τόπος συγκέντρωσης όλων των κάτοικων από αιώνες τώρα.

Είναι το κέντρο της κοινότητας, και θα πρέπει να διαφυλαχτεί. Δεν χρειάζονται περιττά έξοδα για να προστατευτεί, ειδικά αυτούς τους δύσκολους οικονομικούς καιρούς.

Παρ’ όλα αυτά, το Κοινοτικό Συμβούλιο πήρε απόφαση να ξηλώσει τους κεντρικούς δρόμους και να τους μονοδρομοποιήσει, για να ξαναφτιάξει την πλατεία. Να ξοδέψει κάποια εκατομμύρια, να υπογειωποιήσει τα ηλεκτρικά και τηλεφωνικά καλώδια και να κτίσει το κεντρικό δρόμο με διακοσμητικά τουβλάκια, ώστε τοιουτοτρόπως (άκουσον) να έρθουν προς τη κοινότητα οι χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται τα ξενοδοχεία της Χλώρακας, και με αυτό τον τρόπο να βοηθηθούν οι καταστηματάρχες στη κεντρική πλατεία.  

Όμως εγώ λέω, αφού έχουμε μια όμορφη πλατεία, δεν χρειαζόμαστε άλλη. Ο κεντρικός δρόμος είναι για τα αυτοκίνητα. Αν κλείσει, θα νεκρώσουν από κόσμο η πλατεία και τα καφενεία. Θα δυσκολέψουν τους χωριανούς όπως στη πόλη της Πάφου που για να την αναπλάσουν την έσκαψαν, και εδώ και δυο χρόνια παραμένει κλειστή με αποτέλεσμα όλοι οι καταστηματάρχες να έχουν φαλιρίσει.

Εγώ λέω πως για να έρθουν οι τουρίστες πρέπει να φτιαχτούν οι δρόμοι που οδηγούν στα ξενοδοχεία. Να κτιστούν πεζοδρόμια και να τοποθετηθεί οδικός φωτισμός.

Πρέπει ο Κοινοτικό Συμβούλιο να εκδώσει τουριστικό οδηγό να δείχνει την κοινότητα της Χλώρακας, καθώς δυστυχώς στους τουριστικούς χάρτες δεν υποδεικνύεται.

Θα πρέπει να ζητήσουν τη βοήθεια των ιδιοκτητών ξενοδόχων, καθώς αυτοί χρειάζονται διευκολήνσεις από το Κοινοτικό συμβούλιο και σίγουρα δεν θα αρνηθούν να βοηθήσουν. Να εξηγούν πως δίπλα στα ξενοδοχεία τους ευρίσκεται η Χλώρακα, και όχι η Κάτω Πάφος.

Θα πρέπει το κοινοτικό Συμβούλιο να τοποθετήσει μικρό λεωφορείο για τη δωρεάν μεταφορά των τουριστών οι οποίοι έστω από περιέργεια για να δουν το Χριστό γυμνό στην αρχαία εκκλησία της Παναγίας, έστω μια φορά ο καθένας να επισκεφτεί την κοινότητα, τότε η κεντρική πλατεία της Χλώρακας θα σφύζει από ζωή και θα παρατηρείται συνωστισμός ανθρώπων με τους ιδιοκτήτες την κέντρων αναψυχής και καφενείων να ευημερούν, και να ανοίγονται θέσεις εργασίας.

Πρέπει το ενάμιση εκατομμύριο που το Κοινοτικό συμβούλιο θα ξοδέψει για να μετατρέψει τους δρόμους σε πλατεία, να χρησιμοποιηθεί για άλλους παραγωγικούς σκοπούς, καθώς να μειωθούν οι αβάσταχτοι φόροι και να καταργηθούν οι παράνομες φορολογίες που επιβάλλονται στους πολίτες.

Εξ άλλου, από τα σχέδια που έχουν εκπονηθεί, φαίνεται καθαρά

α) πως σχεδόν όλο το ποσόν χρημάτων για την κατασκευή θα ξοδευτεί σε ξένη περιουσία η οποία ανήκει στην εκκλησία, και καθώς ξέρουμε τη νοοτροπία της εκκλησιαστικής επιτροπής και του Μητροπολίτη, ίσως να την κλειδώνουν όπως κλειδώνουν τα αποχωρητήρια των εκκλησιών και τα ξεκλειδώνουν μόνον για τους εκκλησιαζόμενους,

β) ενώ τα καλώδια της Ηλεκτρικής και της Τηλεφωνίας είναι υποχρέωση των εταιρειων να τα υπογειοποιήσουν, βάση των εκπονηθέντων σχεδίων, το κόστος θα επιβαρήνει τους φορολογούμενους,

γ) ο Σωκράτης Χάσικος που με τόση ευκολία έταξε κάποια χρηματοδότηση του έργου τώρα πλέον είναι πρώην υπουργός, και καθώς ήταν μόνο προφορική η υπόσχεση του, κατά συνέπεια δεν μπορει να υλοποιηθεί.

Άς προσέξουν λοιπόν οι αγαπητοί Κοινοτικοί σύμβουλοι, τα χρήματα των φορολογουμένων να τα ξοδεύουν με πολλή φειδώ.

----------------------------

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Το αρχαίο παρεκκλήσι του Αϊ Νικόλα στη Χλώρακα κτίστηκε στην άκρη ενός γκρεμνού, και είχε απεριόριστη θέα τη θάλασσα καθώς είναι Άγιος
της γης και του πελάγου, που φέρνει βροχές στα βουνά και φουρτούνες στα πελάγη, διότι ο Άγιος Νικόλας πέρα από άρχοντας της θάλασσας, είναι και του χειμώνα, γι αυτό, συνήθως τη μέρα της μεγάλης γιορτής του, φέρνει βροχές στη Χλώρακα, φέρνει το Χειμώνα.

Ο Άγιος Νικόλαος είναι κύριος των ανέμων και της τρικυμίας και πολλές είναι οι προσφορές, οι λιτανείες, και οι παρακλήσεις των ναυτικών μας σ' αυτόν. Η εικόνα του δε λείπει από κανένα ελληνικό πλοίο, μεγάλο ή μικρό. Από τα κόλλυβα που στέλνουν στην εκκλησία την ημέρα του αγίου Νικολάου, παίρνουν μαζί τους πολλοί θαλασσινοί όταν ταξιδεύουν. Αν τους πιάσει τρικυμία τα σκορπούν στη θάλασσα και λέγουν: Αϊ-Νικόλα μου, και πάψε την οργή σου! Και αμέσως παύει η τρικυμία.
Πιστεύουν και ότι άμα ρίξουν στη θάλασσα από τα κόλλυβα του αγίου Νικολάου και βυθίσουν στη θάλασσα και την εικόνα του, αμέσως θα πνεύσει ο άνεμος, που έχουν κατά νου.
Για τους Έλληνες ο Άγιος Νικόλας δεν είναι μόνο ο ονομαστός μητροπολίτης των Μύρων της Μ. Ασίας, αλλά και κάποιος που ασκούσε το επάγγελμα του θαλασσινού. Ως καραβοκύρη παριστάνουν τον άγιο και οι αγιογράφοι. Σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις τα ρούχα του είναι πάντοτε βρεγμένα απ' την άρμη, τα γένια του στάζουν θάλασσα, το μέτωπό του είναι ιδρωμένο απ' την προσπάθεια να προφτάσει παντού, να βοηθήσει τα καράβια που θαλασσοπνίγονται. Πάρα πολλές είναι οι διηγήσεις για τα θαύματά του.

Σώζονται ορισμένες παραδώσεις που δεικνύουν την ξεχωριστή θέση που κατείχε ο άγιος τούτος στην ψυχή του λαού μας.

Μια τέτοια παράδοση του Αγίου Νικολάου της Χλώρακας, λέει πώς,
οι κάτοικοι έκτιζαν τοίχο στην άκρη του γκραιμμού για να προστατεύονται τα παιδιά τους όταν πήγαιναν να λειτουργηθούν. Αλλά το βράδυ χαλούσε καθώς το έδαφος ήταν από κόννο και πάθαινε κατολίσθηση. Οι κάτοικοι σε μια πεισματική συμπεριφορά τους, ολημερίς το ξανάκτιζαν, αλλά και πάλιν γκρεμιζόταν.
Έτσι στο τέλος απελπισμένοι τα παράτησαν, και διάδωσαν μια φήμη πως ο Άγιος ήθελε απρόσκοπτη την θέα προς τη θάλασσα, και γι αυτό ο ίδιος χαλούσε τον τοίχο. Από εκείνο τον καιρό, αντί για τοίχο, τοποθέτησαν κάγκελα, και τώρα ο Άγιος έχει απρόσκοπτη θέα όλη τη θάλασα, ταυτόχρονα τα παιδιά όταν παίζουν στην αυλή του προστατεύονται να μην πέφτουν στο γκρεμμό.

 

 

ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΤΟΥ 12 ΑΙΩΝΟΣ;

Ο ναός της «Παναγίας της Χρυσελεούσας» ευρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Χλώρακας, είναι Βυζαντινού ρυθμού, και κτίστηκε περίπου τον 12^ο αιώνα. Σ αυτήν  υπάρχει μια μοναδική τοιχογραφία που κατά τα παλαιά πρότυπα κατά την βάπτιση του ο Χριστός βρίσκεται στον Ιορδάνη ποταμό  εντελώς γυμνός,  έχοντας λίγο διασταυρωμένα τα πόδια του  με σκοπό να καλύψει το φύλο με ελαφριά στροφή.

Σε όλες τις Αγιογραφήσεις ο Χριστός βαπτίζεται φέροντας συνήθως κάποιο άσπρο ρούχο στη μέση ενώ το δεξί ή και τα δύο του χέρια ευρίσκονται ανατεταμένα σε θέση ευλογίας, κάποιες φορές όμως, τον ευρίσκουμε κατά τα παλαιά πρότυπα εντελώς γυμνό θέλοντας ο Αγιογράφος δι αυτού του τρόπου να αναδείξει την γυμνότητα ως ταπεινότητα και ως αγνότητα.

Είναι μια Αγιογραφία διαφορετική ως προς την τεχνοτροπία της και την καλλιτεχνική της αξία, όπου παριστά το Χριστό να στέκεται στη μέση του Ιορδάνη γυμνός ντυμένος με την Αδαμική γυμνότητα, αποδίδοντας τοιουτοτρόπως το ένδοξο ένδυμά του Παραδείσου με το οποίο θα έπρεπε να ενδύεται η ανθρωπότητα. Το ένα του πόδι προβάλλει μπροστά για να δείξει την υπέρτατη πρωτοβουλία του να βαπτιστεί από το Ιωάννη, αλλά και για να κρύψει την γύμνια του η οποία αισχύνει ίσως τις σκέψεις των αμαρτωλών.

Στην εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσης στη Χλώρακα μέσα στο ιερό, ο Χριστός είναι γυμνός, εντελώς γυμνός. Ενώ αλλού του φορούν λευκό ρούχο, σ αυτή την Αγιογραφία ο ζωγράφος χωρίς ηθικολογικές φοβίες και ενδοιασμούς για το γυμνό, σε μια ύψιστη παράσταση του υιού του Θεού, αναπαριστά τη γύμνια της ανθρωπότητας χωρίς η δική του γυμνότητα να προκαλεί, δηλώνοντας τοιουτοτρόπως πως δεν είναι προκλητικοί οι δρόμοι που χαράσσει η Εκκλησία μας. Είναι η ασκητική γυμνή παρουσίαση του σώματος του Θεανθρώπου που ζωγραφισμένος με κατανυκτικές γραμμές, αποτελεί την γυμνή αγιογράφηση της αναβάπτισης του ανθρώπου.

Αυτή η τεχνοτροπία Αγιογράφησης αναδείχτηκε και αναπτύχθηκε κατά τον 6^ον αιώνα από Ρώσους Αγιογράφους και διήρκησε μέχρι τον 9^ο αιώνα όπου επικράτησε η Βυζαντινή τεχνοτροπία. Οι Αγιογραφήσεις αυτές είναι σπάνιες ανά τον κόσμο. Στην Κύπρο υπάρχει μία στη Χλώρακα και άλλη μία στη Γεροσκήπου.

Εικάζεται από το τμήμα Αρχαιοτήτων, ότι η εκκλησία στη Χλώρακα είναι του 12^ου περίπου αιώνος, αλλά λογικά μελετώντας ένας ιστορικός, θα έπρεπε να την κατατάσσει ως κτίσμα κατα πολύ ενωρίτερον, καθώς η αποτύπωση του Χριστού εντελώς γυμνού, ήταν μια τεχνοτροπία που διήρκησε από τον 6^ον μέχρι τον 9^ον αιώνα.

Πιστεύω πως οι υπεύθυνου του τμήματος Αρχαιοτήτων θα έπρεπε να ξαναμελετήσουν την αρχαιολογική ιστορικότητα αυτής της εκκλησίας και να μας ενημερώσουν.

-------------------------------------

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Ο Καρκίνος είναι ασθενεα που έχει σχέση με την αφύσικη κυτταρική ανάπτυξη που διαδίδονται σε άλλα μέρη του σώματος. Ο όρος αποδίδεται σε μια ομάδα ασθενειών που χαρακτηρίζονται από τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των κυττάρων. Σε αντίθεση με τα φυσιολογικά κύτταρα στο σώμα μας τα οποία αυξάνονται, διαιρούνται και πεθαίνουν με έναν αυστηρά ελεγχόμενο τρόπο, τα καρκινικά κύτταρα διαφέρουν από τα άλλα, διότι συνεχίζουν να διαιρούνται ανεξέλεγκτα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας μάζας κυττάρων, που ονομάζεται όγκος και προκαλεί βλάβες στα όργανα του σώματος.

Στη Χλώρακα ο καρκίνος είναι η κυριότερη και συχνότερη αιτία θανάτου. Έρευνες που έχουν γίνει, έχουν καταδείξει πως παρά του ότι σε πληθυσμό υστερεί κατά πολύ από ορισμένες άλλες κοινότητες, εντούτοις έρχεται πρώτη απ όλη την Πάφο στα κρούσματα της κακής αρρώστιας.

Η Χλώρακα είναι μια περιοχή που τον τελευταίο καιρό ο καρκίνος καταγράφει απειλητικά αυξανόμενα ποσοστά οδηγώντας στην αναζήτηση αιτιών σε σχέση με το περιβάλλον και τη λειτουργία δομών. Οι κάτοικοι άρχισαν να ανησυχούν καθώς όλο και περισσότερο αυξάνονται τα κρούσματα, και μάλιστα τα περισσότερα οδηγούν στο θάνατο νέους ανθρώπους.

Πρέπει κάποιοι να οργανωθούν τέλος πάντων, και να δράσουν ώστε να ενεργοποιήσουν τους φορείς, να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες και κυρίως να δώσουν στους καρκινοπαθείς τη δύναμη να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν καλύτερους όρους ζωής και συνθήκες για τη θεραπεία τους, αλλά κυρίως να αναζητήσουν τις αιτίες γιατί τα τελευταία χρόνια η Χλώρακα έχει αυτή τη δυσάρεστη πρωτιά.

Δυστυχώς εις βάρος της υγείας μας, οφέλη και σκοπιμότητες παραμερίζουν την αίσθηση της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, και οργανισμοί όπως η ηλεκτρική, οι τηλεφωνικές υπηρεσίες και άλλοι, προχωρούν σε εγκαταστάσεις υποσταθμών και κεραιών που βλάπτουν την υγεία των πολιτών.

Η ζωή ως υπέρτατο αγαθό πρέπει να διαφυλαχτεί και να προσεχθεί. Οφείλουν οι θεσμικές αρχές και όσοι τις εκπροσωπούν, να μεριμνούν για την αποφυγή δράσεων και ενεργειών που προκαλούν παρενέργειες και μεταδίδουν την κακή αρρώστια.

 

Η λέξη καρκίνος πρέπει να είναι αφορμή αφύπνισης και εγρήγορσης, γιατί η ζωή είναι πολύτιμη και πρέπει να διεκδικείται.

 

ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΡΟΤΙΜΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ;

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως ο καρκίνος προτιμά ιδιαίτερα τη Χλώρακα. Γενικά στη Πάφο τα κρούσματα είναι περισσότερα από άλλες επαρχίες, αλλά ιδιαίτερα οξύ πρόβλημα παρουσιάζεται στη Χλώρακα καθώς τα τελευταία χρόνια κυριολεκτικά θερίζει τους κατοίκους.

Προηγουμένως άλλες περιοχές της Πάφου πέραν της Γεροσκήπους, είχαν το προβάδισμα της κακής αρρώστιας. Τώρα δυστυχώς, και χωρίς κανένα φαινομενικό λόγο, τα σκήπτρα έχει η Χλώρακα. Πολύ συχνά έχουμε νέα περιστατικά, νέοι, γνωστοί, φίλοι, συγγενείς, μαρτυρούν και πεθαίνουν νέοι. Και οι πολίτες της Κοινότητας παρακολουθούν ανήμποροι να κάνει τι, εκτός του να θλίβονται και να πικρένονται.

Όλοι σκεφτόμαστε ποιοι παράγοντες επενεργούν τόσο πολύ στην εξάπλωση της κακής ασθένειας, και αδυνατούμε να εντοπίσουμε τους λόγους. Έχουμε ζητήσει τη γνώμη ιατρών και άλλων ειδημόνων, αλλά η στερεότυπη τους απάντηση στην αδυναμία τους να έχουν γνώση, είναι ότι φταίνε τα φυτοφάρμακα, η διατροφή, η κληρονομικότητα.

Έχουμε όμως ενσκήψει του θέματος, και χρησιμοποιώντας τη κοινή λογική, ένα προς ένα αυτά τα επιχειρήματα τα απορρίπτουμε ως μόνη αιτία του προβλήματος.

Διότι φυτοφάρμακα εδώ και δεκαετίες δεν χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, καθώς η Χλώρακα δεν είναι πλέον Γεωργική περιοχή. Διότι η διατροφή των κατοίκων είναι ακριβώς όπως και των υπολοίπων Κυπρίων πολιτών. Διότι η κληρονομικότητα στην ασθένεια εδώ και δεκαετίες δεν ήταν ο κύριος λόγος, κατά συνέπεια με τους νόμους των πιθανοτήτων, ούτε τώρα είναι ο λόγος.

Όμως σίγουρα κάποιοι λόγοι υπάρχουν. Ίσως από τις καιρικές συνθήκες, ίσως να ψεκάζουν την ατμόσφαιρα, ίσως η ατμόσφαιρα να επηρεάζεται από τα απόβλητα των αερίων των βομβαρδισμών στις γειτονικές Αραβικές χώρες.

Όμως εγώ πιστεύω ως πιθανότερο παράγοντα τον ηλεκτρισμό αφού καλώδια υψηλής τάσης διαπερνούν το χωριό παρέχοντας ηλεκτρισμό σε άλλες κοινότητες. Πριν ορισμένα χρόνια όταν ο καρκίνος δεν ήταν μάστιγα στην κοινότητα της Χλώρακας, η ηλεκτρική σε συνεννόηση με το τότε Κοινοτικό συμβούλιο του χωριού, συνήψαν συμφωνία για κατασκευή υποσταθμού υψηλής τάσης ηλεκτρισμού από τον οποίο θα τροφοδοτείτο όλη η Πάφος μέχρι τον Ακάμα. Μετά από αντίδραση και ξεσηκωμό κάποιων χωριανών, ο υποσταθμός δεν κατασκευάστηκε, αφήνοντας μας ευχαριστημένους ότι γλυτώσαμε από μια πηγή καρκίνου.

Όμως,

τα κρούσματα από εκείνο τον καιρό πολλαπλασιάστηκαν, αφήνοντας μας μεγάλα ερωτηματικά. Σε αναζήτηση της αλήθειας, εγώ προσωπικά προέβηκα σε έλεγχο κάποιων μεγάλων κτιριακών συγκροτημάτων στην περιοχή που θα κτιζόταν ο υποσταθμός. Ανακάλυψα σε κτιριακό συγκρότημα μεγάλες εγκαταστάσεις ηλεκτρισμού που κατά τη γνώμη μου δεν εξυπηρετούν το κτίριο, αλλά ίσως εν κρυπτώ να είναι είδος υποσταθμού υψηλής τάσης ρεύματος, σε αντικατάσταση αυτού που οι πολίτες απέτρεψαν να γίνει.

Σε προηγούμενα άρθρα μας-καταγγελίες, έχουμε ζητήσει από τις Κοινοτικές αρχές να προβούν σε έρευνα, να καλέσουν ανεξάρτητους ειδικούς επί του θέματος για να δοθούν λύσεις αν υπάρχουν, διότι είναι κρίμα και άδικο η Χλώρακα να έχει μόνο κακές πρωτιές. Είμαστε ξανά αναγκασμένοι να καλέσουμε τις Κοινοτικές αρχές να μην ολιγωρήσουν ξανά καθώς τη προηγούμενη φορά τίποτα δεν έπραξαν, και να προχωρήσουν σε έρευνα.

Φτάνει πλέον τόσο συχνά στη Χλώρακα να πεθαίνουν τόσοι νέοι άνθρωποι από καρκίνο.

 

ΚΑΡΚΙΝΟΣ, Η ΚΑΚΗ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ

Στη Χλώρακα ο καρκίνος είναι η κυριότερη και συχνότερη αιτία θανάτου. Έρευνες που έχουν γίνει, έχουν καταδείξει πως παρά του ότι σε πληθυσμό υστερεί κατά πολύ από ορισμένες άλλες κοινότητες, εντούτοις έρχεται πρώτη απ όλη την Πάφο στα κρούσματα της κακής αρρώστιας.

Η Χλώρακα είναι μια περιοχή που τον τελευταίο καιρό ο καρκίνος καταγράφει απειλητικά αυξανόμενα ποσοστά οδηγώντας στην αναζήτηση αιτιών σε σχέση με το περιβάλλον και τη λειτουργία δομών. Οι κάτοικοι άρχισαν να ανησυχούν καθώς όλο και περισσότερο αυξάνονται τα κρούσματα, και μάλιστα τα περισσότερα οδηγούν στο θάνατο νέους ανθρώπους.

Πρέπει κάποιοι να οργανωθούν τέλος πάντων, και να δράσουν ώστε να ενεργοποιήσουν τους φορείς, να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες και κυρίως να δώσουν στους καρκινοπαθείς τη δύναμη να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν καλύτερους όρους ζωής και συνθήκες για τη θεραπεία τους, αλλά κυρίως να αναζητήσουν τις αιτίες γιατί τα τελευταία χρόνια η Χλώρακα έχει αυτή τη δυσάρεστη πρωτιά.

Δυστυχώς εις βάρος της υγείας μας, οφέλη και σκοπιμότητες παραμερίζουν την αίσθηση της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, και οργανισμοί όπως η ηλεκτρική, οι τηλεφωνικές υπηρεσίες και άλλοι, προχωρούν σε εγκαταστάσεις υποσταθμών και κεραιών που βλάπτουν την υγεία των πολιτών.

Η ζωή ως υπέρτατο αγαθό πρέπει να διαφυλαχτεί και να προσεχθεί. Οφείλουν οι θεσμικές αρχές και όσοι τις εκπροσωπούν, να μεριμνούν για την αποφυγή δράσεων και ενεργειών που προκαλούν παρενέργειες και μεταδίδουν την κακή αρρώστια.

Η λέξη καρκίνος πρέπει να είναι αφορμή αφύπνισης και εγρήγορσης, γιατί η ζωή είναι πολύτιμη και πρέπει να διεκδικείται.

 

ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΟΙ ΣΚΥΛΛΟΙ;

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΩΝ ΩΟΘΗΚΩΝ

 Με τη μαρτυρία μου αυτή θέλω να ομολογήσω την προσωπική μου εμπειρία περί του θέματος του καρκίνου τον οποίο παρακολούθησα να σκοτώνει την σύζυγο Μαρινέλλα.

Καθώς είχα διαβάσει πως ερευνητές επιστήμονες προσπαθούν να αναπτύξουν και να χρησιμοποιήσουν ως διαγνωστικό όπλο για τον καρκίνο των ωοθηκών την καλή όσφρηση των σκύλων, αφού όπως ισχυρίζονται τα συμπαθητικά αυτά ζώα μπορούν να τον μοιρήσουν έγκαιρα και τοιουτοτρόπως να διαγνωστεί έγκαιρα και να θεραπευτεί, ανησύχησα από τη συμπεριφορά του μικρού μας σκύλου και με τον τρόπο που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο, που δεν έμοιαζε με ατύχημα, αλλά ίδια ως αυτοκτονία.

Συγκεκριμένα οι ερευνητές λέγουν πως ο καρκίνος των ωοθηκών αρχικού σταδίου αλλάζει τις οσμές χημικών ουσιών και ότι σκύλοι μπορούν να εντοπίσουν τον καρκίνο στην ουροδόχο κύστη ανθρώπων μυρίζοντας τα ούρα τους.

Η σύζυγος μου Μαρινελλα είχε πρόβλημα με αιμορραγίες και είχε πάει σε κλινική όπου της έγινε τεστ Παπανικολάου και απόξυση. Το τεστ έδειξε καθαρό, ενώ από δείγμα που σταληκε για αναλύσεις μας είπε ο γιατρός πως δεν έδειξαν καθαρά αποτελέσματα και πως έπρεπε να υποστεί την ίδια διαδικασία και ταλαιπωρία από την αρχή για περαιτέρω εξετάσεις.

Εκείνη τη μέρα επήγαμε στο περβόλι μας στο χωριό της Μεσόγης για να το φροντίσουμε, και μαζι μας πήραμε τον Σάμυ το μικρό μας σκυλάκι που είχαμε στο σπίτι και που το αγαπούσαμε όλοι πάρα πολύ το ίδιο και αυτό εμάς, αλλά που πιο πολύ αυτό αγαπούσε τη σύζυγο μου. Το αφήσαμε ελεύθερο και άφοβα να παίξει αφού το περβόλι ήταν καλά περιφραγμένο και δεν θα μπορούσε να απομακρυνθεί, ούτε να κινδυνεύσει από αυτοκίνητα που περνούσαν έξω στο δρόμο.

Όμως το μικρό μας σκυλάκι αντί να παίζει  και να τρέχει όπως συνήθιζε, καθόταν στα δυό του πόδια όλη την ώρα και κοίταζε λυπημένα τη σύζυγο μου. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή του η στάση, και διερωτηθήκαμε γιατι να συμβαίνει αυτό.

Εμένα το μυαλό μου πήγε αμέσως στο κακό και σκέφτηκα τα χειρότερα. Η ανησυχία και ο φόβος με έζωσε ενθυμούμενος ότι είχα διαβάσει για την όσφρηση των σκύλων για τον καρκίνο.

Σε κάποια στιγμή ακούστηκε η αργή μηχανή κάποιου αυτοκινήτου να περνά έξω στο δρόμο, και το μικρό μας σκυλάκι με ένα απότομο σάλτο και μεγάλη ταχύτητα όρμισε προς τα εκεί. Βρήκε μια μικρή τρύπα στα ττέλια που περιέφρασσαν το περιβόλι, και με μεγάλη φόρα και δύναμη κουτούλισε στον τροχό του αυτοκινήτου βρίσκοντας ακαριαίο το θάνατο σπάζοντας προφανώς ο σβέρκος του. Η λύπη μας ήταν αφάνταστη, και η σύζυγος μου το πήρε αγκαλιά και έκλαιγε απαρηγόρητη. Κρατούσε το νεκρό σκυλάκι που φαινόταν μόνο να κοιμάται καθώς δεν είχε πληγές και αίματα, μη θέλοντας να πιστέψει το κακό που μας βρήκε. Ύστερα από πολλή ώρα που πάγωσε το μικρό του κορμάκι και ήταν σίγουρο πλέον πως πέθανε, το θάψαμε έξω από το σπίτι στο περβόλι.

Μαζί με τη μεγάλη μου λύπη για το μικρό σκυλάκι, μεγάλη ανησυχία με κυρίευσε γιατί σκέφτηκα πως οι σκέψεις μου για την όσφρηση του σκύλου ήταν αληθινή και πως το μικρό σκυλάκι μυρίζοντας τον επερχόμενο θάνατο της αγαπημένης του κυράς, αυτοκτόνησε πέφτοντας πάνω στον τροχό του αυτοκινήτου.

Δεν είπα τίποτα μη θέλοντας να ενσπείρω ανησυχίες, αλλά συζητώντας με τη σύζυγο μου αποφασίσαμε την επόμενη μέρα να πηγαίναμε στο νοσοκομείο για να κάνει εκεί τις εξετάσεις της, αφού όλοι καλά γνωρίζουμε πως στα νοσοκομεία της Κύπρου η νοσηλεία είναι καλύτερη από τον ιδιωτικό τομεα.

Από εκείνη τη στιγμή με κρατούσε ο φόβος για το χειρότερο, και αυτό κράτησε ως το τέλος του μεγάλου Γολγοθά που ακολουθήσαμε και που δυστυχώς οι φόβοι μου για την κακή και επάρατο νόσο που σκότωσε τη σύζυγο μου Μαρινέλλα απαληθεύτηκαν.

ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΖΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Στη κοινότητα της Χλώρακας το πρόβλημα της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα έχει πάρει τρομερές διαστάσεις με ολέθρια αποτελέσματα τέτοια που ακόμα να απειλείται και η συνοχή ανάμεσα σε οικογένειες. Αυτή την στιγμή είναι πάρα πολλοι οι άνεργοι και αρκετοί οι πτωχεύσαντες. Οι χρεώστες στις τράπεζες αδυνατούν να πληρώνουν τις οφειλές τους, ακόμη είναι πολλοι που δυσκολεύονται να πληρώνουν τον Ηλεκτρισμό στην ΑΗΚ και τους φόρους στο Κοινοτικό Συμβούλιο.

Σε αυτό το στάδιο που βρισκόμαστε  δεν έχουμε πολλές λύσεις και κυρίως δεν έχουμε χρόνο, πρεπει γι αυτό να πάρουμε γρήγορες αποφάσεις έστω και λίγο ακραίες, πρεπει εν πάση περιπτώσει να ληφθούν μέτρα:

Πρέπει να συμβουλευτούμε ειδικούς και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ευρωπαϊκές χορηγίες που μπορούν να βοηθήσουν πολύ το τεράστιο πρόβλημα της ενεργείας.

Πρεπει οπωσδήποτε πάραυτα να γίνουν ενέργειες για προσέλκυση τουρισμού. Τα καταστήματα και τα καφενεια ενώ θα μπορούσαν να λειτουργούν με αμέτρητους πελάτες αφου στη Χλώρακα υπάρχουν 15 ξενοδοχεία, ούτε ένας Τουρίστας δεν επισκέπτεται την Κοινότητα. Πρεπει να βρεθεί τρόπος συνεργασίας αναμεταξύ Κοινοτικου Συμβουλιου και ξενοδόχων ώστε να διοχετευτεί το ρεύμα των τουριστών στην κοινότητα αντί αλλού.

Όλοι οι άνεργοι κάτοικοι συγχωριανοί μας  είναι μαστόροι σε όλες τις τέχνες, είναι εργολάβοι οικοδομών, οδοποιίας και άλλων κατασκευαστικών έργων.

Πρεπει να βρεθεί τρόπος αξιοποίησης τους, πρεπει οι προσφορές από το Κοινοτικό συμβούλιο να δίνονται ή δυνατόν στους φορολογουμένους κατοίκους. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει αδυναμία στην εφαρμογή του μέτρου αυτού λόγω της Νομοθεσίας, ίσως όμως μπορεί να παρακαμφθεί εάν το ζητήσουν και το απαιτήσουν όλοι οι κάτοικοι μαζικά και δυναμικά ετσι που να υπαρξει εξαίρεση.

Πρεπει  να παρακινηθούν οι τράπεζες να δώσουν πίστωση χρόνου στους χρεώστες χωρίς υπερχρέωση, πρεπει να δώσουν και αλλά δάνεια. Πρεπει το κρατος να σταθει διπλα στη ΣΠΕ Χλώρακας και αυτή διπλα στους κατοικους.

Πρεπει τα ξενοίκιαστα διαμερίσματα να μην φορολογούνται από το Κοινοτικό Συμβούλιο, και να σταματήσουν οι αυξήσεις στους άλλους φόρους.

Πρεπει οι άνθρωποι που είναι εκλελεγμένοι  αντιπρόσωποι των κατοίκων της Χλώρακας να αναλάβουν δράση, να προωθήσουν μέτρα και να βρουν λύσεις  τώρα αμέσως, διότι η οικονομική κρίση θα χειροτερέψει και περισσότερα δεινά θα βρουν την κοινότητα μας.

Πρεπει οι άνθρωποι που είναι εκλελεγμενοι  αντιπρόσωποι των κατοίκων να ενσκήψουν πάραυτα και έννοια μόνη να εχουν πως θα αντέξει την κρίση ο κάθε ιδιωτικός υπάλληλος κάτοικος Χλώρακας

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ;

Η Ζήνα Κάνθερ γεννήθηκε στην Ταλα της Πάφου. Γυναίκα δυναμική, κυριευμένη από πόθο για ελευθερία, πάλεψε ενάντια σε κάθε σύμβαση. Πίστευε ότι ο θάνατος καταδικάζει την επίγεια ύπαρξη, γι’ αυτό και έζησε με μεγάλη ένταση. Ο τρόπος ζωης της για την εποχή και τα δεδομένα της Κύπρου κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, την κατατάσσει σύμβολο του φεμινισμοΎ που αγωνίστηκε ως χειραφετημένη γυναίκα για να αποχτήσει το δικαίωμα μιας καλύτερης ζωης. Αλλά και η στενή συνεργασία της με τον αρχηγό της οργάνωσης Διγενή, φανέρωσε τον δυναμισμό που την διακατείχε.

Το όνειρο της από μικρή να καταξιωθεί στην Κυπριακή κοινωνία ως άνθρωπος της προσφοράς, το πέτυχε ανά το πανελλήνιο ως μεγάλη ευεργέτης. Κατάφερε να αναρρηχιθεί τα σκαλοπάτια της επιτυχίας και να γίνει μια από τις πλουσιότερες γυναίκες. Της αποδόθηκε ο τίτλος της πριγκίπισσας και εν ζωή τιμήθηκε δεόντως για τη μεγάλη προσφορά της. Θυσίασε απίστευτα ποσά χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς και για έργα κοινής ωφέλειες, που άλλος ανά τους αιώνες σε τόσο μεγάλο βαθμό,  δεν έκαμε.

Στη κοινότητα της Χλώρακας που για ιδιαίτερους λόγους έτρεφε μεγάλη αγάπη, έδωσε τα περισσότερα. Μετέτρεψε σε δρόμους τα άλλοτε μονοπάτια, διάνοιξε καινούργιο οδικό δίχτυο και μετέτρεψε το μικρό ασήμαντο χωριό σε μοντέρνα κοινότητα. Έκτισε την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου έργο τέχνης που κοσμεί το παραλιακό μέτωπο στην άκρη της θάλασσας, και βοήθησε στην ανοικοδόμηση του καθεδρικού ναού που χάλασε στο σεισμό το ’53. Αγόρασε μεγάλες εκτάσεις γης που τις δώρισε στην κοινότητα, έδωσε υποτροφίες σε άπορους μαθητές, και βοήθησε φτωχές οικογένειες.

Προσέφερε στη κοινότητα της Χλώρακας έργο αξιοζήλευτο, έδωσε τόσα πολλά, αλλά δεν ζήτησε ούτε πήρε απολύτως τίποτα. Απεβίωσε πριν λίγο καιρό και θάφτηκε στη Λευκωσία. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έλαβαν τη βοήθεια της απουσίαζαν. Ξέχασαν να της αποδώσουν μια μικρή τιμή έστω με την παρουσία τους στην κηδεία της. Αυτό όμως που ψέγω, είναι η σχεδόν παντελής απουσία κατοίκων της Χλώρακας, η οποία κοινότης ευεργετήθηκε εις περισσότερον βαθμόν. Ίσως στη Χλωρακα οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι, ίσως την ξέχασαν, ίσως ακόμα να μην το σκέφτηκαν.

Όμως παρ’ όλα αυτά λέω εγώ, έχουν υποχρέωση και καθήκον έστω και αργά, να της αποδώσουν τις δέουσες τιμές. Να την τιμήσουν για το μεγάλο έργο της, να γράψουν το όνομα της με χρυσά γράμματα στη κεντρική πλατεία, και να της στήσουν άγαλμα ή ανδριάντα. Πήρε η κοινότητα πολλά, ας επιστρέψει ψίχουλα. Εξ άλλου οι ανδριάντες και τα μνημεία γέμισαν τις πλατείες της κοινότητας. Ακόμα ένα μνημείο για τη Ζήνα Κάνθερ, θα άρμοζε να στηθεί σε περίοπτο θέση για να ενθυμούνται οι επόμενες γενιές πόσα πολλά προσέφερε στη κοινότητα της Χλώρακας η μεγάλη ευεργέτης Ζήνα Κάνθερ.

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΠΕΡΑΣΑΝ

Οι μέρες των γιορτών πέρασαν. Ήταν Χριστούγεννα μέρες αγάπης, μέρες ανάπαυλας από την τρέχουσα καθημερινότητα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκμεταλλευόμενα τα συναισθήματα των ανθρώπων μονοπώλησαν στα κεντρικά δελτία και στις άλλες εκπομπές το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους τους, γι αυτούς που δεν έχουν δουλειά, τους φτωχούς και πεινασένους, για όλους που δεν έχουν ρεύμα στο σπίτι τους. Άφησαν για λίγο στην άκρη τις διαφημίσεις των τραπεζών, ξέχασαν τους κλέφτες που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία, και ασχολήθηκαν πραγματικώς με το κύριο νόημα των εορτών, που είναι η αγάπη και η αλληλοβοήθεια. Όλοι έστρεψαν τη προσοχή τους στο μικρό Χριστό, στα μικρά παιδιά, αλλά και στους ανήμπορους, στους φτωχούς και στους άνεργους.

Οι διαστάσεις που δόθηκαν στο θέμα ήταν φυσικό να ευαισθητοποιήσουν ορισμένους φορείς και να πιέσουν μερικές τοπικές κοινωνίες ώστε να ενεργήσουν αυτόβουλα και να προστρέξουν τους ανήμπορους και δυστυχείς συνανθρώπους τους και να τους συμπαρασταθούν έστω για ολίγον, έστω για τις ημέρες των εορτών.

Σε κοινότητες όπως η Χλώρακα που οι προεστοί φρόντισαν να γνωρίσουν ποιοι είχαν ανάγκη βοηθείας, αποφάσισαν να συνδράμουν στην ανάγκη τους, και να τους δώσουν χέρι συμπαράστασης.

Δεν άφησαν κανένα χωρίς ηλεκτρισμό, δεν επέτρεψαν σε κανένα άρρωστο να μείνει χωρίς φροντίδα, ούτε σε ηλικιωμένους να μείνουν μόνοι. Έδωσαν χρηματική βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη, έδωσαν κουπόνια σε συνεργασία με υπεραγορές, και δεν πίεσαν τους ανήμπορους να εξοφλήσουν τους φόρους.

Το κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας στάθηκε αρωγός και προστάτης των φτωχών της κοινότητας, έδειξε πρόσωπο ανθρωπιάς και έδωσε καλό παράδειγμα προς μίμηση. Μια στάση συμπεριφοράς που τιμά όλους, τον κοινοτάρχη, τους κοινοτικούς συμβούλους, αλλά και τους ψηφοφόρους που ίσως για πρώτη φορά επέλεξαν και ανέδειξαν ως κοινοτικούς άρχοντες, ανθρώπους καλούς που έχουν ευαισθησίες για τους συνανθρώπους τους.

Οι γιορτές όμως πέρασαν, και η ρουτίνα επανέρχεται. Το ρεύμα για όσους δεν έχουν να πληρώσουν θα κοπεί, το σκοτάδι θα επιστρέψει και οι φτωχοί άνθρωποι θα παγώνουν και πάλι στο σκοτάδι. Η ανθρωπιά δεν πρεπει να διαρκεί μόνο λίγες μέρες, όσες οι μέρες των γιορτών. Αφού το κράτος δεν κάνει ουσιαστικά βήματα για να βοηθήσει τους πολίτες, πρεπει τουλάχιστον οι τοπικές κοινωνίες έστω με δυσκολία, να προστρέχουν όσους έχουν ανάγκη.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΛΩΡΑΚΙΩΤΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΦΤΕΛΙΖΕΤΑΙ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥΣ

Όλοι οι Έλληνες Ραγιάδες που έμαθαν να σκύβουν το κεφάλι, που έμαθαν να ανέχονται το άδικο και την ατιμία, που ανερυθρίαστοι και με το σημάδι ακόμα του σπαθιού του αφέντη στον ώμο, πρεπει να ξέρουν ότι εύκολα διακρίνονται στο πλήθος, εύκολα ξεχωρίζουν και είναι καιρός πλέον να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά, να καταλάβουν ότι αφέντες στον τόπο τους είναι οι ιδιοι. Να μιλήσουν δυνατά, να επιβάλουν το δίκαιο και το σωστό.

Απευθύνομαι σε αυτους που με τις συμπεριφορές τους και τις ανοχές τους αρνούνται το όφελος της κοινωνίας που ανήκουν, σε αυτους που με τη σιωπή τους επιτρέπουν σε ανθρωπάκια που δεν εχουν ηθικούς φραγμούς να καταρρακώνουν την προσωπικότητα και το κύρος του εκπροσώπου της εκκλησίας μας, σε αυτους τους δήθεν πιστούς που σιωπούν και δεν μιλούν.

Όταν οι άνθρωποι επιτρέπουν να συμβαίνουν ιεροσυλίες μες την εκκλησιά, όταν βλέπω στο εκκλησίασμα την ψυχή τους από μικρη να γίνεται μικρότερη, σκέφτομαι, αυτό είναι το αποτέλεσμα της θεωρίας τους για την ευτυχία και την αρετή; Όταν η ανδροπρέπεια του άνδρα είναι λίγη, πρεπει νομίζω οι γυναίκες να αναλαμβάνουν δράση. Δεν είναι σωστό και πρέπον να επιτρέπουν ενώπιων τους, οι αμαρτωλοί να δείχνουν την κακία τους έναντι στον ιερέα καθώς ιερουργεί.

Εγώ καλώ όλους, γυναίκες, παιδιά και άνδρες να φτύσουν κατάμουτρα τον όποιο Βέβηλο, να τον σταματήσουν να εισέρχεται στην Αγία εκκλησία, να προστατεύσουν τα ιερά και όσια, να σταθούν δίπλα στον ανυπεράσπιστο ιερέα τους που δεν έχει άλλους υπερασπιστές παρά μονο αυτούς τους ίδιους. Πρεπει όλοι σύσσωμοι να προφυλάξουν την εκκλησία απο αυτούς που μιαίνουν τα όσια και τα ιερά.

ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η κοινωνική αλληλεγγύη τις σημερινές δύσκολες μέρες τις οποίες πολλοί συμπολίτες μας διαβιούν είναι απαραίτητη, καθώς η σοβαρή οικονομική κρίση και οι δυσχερείς οικονομικές συνθήκες στις οποίες διέρχεται ο τόπος μας, έχουν οδηγήσει χιλιάδες συμπολίτες μας στην ανεργία και στη φτώχεια. Πολλές οικογένειες δοκιμάζονται σκληρά και αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα στη διαχείριση των καθημερινών αναγκών τους.

Πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πως μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει τα απαραίτητα, δεν έχει να φάει, δεν έχει να πληρώσει το ηλεκτρικό, δεν έχει ούτε να ντυθεί. Πίσω από τις κλειστές πόρτες δυστυχώς αυτή η δυσπραγία που τους καταθλίβει μένει ερμητικά αφανέρωτη, καθώς  η περηφάνια τους αναγκάζει να ζουν την δυστυχία τους στο σκοτάδι και στη σιωπή.

Εδώ λοιπόν, υπεισέρχεται η ανάγκη ο ένας να σταθεί δίπλα στον άλλο, και όλος ο πληθυσμός να δείξει την απαραίτητη αλληλεγγύη στον ευπαθή συνάνθρωπο του.

Κοινωνική αλληλεγγύη στον τόπο μας, έχουν επιδείξει πολλοί φορείς σε μια προσπάθεια τους να απαλύνουν λίγο την απέραντη φτώχεια που σε πολλά νοικοκυριά επικρατεί. Αυτό το ακούμε στις ειδήσεις και το διαβάζουμε στις εφημερίδες.

Γνωρίζοντας ότι και στη Χλώρακα το Κοινοτικό Συμβούλιο συνδράμει δυναμικά σε μια προσπάθεια ανακούφισης των δυσπραγούντων κατοίκων, προσπαθήσαμε να εμβαθύνουμε στο θέμα, αλλά συναντήσαμε τη σιωπή των καλών Σαμαρειτών, καθώς ότι πράττουν είναι από την ηθική υποχρέωση μιας κοινωνικής αλληλεγγύης την οποίαν αισθάνονται να τους παρακινεί.

Τους παρακολουθούμε λοιπόν να προβαίνουν σε ενέργειες που χωρίς να επιβαρύνουν τον φορολογούμενο πολίτη, σκοπό έχουν την είσπραξη χρημάτων για το ταμείο αλληλεγγύης. Είτε με καλλιτεχνικές παραστάσεις, είτε με δωρεές, βοηθούν πολλές οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη. Γι αυτό εμείς σαν εφημερίδα τους συγχαίρουμε, και καλούμε τους πολίτες μαζικά να συνδράμουν σ αυτό το σκοπό. Όσοι έχουν περίσσευμα να δώσουν, όσοι μπορούν να βοηθήσουν.

Το φετινό Πάσχα ας μη βρει κανένα νοικοκυριό χωρίς φαγητό. Ας βοηθήσουμε όλοι σ αυτό.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Τα φετινά Χριστούγεννα στη Χλώρακα μέσα σε μια δύσκολη οικονομική χρονιά ήταν αλλιώτικα, ήταν καλύτερα από άλλες φορές. Σε κανένα σπίτι δεν έλειψαν τα δώρα, και κανένα νοικοκυριό δεν έμεινε χωρίς ψώνια. Όλοι οι δυσπραγούντες έλαβαν έστω μικρή βοήθεια από το ταμείο αλληλεγγύης που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του κοινοτικού Συμβουλίου. Ενός ταμείου που σκοπό μόνο έχει τη βοήθεια σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη, σε όσους δεν έχουν από τον ήλιο μοίρα, αλλά ούτε και από το θεό. Ενός ταμείου οικονομικής υποστήριξης ώστε καμιά οικογένεια στην κοινότητα της Χλώρακας να μη μείνει χωρίς τροφή, ρούχα και δώρα για τα μικρά παιδιά. 

Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που ο κόσμος αφιερώνει χρόνο στη θρησκεία και σε συλλογικές δραστηριότητες. Είναι η περίοδος που όλοι έχουν ανάγκη την αγάπη, τη χαρά και τη ψυχική ανάταση.

Για όσους ζουν στο σκοτάδι, στο κρύο και στη πείνα, για τα μικρά παιδιά και για τους ηλικιωμένους, αλλά ιδιαίτερα για τους μοναχικούς ανθρώπους, τότε η γιορτινή ατμόσφαιρα μπορεί να διώξει την κατάθλιψη και να βοηθήσει στη καλή διάθεση.

Στη Χλώρακα φέτος για τα Χριστούγεννα οργανώθηκε από τους καλούς Κοινοτικούς συμβούλους μια απέριττη γιορτή χαράς και αγάπης που μάζωξε τους κατοίκους στη κεντρική πλατεία, και μέσα στο κρύο του χειμώνα με ανάταση ψυχής γέμισαν οι καρδιές τους ζεστή θαλπωρή και με γιορτινή διάθεση παρακολούθησαν τη φωταγώγηση του δένδρου από τον πρόεδρο της κοινότητας, ενώ ακολούθως έψαλλαν το δόξα εν υψίστοις.

Και την άλλη μέρα μετά την εκκλησία, τα δώρα -μια προσφορά του Κοινοτικού συμβουλίου και αυτά- μέσα σε όμορφα περιτυλίγματα ήταν στοιβαγμένα κάτω από το μεγαλόπρεπο στολισμένο δένδρο ενώ ο Άη Βασίλης έστεκε γραφικός μέσα στην κόκκινη στολή του περιμένοντας τα μικρά παιδιά με χαρά να τους τα παραδώσει.

Και ο γνωστός Νικολακης ο ηθοποιός των μικρών παιδιών, με ένα τεράστιο χαμόγελο σε μια αστεία παράσταση έκανε τους ανθρώπους να χαμογελούν και τα παιδάκια να σκάζουν στα γέλια. Έκανε ακόμα και όσους είχαν μια θλίψη στην καρδιά καθώς παρακολουθούσαν όλα αυτά να συμβαίνουν, να αισθάνονται κι αυτοί τη ζεστασιά των Χριστουγέννων.

Τα Χριστούγεννα λοιπόν, δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού, και οι εορτές των Χριστουγέννων από τους ανθρώπους εκφράζουν τη χαρά και την αγαλλίαση για το μεγάλο γεγονός.

Όταν στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, όταν μαζευόμαστε γύρω του και κρύβουμε τα δώρα κοντά στον κορμό του, ζωντανεύουμε Χριστιανικές παραδόσεις.

Όταν στολίζουμε το δέντρο και ανάβουμε τα ηλεκτρικά λαμπιόνια, θέλουμε να δείξουμε μέσα στη σκοτεινή βαρυχειμωνιά την λάμψη του άστρου της Βηθλεέμ που έδειξε στους μάγους με τα δώρα το σπήλαιο που εγεννήθει ο χριστός.

--------------------------------------------------------

ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Στην «Όπερα της Πεντάρας» ένα μουσικό θεατρικό εργο που γράφτηκε μεσούσης μιας οικονομικής κρίσης γύρω στο 1930, το δίλημμα ήταν: «Ποιο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα: η ληστεία ή η ίδρυση μιας τράπεζας»; Σήμερα, μεσούσης μιας τεράστιας και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που εν πολλοίς οφείλεται στις τραπεζικές πρακτικές, πολλά ερωτήματα εγείρονται, όσα εγώ θα θίξω, είναι αυτά που αφορούν την ίδρυση και την πρακτική της τράπεζας ΣΠΕ Χλώρακας.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ-1

Βρισκόμαστε σε διαδικασία επείγοντος, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και να πράξουμε σωστά. Σαν ενεργοί πολίτες πρεπει να κρίνουμε την πολιτική και κοινωνική κατάσταση, πρεπει όλοι οι πολίτες να λάβουμε μέρος, όλοι να μιλήσουμε, όλοι να ψηφίσουμε, όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Μακριά από μικροσυμφέροντα και άλλες υποχρεώσεις, μακριά από κόμματα, πρεπει να ψηφίσουμε με κριτήριο τις γνώσεις, την ανθρωπιά και την ακεραιότητα του χαρακτήρα των υποψηφίων. Όλοι μιλάμε για κρίση αξιών και ιδεών, όλοι συμφωνούμε ότι χρειάζεται αλλαγή, αλλά κανείς μας δεν κάνει κάτι, περιμένουμε από άλλους, έχουμε απαίτηση από άλλους, ξεχνούμε τις ευθύνες τις δικές μας. Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για τα κακά που συμβαίνουν, διότι όταν έρχεται η ωρα της αλλαγής δεν ψηφίζουμε αλλαγή, παρά μονο τα ίδια. Ύστερα κλαιγόμαστε και μεμψιμοιρούμε, και κατηγορούμε άλλους εκτός εμάς. Όταν έρχεται η ωρα του λαού οι εκλογές, όλοι πρεπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, και με μονο κριτήριο την ποιότητα του χαρακτήρα του υποψηφίου να κρίνουμε, να ψηφίζουμε. Με αυτό τον τρόπο ίσως εξέλθουμε της κρίσης, ειδάλλως οι ενοχές θα μας βαραίνουν όλους. Έτσι εσυνέβη στην Ελλάδα, ο κόσμος υποφέρει, αλλά μόνος υπαίτιος είναι ο ίδιος που ανέχτηκε την διαφθορά, πρέπει εμείς στην Κύπρο να προλάβουμε, να μην επιτρέψουμε την διαφθορά και την αναξιοκρατία να κυριαρχήσει, έχουμε όπλο την ψήφο μας, πρεπει να την χρησιμοποιήσουμε σωστά.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-2

Όταν υπάρχει ενδιαφέρον διεκδίκησης μιας θέσης δια μέσου εκλογών, είναι λογικό και φυσικό το άτομο που ενδιαφέρεται να αναζητήσει την ψήφο των πολιτών ώστε να καταφέρει να εκλεγεί. Υπάρχουν τρόποι επιτυχίας ως προς τούτο, άλλοι σωστοί, άλλοι λανθασμένοι.  Ότι πιο λογικό θα ήταν, οι πολίτες να εψήφιζαν αυτους που κατά την γνώμη τους, είναι οι αξιότεροι. Αντί τούτου, βλέπουμε τους ψηφοφόρους να δείχνουν προτίμηση στους έρποντες κόλακες που από σπίτι σε σπίτι γυρίζουν χωρίς ντροπή και εκλιπαρώντας αποσπούν την ψήφο τους. Συνήθισε ο πολίτης να πράττει τοιουτοτρόπως, να παρασύρεται με μια τυπική επίσκεψη, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτές οι επισκέψεις του περιποιούν τιμή. Κατά την γνώμη μου, αυτό το είδος συλλογής ψήφων, αποτελεί υποβάθμιση της προσωπικότητας του ατόμου που κάποιος επισκέπτεται για να του ζητήσει την ψήφο. Διότι δείχνει δια της επισκέψεως του, ότι θεωρεί ανάξιο τον ψηφοφόρο να έχει δικήν του κρίση. Επιρρίπτω ευθύνες στους πολίτες που τους ανέχονται, και τους επιβραβεύουν δια της ψήφου των. Πρεπει οι υποψήφιοι να συμπεριφέρονται Ευρωπαϊκά κόσμια και με υπερηφάνεια στις εκλογικές αναμετρήσεις, πρεπει να ζητούν την ψήφο των πολιτών δια της σωστής οδού. Πρεπει οι πολίτες να δώσουν ένα μάθημα σε όλους αυτους που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι ως ζητιάνοι, και ειτε άξιοι ή μη, εκλιπαρούν την ψήφο του κόσμου. Υπάρχουν τρόποι σωστοί για να προβληθούν χωρίς να ενοχλούν, υπάρχουν οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, ακόμα και οι επιστολές, περισσότερον όμως η γνώση του βίου του καθενός αναμεταξύ των πολιτών, που στην μικρή μας κοινότητα όλοι γνωριζόμα-στε αναμεταξύ μας. Πρεπει οι υποψήφιοι να συμπεριφέ-ρονται σωστά, πρεπει να σταματήσουν να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, αυτό δεν τους περιπολεί τιμή.

ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-3 

Σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής τράπεζας, η πορεία των επιτοκίων στην Κύπρο δεν είναι η καλύτερη, αφου το κόστος του χρήματος αυξήθηκε με το βάρος να πέφτει κυρίως σε όσους δανείζονται για στεγαστικούς σκοπούς, ή για επιχειρηματικά δάνεια. Είναι μια χρονιά δύσκολη για την Κυπριακή οικονομία και με μεγάλες προκλήσεις λόγω των επιπτώσεων από τη μακροοικονομική αστάθεια. Υπάρχει φόβος περαιτέρω αύξησης των επιτοκίων, και χαμηλότερος βαθμός ανάπτυξης. Όλη η οικονομία μας βασίζεται στις τράπεζες, που δυστυχώς ένεκα της κρίσης κυρίως της οικοδομικής και της τουριστικής βιομηχανίας, είχαν αντίχτυπο και αντανάκλαση στο σύστημα των Κυπριακών τραπεζών. Είναι κλάδοι που δεν προβλέπε-ται η ανάκαμψη τους στο σύντομο μέλλον με αποτελε-σμα η οικονομία της Κύπρου όχι μόνο να πλήττεται από την κρίση, αλλά να μπαίνει και ολοένα βαθύτερα σε αυτήν. Επομένως, οι κυπριακές τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν πάρα πολύ σοβαρές προκλήσεις, διότι τα επιτόκια είναι ψηλά και υπάρχουν τάσεις να γίνουν ψηλότερα. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν πολύ προσεκτικοί χειρισμοί από όλους προκειμένου να μην υπάρξουν αυξήσεις στα καταθετικά και δανειστικά επιτόκια σε μια περίοδο που η οικονομία θα μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην κρίση. Στη Χλώρακα θα διεξαχθούν εκλογές για ανάδειξη νέας επιτροπής της τράπεζας της ΣΠΕ, και  σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα ήταν καλό τις θεσεις αυτες να καταλάβουν άνθρωποι που ξέρουν από οικονομία, που εχουν ασχοληθεί με το χρήμα και τις επιχειρήσεις, που να βλέπουν τα δύσκολα που έρχονται, και να μπορούν να βρούν λύσεις ώστε να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της τράπεζας, ύστερα και αυτή με τη σειρά της να μπορέσει να βοηθήσει τα μέλη και τους πιστωτές της. Οι καιροί δεν είναι καλοί εν σχέση με την οικονομία που δυστυχώς ακόμη δεν έχει φανεί το τεράστιο μέγεθος της δυσκολίας, πρέπει όλα τα μέλη να σκεφτούν έχοντας υπ όψη αυτό και να ψηφίσουν με μόνο γνώμονα το συμφέρον της τράπεζας της ΣΠΕ ώστε έτσι να προστατεύσουν και τα δικά τους συμφέροντα. Είναι καιρός ο κάθε πολίτης να αξιολογήσει με την δική του λογική τα πράγματα, να μην παρασυρθεί από κόμματα, παρά μόνο με την δική του κρίση να αποφασίσει και να πράξει, να ψηφίσει και να γίνει συντελεστής απότελεσμάτων ώστε υπεύθυνος αυτών να είναι ο ίδιος. Διότι η οικονομία, η φτώχεια και η ενεργεία δεν πρεπει να αντικρίζονται κομματικά, παρά μονο με τη λογική του ατομικού και του συλλογικού συμφέροντος των ίδιων των κατοίκων. Πρεπει ακόμα όλοι οι κάτοικοι μέλη, να προστρέξουν μαζικά να ψηφίσουν, ώστε  η ετυμηγορία να είναι των Χλωρακιωτών μελών περισσότερη παρά των άλλων, αφου είναι γνωστή η παρείσδυση μελών ξενομεριτών που ουδεμία συναλλαγή εχουν με την τράπεζα, έτσι πρέπει να γίνει, έτσι είναι τι δίκαιο και το σωστό.

ΣΠΕ Χλώρακας-4 

Πρεπει η ΣΠΕ Χλώρακας να προσέξει να μην δίνει πιστώσεις που ύστερα να μην μπορεί να εισπράξει και μονο τρόπο θα έχει την εκποίηση των υποθηκών. Μπορεί θεωρητικά να φαίνεται ότι κερδίζει, αλλά πρακτικά και ουσιαστικά ζημιώνει, και η θεωρεία του κέρδους θα είναι μονο στα χαρτιά ως τίτλοι αξίας χωρίς αντίκρισμα, δηλαδή όπως ένα πανάκριβο αυτοκίνητο που δεν μπορεί να πουληθεί, άρα δεν είναι εμπορεύσιμο. Πρεπει να ξέρουν ότι με αντίκρισμα κατοχής μεγάλης ακίνητης περιουσίας, δηλαδή πηγών που δεν επιφέρουν εισροή κεφαλαίων, μια επιχείρηση δεν είναι βιώσιμη. Το Άλφα έως το Ωμέγα όλων των επιχειρήσεων είναι η ρευστότητα. Με την διακίνηση του χρήματος παράγεται κίνηση εργασίας και απασχόληση ανθρώπων. Η απασχόληση σημαίνει μεροκάματα που θα ξοδευτούν, και ως αλυσίδα να κινείται το χρήμα σε όλο μεγαλύτερο βαθμό, έτσι που να υπάρχει εύρωστη οικονομία.

Η γνώμη μου. Αν στις επερχόμενες εκλογές της ΣΠΕ Χλώρακας αναδειχτούν άνθρωποι με διορατικότητα που μπορούν να διαβλέψουν από τούδε και εξής ποίοι εκ των αιτητών δανείων της ΣΠΕ μπορούν να παράξουν κέρδος ή επιχειρήσεις που να διακινούν χρήμα χωρίς ζημία, έτσι πιστεύω θα έχει έσοδα για να αντέξει την οικονομική κρίση παρά άλλες τράπεζες, ώστε να μην χρειαστεί να πιέσει τους πιστωτές που σήμερα ευρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις τους με αποτέλεσμα το χρέος τους να αυξάνει. Είναι μοναδική λύση εξόδου από την κρίση η διακίνηση στην αγορά του χρήματος ώστε να ανοίξουν θέσεις εργασίας, είναι ακόμη απαραίτητο να αποτραπεί η πτώχευση των ανθρώπων και των επιχειρήσεων.

ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-5

Λέγουν οι άνθρωποι που είναι από μόνοι τους διαπιστευμένοι, ή αυτόκλητα διορισμένοι, ή ακόμη χειρότερα, αυτοί που διοικούν παίρνοντας τις αποφάσεις και που διατάσσουν το ύψος των τόκων για τα δάνεια που παίρνει ο φτωχός κοσμάκης από την ΣΠΕ στην ωρα της δυσκολίας του, λέγουν ότι η ΣΠΕ Χλώρα-κας έχει μεγάλα κέρδη, και είναι τούτο δείγμα, ότι η εται-ρεία ευημερεί. Το λενε με καμάρι, ότι με την καλή τους διοίκηση το επέτυχαν. Ότι είναι οι εκ των αιτίων ως προς τούτο, δεν θα διαφωνή-σω, παρά θα συμφωνήσω. Σε αυτό που διαφωνώ και επιμένω, είναι ότι η ΣΠΕ έχει δημιουργηθεί με μόχθο από τους προγόνους μας με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση του φτωχού εργαζόμε-νου στις δύσκολες στιγμές, ώστε να μην τους εκμεταλλε-ύονται οι Τοκογλύφοι. Διότι είναι από πάντα ένα φαινόμενο, αυτό της απληστίας που κυριαρχεί στον άνθρωπο, που ως ιδιώτης ή ως εταιρεία ή ως τράπεζα, θέλει να απομυζεί τον ιδρώτα των φτωχών όταν αυτοί τους χρειά-ζονται, όταν δανείζονται από αυτους. Θα έπρεπε αυτή η τράπεζα να συνεχίσει να εργάζεται στα πλαίσια ως ορίζει το καταστατικό της, και να μην επιδιώκει να μεγαλου-ργήσει εις κέρδη, διότι όλοι ξέρουμε, ότι όλες οι τράπεζες, εχουν τεράστια κέρδη με μοναδικό τρόπο απόκτησης αυτών, την επιβολή τόκων στα κεφάλαια που δανείζουν. Πρεπει να ξέρουν ότι με τα ψηλά επιτόκια ειδικά στις δύσκολες εποχές της οικονομικής κρίσης που διερχό-μαστε, πολλούς πελάτες θα βρουν, διότι στην μεγαλη ανάγκη ο κάθε φτωχός άνθρωπος, αναγκάζεται να δέχεται όλους τους δανειστικούς ορούς που θα του επιβάλουν. Είναι γενικά παραδεκτό, ότι όποιος δανείζεται, ώσπου να εξοφλήσει, πληρώνει το ολιγότερον, τα διπλά. Αν ακόμα  καθυστερήσει, αυτό το ποσό πολλές φορές τριπλασιάζεται, και βάλε, ώσπου του αρπάζουν με νόμιμο τρόπο την περιουσία , και τον αφήνουν άκληρο. Είναι γι αυτό τον λόγο που κάποτε έστω και σπάνια ορισμένοι αρχηγοί κρατών αναγκάζονται δια νόμου να ξεγράφουν χρέη, ώστε να μην πτωχεύει ένα έθνος. Πρεπει γι αυτους τους λόγους η ΣΠΕ Χλώρακας να παύσει να έχει υπερκέρδη, πρέπει να σταματήσει να χρεώνει τόκους περισσό-τερους από τις ιδιωτικές τράπεζες, πρέπει τέλος η ΣΠΕ Χλώρακας να έχει πρώτιστο στόχο την διευκόλυνση του φτωχού κόσμου, και όχι των πλούσιων, ή των ημέτερων.  Με όλα όσα βγαίνουν προς τα έξω, η ΣΠΕ Χλώρακας, έχει χάσει πιστεύω τον πρωταρχικό στόχο της και σκοπό για τον οποίο έχει δημιουργηθεί , δηλαδή την στήριξη του φτωχού, του εργαζομένου, του βιοπαλαιστή και του αγρότη ενάντια στους όσους θέλουν υπερκέρδη (τοκογλυ-φία). Δείχνει να έχει καταντήσει σαν άλλες ιδιωτικές τρά-πεζες, δείχνει να τις έχει ξεπεράσει, αφου τα επιτόκια ως λέγεται, είναι ακριβότε-ρα παρά των άλλων τραπεζών.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-6

Το κόμμα, η πειθώ, τα συνθήματα και η προσωπικότητα, είναι οι πιο σημαντικοί λόγοι προτίμησης κάποιου ψηφοφόρου για να επιλέξει  υποψήφιο. Οι εκλογές έχουν ιδιαίτερη και σημαντική θέση στη ζωή μας. Ως διαδικασία για αλλαγή και βελτίωση της ατομικής και κοινωνικής μας ζωής, μας οδηγούν σε συγκεκριμένες επιλογές.

Το συμφέρον, το χρήμα, η δύναμη, το βόλεμα, το ρουσφέτι, και η ιδεολογία, γίνονται πρώτιστα κριτήρια επιλογής, ενώ κριτήρια με αξίες όπως κουλτούρα, δικαιοσύνη, ισότητα, υποστήριξη αξιόλογων ή δικών μας ανθρώπων, γίνονται με διαφορετική ιεράρχηση.

Εξέχουσα σημασία στα κριτήρια επιλογής, έχει το κόμμα και η κομματοποίηση των ψηφοφόρων, καθώς και η προσωπικότητα των υποψηφίων.

Στις τελευταίες εκλογές της ΣΠΕ Χλώρακας, φάνηκε καθαρά η προτίμηση των Ακελιστων να επηρεάζεται απόλυτα από όλα αυτά.  Πειθαρχημένοι 100%, στήριξαν καθαρά την κομματική επιλογή, ενώ ο 5^ος ψήφος που τους περίσσευε, δόθηκε σε διάφορους ανεξάρτητους σε πολύ μειωμένο βαθμό. Με αυτό τον τρόπο εξέλεξαν με απόλυτη πλειοψηφία όλους τους υποψηφίους τους, ενώ οι συνεργαζόμενες δυνάμεις των τριών δεξιών κομμάτων αν και πλειοψηφούντες σε αριθμό ψηφοφόρων, δεν κατάφεραν να εκλέξουν ούτε ένα δικό τους.

Η γνώμη μου είναι ότι τον απόλυτο ρόλο έπαιξε η επιλογή των προσωπικοτήτων των υποψηφίων. Από την παράταξη του ΑΚΕΛ υποδείχτηκαν οι παλιοί εξελεγμένοι που ως τέτοιοι είχαν την εξουσία με το μέρος τους, καθώς και την πρόσβαση στους εκλογικούς καταλόγους τους οποίους φρόντισαν να στερήσουν από τους αντιπάλους τους με παρανομο τρόπο επεξηγώντας το νόμο κατά το δοκούν.

Από την άλλη μεριά, στα συνεργαζόμενα κόμματα ΔΥΣΗ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ, ως φαίνεται η επιλογή των υποψηφίων δεν ένωσε τους ψηφοφόρους τους, με αποτελεσμα να μην εκλέξουν ούτε ένα,  και που είχε αποτελεσμα οι ηγεσίες των κομμάτων να επιρρίπτουν ευθύνες στους Ανεξάρτητους. Παρατηρήθηκε επίσης, οι ψηφοφόροι του ΕΡΩΚΟ, δεν έδωσαν έστω ένα ψήφο στη συνεργασία, οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ έδωσαν όλους τους ψήφους μονο σε ένα δικό τους υποψήφιο, το ίδιο εγινε ακριβώς και με τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, με αποτελεσμα οι άλλοι υποψήφιοι της συνεργασίας να παραγνωριστούν τελείως.

Αντίθετα οι ανεξάρτητοι σχεδόν τα πήγαν πολύ καλά, με αποτελεσμα ένας εξ αυτών, παίρνοντας ψήφους από όλα τα κόμματα, κατάφερε να εκλεγεί, ενώ δεύτερος άγγιξε τα όρια της εκλογής. 

ΜΙΖΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Πρεπει οι άνθρωποι στις αναμεταξύ τους σχέσεις να αποφεύγουν να συναναστρέφονται τους  μίζερους διότι είναι η μιζέρια μεταδοτική. Πρεπει να συναναστρέφονται χαρούμενους, διότι και η χαρά είναι μεταδοτική. Είναι παρατηρημένο οι μίζεροι να έλκονται από τους χαρούμενους γιατί ενδόμυχα θέλουν να δανειστούν ακτινοβολία και θετική ενέργεια. Οι μίζεροι γεννιούνται τέτοιοι και δεν μπορούν να αλλάξουν. Είναι κακότροποι, τα βλέπουν όλα μαύρα, τους φταίνε οι απέναντι και οι διπλανοί, δεν εχουν να πουν λόγο καλό. Κάποιος που θα βρεθεί ανάμεσα τους θα χάσει τη χαρά του, θα μελαγχολήσει, θα γίνει κατσούφης σαν και αυτοί. Πρεπει οι άνθρωποι να συναναστρέφονται χαρούμενους ανθρώπους, διότι αυτοί εχουν εκ φύσεως την χαρά μέσα τους, και πάντα θέλουν να την δώσουν στους άλλους. Την μεταδίδουν εύκολα, και την δίνουν απλόχερα. Όταν κάποιος είναι χαρούμενος είναι και ευτυχισμένος διότι ως είναι  φυσικό, η χαρά διώχνει τη λύπη και τις κακές σκέψεις. Συστήνουμε λοιπόν, την συναναστροφή με χαρούμενους ανθρώπους, διότι είναι αυτός τρόπος, ώστε να μην τους πάρουν από κάτω τα προβλήματα και οι στενοχώριες. Συστήνουμε επίσης την αποφυγή της συναναστροφής με τους μίζερους, διότι αυτοί μεταδίδουν τη μιζέρια τους.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ